Merhaba arkadaşlar. Ben nasıl davaranacağıma karar veremediğim, tıkandığım bir anda sizlere fikir danışmak istedim. Çok uzun oldu ama şimdiden okuduğunuz için teşekkürler.
Eşim 4 kardeşin en küçüğü. Biz ve diğer tüm kardeşleri eşimin ailesinden başka bir ilde oturuyor(lardı). Benim ailem eşimin ailesine göre çok daha varlıklı ve okumuş görmüş insanlar. Ayrıca eşimin ailesi para harcamaktan deli gibi korkan "benden hiçbirşey gitmesin ama herşey bana gelsin" mantığında kişiler.
Herneyse biz eşimle tanıştık,anlaştık,evlendik. Ama daha nişan öncesi bile belli etti herşey kendini. Herşeyde biz bilmiyoruz adetleri diye sıyrılmaya çalıştılar yada durumumuz yok havalarına girdiler.. Ama bu durumum yok havalarındaki kv.kp daha biz evlendikten 4-5ay sonra taşındılar ve evin tüm eşyalarını baştan aşağı değiştirdiler. Herneyse benim derdim bu kısım değil zaten, onları aştım artık ama manevi yöndeki bunaltmaları artık tak ettirdi.
Düğüne 10gün kala başka bir şehirde olacak evimi yerleştirmek üzere benim annem,babam ve eşimin ailesi benim evimde buluşmuştuk. Yepyeni eşyalar geldi kuruldu, temizlendi yerleştirdik. Benim evimi yerleştirdiğimiz şehir ile eşimin ailesinin evi ancak 3saattir. İşler bittikten sonra biz annem babamla evimize döndük ama kayınvalide biz biraz daha kalalım deyip tam 3gün benim bile kalmadığım yeni gelin evinde kaldılar! Daha üzerine bile oturulmamış eşyalar, hiç kullanılmamış paketinde nevresim takımları. Ki orada yapacak işin kalmamış nedir 3gün daha kalmak? Çok sinir oldum ama birşey diyemedim. Sonra biz daha 1aylık evliyken karı-koca geldiler tam 10gün kaldılar. Üstelik sürekli evdeler. Bunlar yeni evli-başbaşa bırakalım arada dışarı çıkalım diye bir düşünce de yok, sürekli tepemizdeler. Bir de 10 gün yani, 2 değil 3 değil. Ama ben de salaklık daha ilk gelişlerinden tavrımı koymalıydım. O zaman arsızlıklarını anlayamadığım için birde rahat etsinler diye sürekli ayaklarında dolanan bir tiptim. Ee baktılar rahat artık ne zaman gelseler 10günden aşağı kaldıklarını görmedim.
Ama asıl arsızlıklarını anlamam daha 2-3ay öncesine dayanıyor. Eşimin yurtdışında çalışan bir abisi var. Yengesi bu yaz bir iş için TRe geldi ve çocuklarını da yanında getirdi. 15gün kadar kalacaktı ama eltim şehirden şehire gideceği için çocukları kayınvalideme bırakmak istedi. Kayınvalide yaşadığı şehirden bize geldi, havaalanından çocukları alma bahanesiyle. Çocukları aldık, eltimi iş için gideceği şehre gönderdik. Ama gelgelelim kayınvalide dediği gibi çocukları alıp memleketine gitmedi. Benim evimde baktı-baktırdı onlara. Çocuklarda öyle böyle değil gezinerek yemek yerler, wcye gidip el yıkamazlar, 1 kere salonumun ortasına çişini kaçırdı hatta 2 yeğenden küçüğü. Ben sinirden kuduruyorum gitsinler diye bekliyorum ama o 15günlük sürenin 1haftasını bizde geçirdiler. Uyanık kayınvalide benim üstüme de yıktı-tek başına bakamayacağı çocukları. Sonra gittiler ama kabus bittimi? Bitmedi! Birde bunun geri dönüşü-çocukları havaalanına bırakmak için tekrar bana gelişi vardı. Onda da çocukları annelerine teslim edip gönderdiğimiz halde kayınvalide kayınpeder yine gitmediler bi 10gün daha bende kaldılar! Dayanamıyorum artık geldilermi gitmemelerinden. Hadi önceden bu şehirde benden başka kimsesi yok diye dayanıyordum ama ya şimdi?
10 gün önce bir telefon. Kayınvalide "kızım yurtdışındaki abin sizin şehre geliyormuş, bizde biletleri aldık yarın geliyoruz. Onunla sizde görüşürüz dedik" Ne diyeceğimi bilemedim! Üstelik şimdi görümcemde bu şehirde-hem de sadece 5-6km uzaklıkta oturuyoruz. Kızını arayıp abin geliyor sende buluşuruz demiyor da beni arayıp bana geliyor! Hadi neyse gelsinler. Kayınvalide kayınpeder geldi. O dibimizde oturan görümcenin arabası var onunla birlikte kaynımı havaalanından almaya gittik. Aldık geldik yine bize! Görümce hiç bize gidelim demiyor! Neyse sonra diğer görümcemde kardeşimi görmeye geliyorum diyerek bize geldi. 2görümce, onların eşleri, kaynım, kayınvalide kayınpeder hepsinin yemeği çayı vs ağırladım. Çaydan sonra dibimizde oturan görümce aldı kocasını biz gidiyoruz dedi gitti. Hiç anne bizde kalın, abi bize gidelim demeden! Dibimizde oturan bir yere geç kalmış gibi kaçtı, büyük görümcede çok daha uzakta oturmasına rağmen akşam geç döndü evine. Sonra kaynım kayınvalide kayınpeder kaldık bizde. Ertesi gün kaçan küçük görümce aradı "napıyorsunuz? bende arkadaşlarla buluşcam işim var" dedi! Pes yani ne önemli bir iş değil mi? Bir sonraki gün yine görümce "ev almaya karar verdik, ev bakmaya gidiyoruz" dedi. Annesi babası abisi bizde bize hiç uğrayan yok-davet eden zaten yok! İyice sinirlendim ben, ilk fırsatta kayınvalideme "ta yurtdışından abisi gelmiş, arkadaşlarıyla buluşcakmış ne kadar önemli iş" dedim haklı olduğum için kv bişey diyemedi ama kızına da toz kondurmamak için "yok o gelin dedi ama ben sonra geliriz"dedim filan diye kıvırdı! Sonra ertesi gün kv durduk yere eşime "biz akşam ablana geçeriz"dedi eşimde "sanki çağırdımı" dedi. Kv hemen kıvırdı "hepimizi yemeğe çağırdı" dedi. Adım gibi eminim kızı aramamıştır kv kendisi onu aramıştır ve görümce yemeğe fln çağırmamıştır. Kv gelcez demiştir, eşimden öyle tepki görünce hemen lafı değiştirmiştir. Neyse biz görümceyide kayınvalideyide iyi tandığımız için böyle olduğuna emindik. Sonra o gün akşam görümceye gitmedik çünkü eşimin dayısı ve yengesi bize geldiler. KV ikide bir "Hay Allah kızımda çağırmıştı ama" deyip durdu dayısı ve yengesine reklam için! Halbuki çağıran insan arar değilmi? Ne arayan var, ne soran! Sonra "bilerek" arabada unuttuğu çantasını istedi. Çantayı aldı ve "aaa bak kızım kaç kez aramış" dedi. PESSS! Çantasını arabada bırakırken bile bunu yapmayı düşünmüş anlayacağınız. Halbuki görümcem annesine ulaşamayınca babasını arayamaz mı? Sırf kızına laf söyletmemek ve dayıya-yengeye karşı kızımda sürekli çağırıyor diye göstermek için ne numaralar yaptı anlayacağınız. Asıl sinir olduğum ve yorumlanmasını beklediğim başka birşey daha var: bu dayıyla yengenin geldiği gün biz sabah kahvaltı yapar yapmaz evden çıktık sonra ta akşam geldik ve dayıyla yengeyide alıp beraber gelmiştik. Ben hemen önden eve çıkıp alelacele kahvaltıdan kalan bulaşıkları bir araya getirip fırının içine sakladım-çünkü yıkayacak vakit yok-bulaşık mak.de doluydu o yüzden ortada kalmasın ve yenge görmesin diye oraya koydum. Sonra kv gelmiş ben wcdeyken gitmiş aramış bulmuş fırının içinden o bulaşıkları ve yengede yanındayken o bulaşıkları yıkamış kaldırmış. Ne diyeceğimi bilemedim! Neden çıkardın, yıkadın desem sana yardım etmek için diyecekti. E iyi de ben onları 1-2saatliğine oraya koydumki gelen öyle görmesin diye çıkartmanın mantığı nedir? Sonra biz hep salonda otururuz. Ama o yengeyi aldı, kendi yattıkları ve dağıttıkları otuma odama götürdü oturttu. Ee kalabalık değildik ki kalabalıkken bile 1 kez olsun içerde oturalım dememişti. Şimdi ne alaka bu yaptıkları? Sorum şu: sabahtan beri yorulmuşsun gelmişsin eve, bu sabahki bulaşıklar nerede acaba bir bakayım diye aklınıza gelirmi? Hadi geldi baktınız göremediniz, bu sürede yıkamış olması mümkün değil diye gelinin nereye kaldırdığını ararmısınız? Hadi buldunuz açığını göstermek ister gibi yengenizi de yanınıza çağırıp yıkarmısınız? Salon dururken yengeyi oturttuğu oda dağınıktı.(sanki benim dağınıklığım) O odada oturtmanın amacı neydi sizce hemen bulaşıkların ardından? Benim eksiğimi göstermek değil mi???
Neyse ertesi gün oldu, güya 1 gün önce sürekli çağırdığını söylediği kızı hiç aramadı, sonraki gün aramadı böyle böyle kayınvalide kayınpeder 7gün bizde kaldı. Artık bir gün kv bana yine reklam yapmak isterken "bi gün kızım yemeğe çağırıyor gidelim ona da" derken "aa iyi o zaman bugün gidelim" dedim. Bunu kahvaltıda konuşmuştuk tamam demişti. Sonra kv. akşam üzeri "bugün ne yemek yapsak" demeye başlayınca "e hani ablama yemeğe gidiyorduk" dedim. KV "olsun biz yine de yemek yapalım, hem arayıp sorayım bakalım belkide o yemek yapmamıştır. Yemek yaptıysan biz geliyoruz, yapmadıysan siz gelin diyelim" dedi. Yine benim başıma çağırmaya kalktı yani! Sonra devam etti, "aradı da konuştuk da kesin geliriz demedim ben" dedi. Halbuki arayan soran yok eminim ve biz gideriz diye planladığımız kişileri benim evime çağırma derdinde. Ben de sinirlendim "şimdi ara geliyoruz de" o zaman dedim. Tamam dedi gittim içeri. Yarım saat sonra aradınmı diye sormaya geldim ki "aradım da açmadı, o döner" dedi. Aramamış da yani, yine benim başıma kalacak. Sonra ben zorla ara bi daha dedim, yanımda konuştu nihayet! Akşam oldu hadi gidelim diye çıkarken yalandan valizini de aldı, biraz da kızım da kalırız dedi. Ben de lafın gelişi "beraber döneriz geri, niye alıyorsun çantanı" dedim. DEMEZ OLAYDIM!!! "Haa öylemi yaparız? İyi o zaman almayayım" diye çantayı bıraktı!!!!!!!! Neyseki kayınpeder "olsun, yine de yanımızda dursun" diye çantasını aldı. Neyse gittik yedik içtik oturduk derken eşim ablasına biz müsaade isteyelim dedi kalktı. Bir baktım kayınvalidede ayaklandı!! Biz hiç hadi sizde gelin demedik. 1haftadır bendeler zaten, 1gün bile kızın da kalmayacakmı bu nasıl iş değilmi??? Biz hiç teklif bile etmeyince sanki çay bardaklarını toplamak için kalkmış gibi yaptı öyle çıktık kurtulduk o gün! Ertesi gün daha sabah 10da zır zır telefon. Nerdesiniz? Evde değildik neyseki evde olsak görümce dışarı çıkcakmış onlarıda bize bıraksın diye aramıştır eminim! Sonra o gün saat başı aradı, napıyorsunuz naptınız? Ne zaman eve geçceksiniz. En sonunda dedim ki "anne işlerimiz var işimiz bitince ararız hem işimiz bitmese de ablamın işi mi varmış?bir yeremi gitcekmiş?" dedim. "Yoo ondan demedim hani yarın görüşürüz demiştik ya ondan sordum" diye kıvırdı yine! İlla ki bir rahat ver, kal işte kızında diye apaçık mı konuşacağız? Ki bunu da anlamazlıktan geldi. Ertesi gün yine aradı defalarca!!! Biz bir şekilde gitmedik oraya. Ya yemeğe çağırıyor, ya kahvaltıya. Asıl maksat biz gideceğiz sonra kalkarken de onlara "hadi sizde gelin" diyeceğiz. Şimdi de aramış biz bir hafta daha bu şehirdeyiz haberin olsun diyor! Allahım ben bu kadar yüzsüz insanlar görmedim.
Ha bir de şu ayrıntı var: malesef ben bu zamana kadar bu tavırlarını görmediğim için hep çok sıcak-samimi davrandım. Bu yüzden de tepeme çıkardım. Benden çekinmiyor pek hatta öz kızlarından bile daha çok çekiniyor. Ve ben en başından beri mesafeli durmadığım için bu tavırlarını değiştirmem çok zor olacak. Ama değiştirmem lazım yoksa daha eşim askere gidecek, eşim askere gidince gelip 5,5 ay gitmezler. Bir çocuğum olsa gelir 2-3ay gitmezler. Ya ben deliririm yada bunlar yüzünden iyice huzurumuz kaçar. Aranızda vardır elbet daha önce bu tip insanlar gören. Ben ilk kez bu kadar oyuncu-düzenci bir insan gördüğüm için nasıl davranacağımı bilemiyorum, lütfen bana bir akıl verin napayım?
Eşim 4 kardeşin en küçüğü. Biz ve diğer tüm kardeşleri eşimin ailesinden başka bir ilde oturuyor(lardı). Benim ailem eşimin ailesine göre çok daha varlıklı ve okumuş görmüş insanlar. Ayrıca eşimin ailesi para harcamaktan deli gibi korkan "benden hiçbirşey gitmesin ama herşey bana gelsin" mantığında kişiler.
Herneyse biz eşimle tanıştık,anlaştık,evlendik. Ama daha nişan öncesi bile belli etti herşey kendini. Herşeyde biz bilmiyoruz adetleri diye sıyrılmaya çalıştılar yada durumumuz yok havalarına girdiler.. Ama bu durumum yok havalarındaki kv.kp daha biz evlendikten 4-5ay sonra taşındılar ve evin tüm eşyalarını baştan aşağı değiştirdiler. Herneyse benim derdim bu kısım değil zaten, onları aştım artık ama manevi yöndeki bunaltmaları artık tak ettirdi.
Düğüne 10gün kala başka bir şehirde olacak evimi yerleştirmek üzere benim annem,babam ve eşimin ailesi benim evimde buluşmuştuk. Yepyeni eşyalar geldi kuruldu, temizlendi yerleştirdik. Benim evimi yerleştirdiğimiz şehir ile eşimin ailesinin evi ancak 3saattir. İşler bittikten sonra biz annem babamla evimize döndük ama kayınvalide biz biraz daha kalalım deyip tam 3gün benim bile kalmadığım yeni gelin evinde kaldılar! Daha üzerine bile oturulmamış eşyalar, hiç kullanılmamış paketinde nevresim takımları. Ki orada yapacak işin kalmamış nedir 3gün daha kalmak? Çok sinir oldum ama birşey diyemedim. Sonra biz daha 1aylık evliyken karı-koca geldiler tam 10gün kaldılar. Üstelik sürekli evdeler. Bunlar yeni evli-başbaşa bırakalım arada dışarı çıkalım diye bir düşünce de yok, sürekli tepemizdeler. Bir de 10 gün yani, 2 değil 3 değil. Ama ben de salaklık daha ilk gelişlerinden tavrımı koymalıydım. O zaman arsızlıklarını anlayamadığım için birde rahat etsinler diye sürekli ayaklarında dolanan bir tiptim. Ee baktılar rahat artık ne zaman gelseler 10günden aşağı kaldıklarını görmedim.
Ama asıl arsızlıklarını anlamam daha 2-3ay öncesine dayanıyor. Eşimin yurtdışında çalışan bir abisi var. Yengesi bu yaz bir iş için TRe geldi ve çocuklarını da yanında getirdi. 15gün kadar kalacaktı ama eltim şehirden şehire gideceği için çocukları kayınvalideme bırakmak istedi. Kayınvalide yaşadığı şehirden bize geldi, havaalanından çocukları alma bahanesiyle. Çocukları aldık, eltimi iş için gideceği şehre gönderdik. Ama gelgelelim kayınvalide dediği gibi çocukları alıp memleketine gitmedi. Benim evimde baktı-baktırdı onlara. Çocuklarda öyle böyle değil gezinerek yemek yerler, wcye gidip el yıkamazlar, 1 kere salonumun ortasına çişini kaçırdı hatta 2 yeğenden küçüğü. Ben sinirden kuduruyorum gitsinler diye bekliyorum ama o 15günlük sürenin 1haftasını bizde geçirdiler. Uyanık kayınvalide benim üstüme de yıktı-tek başına bakamayacağı çocukları. Sonra gittiler ama kabus bittimi? Bitmedi! Birde bunun geri dönüşü-çocukları havaalanına bırakmak için tekrar bana gelişi vardı. Onda da çocukları annelerine teslim edip gönderdiğimiz halde kayınvalide kayınpeder yine gitmediler bi 10gün daha bende kaldılar! Dayanamıyorum artık geldilermi gitmemelerinden. Hadi önceden bu şehirde benden başka kimsesi yok diye dayanıyordum ama ya şimdi?
10 gün önce bir telefon. Kayınvalide "kızım yurtdışındaki abin sizin şehre geliyormuş, bizde biletleri aldık yarın geliyoruz. Onunla sizde görüşürüz dedik" Ne diyeceğimi bilemedim! Üstelik şimdi görümcemde bu şehirde-hem de sadece 5-6km uzaklıkta oturuyoruz. Kızını arayıp abin geliyor sende buluşuruz demiyor da beni arayıp bana geliyor! Hadi neyse gelsinler. Kayınvalide kayınpeder geldi. O dibimizde oturan görümcenin arabası var onunla birlikte kaynımı havaalanından almaya gittik. Aldık geldik yine bize! Görümce hiç bize gidelim demiyor! Neyse sonra diğer görümcemde kardeşimi görmeye geliyorum diyerek bize geldi. 2görümce, onların eşleri, kaynım, kayınvalide kayınpeder hepsinin yemeği çayı vs ağırladım. Çaydan sonra dibimizde oturan görümce aldı kocasını biz gidiyoruz dedi gitti. Hiç anne bizde kalın, abi bize gidelim demeden! Dibimizde oturan bir yere geç kalmış gibi kaçtı, büyük görümcede çok daha uzakta oturmasına rağmen akşam geç döndü evine. Sonra kaynım kayınvalide kayınpeder kaldık bizde. Ertesi gün kaçan küçük görümce aradı "napıyorsunuz? bende arkadaşlarla buluşcam işim var" dedi! Pes yani ne önemli bir iş değil mi? Bir sonraki gün yine görümce "ev almaya karar verdik, ev bakmaya gidiyoruz" dedi. Annesi babası abisi bizde bize hiç uğrayan yok-davet eden zaten yok! İyice sinirlendim ben, ilk fırsatta kayınvalideme "ta yurtdışından abisi gelmiş, arkadaşlarıyla buluşcakmış ne kadar önemli iş" dedim haklı olduğum için kv bişey diyemedi ama kızına da toz kondurmamak için "yok o gelin dedi ama ben sonra geliriz"dedim filan diye kıvırdı! Sonra ertesi gün kv durduk yere eşime "biz akşam ablana geçeriz"dedi eşimde "sanki çağırdımı" dedi. Kv hemen kıvırdı "hepimizi yemeğe çağırdı" dedi. Adım gibi eminim kızı aramamıştır kv kendisi onu aramıştır ve görümce yemeğe fln çağırmamıştır. Kv gelcez demiştir, eşimden öyle tepki görünce hemen lafı değiştirmiştir. Neyse biz görümceyide kayınvalideyide iyi tandığımız için böyle olduğuna emindik. Sonra o gün akşam görümceye gitmedik çünkü eşimin dayısı ve yengesi bize geldiler. KV ikide bir "Hay Allah kızımda çağırmıştı ama" deyip durdu dayısı ve yengesine reklam için! Halbuki çağıran insan arar değilmi? Ne arayan var, ne soran! Sonra "bilerek" arabada unuttuğu çantasını istedi. Çantayı aldı ve "aaa bak kızım kaç kez aramış" dedi. PESSS! Çantasını arabada bırakırken bile bunu yapmayı düşünmüş anlayacağınız. Halbuki görümcem annesine ulaşamayınca babasını arayamaz mı? Sırf kızına laf söyletmemek ve dayıya-yengeye karşı kızımda sürekli çağırıyor diye göstermek için ne numaralar yaptı anlayacağınız. Asıl sinir olduğum ve yorumlanmasını beklediğim başka birşey daha var: bu dayıyla yengenin geldiği gün biz sabah kahvaltı yapar yapmaz evden çıktık sonra ta akşam geldik ve dayıyla yengeyide alıp beraber gelmiştik. Ben hemen önden eve çıkıp alelacele kahvaltıdan kalan bulaşıkları bir araya getirip fırının içine sakladım-çünkü yıkayacak vakit yok-bulaşık mak.de doluydu o yüzden ortada kalmasın ve yenge görmesin diye oraya koydum. Sonra kv gelmiş ben wcdeyken gitmiş aramış bulmuş fırının içinden o bulaşıkları ve yengede yanındayken o bulaşıkları yıkamış kaldırmış. Ne diyeceğimi bilemedim! Neden çıkardın, yıkadın desem sana yardım etmek için diyecekti. E iyi de ben onları 1-2saatliğine oraya koydumki gelen öyle görmesin diye çıkartmanın mantığı nedir? Sonra biz hep salonda otururuz. Ama o yengeyi aldı, kendi yattıkları ve dağıttıkları otuma odama götürdü oturttu. Ee kalabalık değildik ki kalabalıkken bile 1 kez olsun içerde oturalım dememişti. Şimdi ne alaka bu yaptıkları? Sorum şu: sabahtan beri yorulmuşsun gelmişsin eve, bu sabahki bulaşıklar nerede acaba bir bakayım diye aklınıza gelirmi? Hadi geldi baktınız göremediniz, bu sürede yıkamış olması mümkün değil diye gelinin nereye kaldırdığını ararmısınız? Hadi buldunuz açığını göstermek ister gibi yengenizi de yanınıza çağırıp yıkarmısınız? Salon dururken yengeyi oturttuğu oda dağınıktı.(sanki benim dağınıklığım) O odada oturtmanın amacı neydi sizce hemen bulaşıkların ardından? Benim eksiğimi göstermek değil mi???
Neyse ertesi gün oldu, güya 1 gün önce sürekli çağırdığını söylediği kızı hiç aramadı, sonraki gün aramadı böyle böyle kayınvalide kayınpeder 7gün bizde kaldı. Artık bir gün kv bana yine reklam yapmak isterken "bi gün kızım yemeğe çağırıyor gidelim ona da" derken "aa iyi o zaman bugün gidelim" dedim. Bunu kahvaltıda konuşmuştuk tamam demişti. Sonra kv. akşam üzeri "bugün ne yemek yapsak" demeye başlayınca "e hani ablama yemeğe gidiyorduk" dedim. KV "olsun biz yine de yemek yapalım, hem arayıp sorayım bakalım belkide o yemek yapmamıştır. Yemek yaptıysan biz geliyoruz, yapmadıysan siz gelin diyelim" dedi. Yine benim başıma çağırmaya kalktı yani! Sonra devam etti, "aradı da konuştuk da kesin geliriz demedim ben" dedi. Halbuki arayan soran yok eminim ve biz gideriz diye planladığımız kişileri benim evime çağırma derdinde. Ben de sinirlendim "şimdi ara geliyoruz de" o zaman dedim. Tamam dedi gittim içeri. Yarım saat sonra aradınmı diye sormaya geldim ki "aradım da açmadı, o döner" dedi. Aramamış da yani, yine benim başıma kalacak. Sonra ben zorla ara bi daha dedim, yanımda konuştu nihayet! Akşam oldu hadi gidelim diye çıkarken yalandan valizini de aldı, biraz da kızım da kalırız dedi. Ben de lafın gelişi "beraber döneriz geri, niye alıyorsun çantanı" dedim. DEMEZ OLAYDIM!!! "Haa öylemi yaparız? İyi o zaman almayayım" diye çantayı bıraktı!!!!!!!! Neyseki kayınpeder "olsun, yine de yanımızda dursun" diye çantasını aldı. Neyse gittik yedik içtik oturduk derken eşim ablasına biz müsaade isteyelim dedi kalktı. Bir baktım kayınvalidede ayaklandı!! Biz hiç hadi sizde gelin demedik. 1haftadır bendeler zaten, 1gün bile kızın da kalmayacakmı bu nasıl iş değilmi??? Biz hiç teklif bile etmeyince sanki çay bardaklarını toplamak için kalkmış gibi yaptı öyle çıktık kurtulduk o gün! Ertesi gün daha sabah 10da zır zır telefon. Nerdesiniz? Evde değildik neyseki evde olsak görümce dışarı çıkcakmış onlarıda bize bıraksın diye aramıştır eminim! Sonra o gün saat başı aradı, napıyorsunuz naptınız? Ne zaman eve geçceksiniz. En sonunda dedim ki "anne işlerimiz var işimiz bitince ararız hem işimiz bitmese de ablamın işi mi varmış?bir yeremi gitcekmiş?" dedim. "Yoo ondan demedim hani yarın görüşürüz demiştik ya ondan sordum" diye kıvırdı yine! İlla ki bir rahat ver, kal işte kızında diye apaçık mı konuşacağız? Ki bunu da anlamazlıktan geldi. Ertesi gün yine aradı defalarca!!! Biz bir şekilde gitmedik oraya. Ya yemeğe çağırıyor, ya kahvaltıya. Asıl maksat biz gideceğiz sonra kalkarken de onlara "hadi sizde gelin" diyeceğiz. Şimdi de aramış biz bir hafta daha bu şehirdeyiz haberin olsun diyor! Allahım ben bu kadar yüzsüz insanlar görmedim.
Ha bir de şu ayrıntı var: malesef ben bu zamana kadar bu tavırlarını görmediğim için hep çok sıcak-samimi davrandım. Bu yüzden de tepeme çıkardım. Benden çekinmiyor pek hatta öz kızlarından bile daha çok çekiniyor. Ve ben en başından beri mesafeli durmadığım için bu tavırlarını değiştirmem çok zor olacak. Ama değiştirmem lazım yoksa daha eşim askere gidecek, eşim askere gidince gelip 5,5 ay gitmezler. Bir çocuğum olsa gelir 2-3ay gitmezler. Ya ben deliririm yada bunlar yüzünden iyice huzurumuz kaçar. Aranızda vardır elbet daha önce bu tip insanlar gören. Ben ilk kez bu kadar oyuncu-düzenci bir insan gördüğüm için nasıl davranacağımı bilemiyorum, lütfen bana bir akıl verin napayım?
Son düzenleme: