- 11 Aralık 2007
- 1.373
- 15
kızlar artık dayanamıyor ve her gecen gün umudumu kaybediyorum olmuyor ne yapsam kendimide parçalasam olmuyor sonuç hep aynı.....hüsran.belki kısa bi süre 8 ay ama hiç bi umut ışığı yok.artık biliyorum anne olamıycam kocamı baba yapamıcam bendedn sonra evlenen eltimin bile eveleneli 1ay olmasına ragmen ilkayda hamile kaldı.bense...kocam için üzülüyorum ençok.başkalarının çocuklarını sevicek hep enzoruda kendisinden küçük kardeşinin bebğini sevecek.kendimi işe yaramaz ve gereksiz hissediyorum olmuyor elimde değil hep bi yanım boş her ay yeni umut fakat adet olunca dünyam kararıyo sanki eşimde ben üzülüyom diye üzülüyo kızıyo bana.abartıyon diye ama ben çocukları okadar çok severimki....hayatta en çok istediğim şeydi evleneip bebeğimi doğurmak.kaynanam görümcem ve eltilerim hepsi bana acıyo biliyorum.enkötüsüde bu oldu herkes üzülme seninde olur falan diyo bu beni daha çok üzüyo.bazen eşimden ayrılmayı bile düşünüom onunda çocuk hayalini yıkmayım diye.sorun ne onu bile bilmiyorum doktora bile gitmedim henüz.eşim tutturmuş tüp bebek diye.oda çok masrafl daha borçlarımız bitmedi bilmiyorum kızlar inanın depresif bi halde geziyorum ruh gibi.bunaldım artık bebek konusunda.sizlerle paylaşmak istedim beni dinlediğiniz için saolun kızlarsenağlama