- 9 Nisan 2014
- 67
- 2
-
- Konu Sahibi siyahinci88
- #1
Hemen konuya girmek istiyorum. 2.5 yıllık evliyim. Bizim evliliğimiz normal bir evlilik değil, ben ilk zamanlar bir çok olayı farketmesem de eşim sayesinde, zamanla, bana davranışlarıyla, geç te olsa anladım farkettim. Benim kagit üzerin de olan bir evliligim olmuştu nişanlılık süresi yaşadım. Yurtdışı muhabbeti oldu. Nikah olmuştu sonra 2. Evliliği olduğunu öğrendim. Çok kısa sürmüş, onunicin soyleme gereği duymadik dediler. Tabi ben hepten cildirdim. Bu duruma rağmen yine denedim. Ama olmadi içime sindiremedim. 2. Evliliği olmasını değil de, yalan soylemelerini kabullenemedim. Her ne olursa olsun, ayrılacağım dedim ve bitirdim. Beni gelecekte ne zorluklar beklediğini bilmeden, 2 yıl kadar geçti eşimle tanıştık onun da 2. Evliligi 2 kizi vardi. Aramızda yaş farkı olmasına rağmen çok cana yakın, sevecen, iyi niyetli, bir insan di. Tanıyamiyor insan, yaşamadan bilemiyor, birçok seyi Aramız da ki yas farkını hiç sorun yapmadım. Olgun olduğu için beni uzmeyecegini düşündüm. Herneyse çok kısa bir zaman da evlendik neden bilmiyorum 2. Evliliği olsun, ilk evliliğin den 2 kızı nin olmasını vs. hiç sorun yapmadım. Geçmiş geçmişte kalmalı dedim. Öyle de olmalı zaten, insanın çekeceği varsa o an gerçekleri goremiyor. Esim e inanip, ailemi, işimi, çevremi birakip geldim. Bu şehre peki degdimi degermiydi, malesef kocaman bir HAYIR !!! Haketmedigim birçok şeyle, karsi karsiya geldim. Evlendik, balayindan geldik hafta demedi 2. Değil 3. Evliliği olduğunu öğrendim. 2. Evliliği çok kısa sürmüş, seninle hersey çok güzel gidiyordu bozulmasını istemediğini söyledi. Şaka mi bu dedim. Donup kalmıştım. Hayatım da iki kez aynı şeyi yaşamanın şoku vardı. O anı bugün gibi hatırlıyorum. Kendimi okadar aptal hissettim ki anlatamam. Geri donmek istiyorsunuz, malesef olan olmuştu. Anlayacaginiz bunda dönüşüm öbürü kadar kolay olmadı, o ilk hafta var ya ilk dayağı da yedim. Suçlu olabilirim, hataliydim. Işten düğünü m den 15 gün önce ayrıldım, sonrası düğün, sonrası balayı, bu kosturmaca lya vücudum yorgun düştü bir sabah uyanamadim die o melek gibi adam gitti, bambaşka bir insan geldi. Oda ya kapatıp dövmüştü saçlarımı yolmuştu. Ömrüm de oyle birsey le karşılaşmadım. Yabancı bir ev,yabancı bir adam ve bu çok ağır gelmişti.Geri gitmeyi okadar çok istedim. Ailem de sorunluydu. Annem babam ayri, abim kaza sonucu felçli, nişanlı dan ayrıldım. Çevre ne der muhabbeti yaptilar oturdum kaldım... Bu gel gitlerin arasin da balayin da olsa gerek hamile kaldığı mi öğrendim. O stresle düşük yaptım. 3 ay sonra tekrar hamile kaldım. Sanki bir yere yetişece giz. O aceleciligi zaman geçtikçe daha iyi anladim. Eşim o arada düzeldi gibiydi ama gerçek yüzleri hamileligim de tamamen çıktı resmen annemden emdiğim sütü burnum dan getirdiler. Ayrıntıya girersem bu konu bitmez, zaten çok uzattım. Başta esim olmak uzere ettiler, görümceler, o göz onun de olmayan kızları, bile bile gelmedin mi dahil dediler. Eşim GİK demedi hatta bana dönüp sus dedi. Hala içim den çıkmaz. En zorunda bu, ömür boyu unutmayacağım. Kızlarıyla tartistik, sonrasın da bayram için köylerin e götürdü. Kızlar gelmesin bana laf söylüyor lar sesin çıkmıyor. Biz gidelim onlar gelsin dedim. Demez olaydım. Dedesinin evine gelirken sana mi soracak lar die karnim burnum da, 8 aylik hamileyim. O kapının arkasında görünce min ve babasının onun de oyle bir dövmüştü ki anlatamam. Hakaretler çabası herseyi unuturum ama o yaptığını asla unutmam. Annemi arayıp kendisi söylemis. ailem sahip çıkmadı. Hatta beni arayip naptin da adamı bu hale getirdin dediler. Ailem boyle yaparken, elin böyle yapması normal geliyor artık. En son dayağı pazar günü yedim. Saçları min kökleri hala acıyor. Dün aksam yemek saati yaklaştı. Sinirden ayaklarimin titredigini hissettim. Bana boyle davranan bir adama, hâlâ nasıl olur hizmet yapiyorum. Kendime binlerce kufur ettim. Bir hatanin, hayatimi mahfetmesine izin verdim. Abim i aradım. biz zorlami evlenirdi k seni dedi. Arama beni birdaha dedim. Annem le gorusmeyecegim diyorum. Ama ona dayanamıyorum. Söz hakkı bile yok o evde bir çok kişi kızacak nie cekiosun. Diyecek ama tanımadan yargılama yın. Ayrilmak istedigim de oldurmekle, çocukla tehdit ediyor. Yaparmi tartisilir ama gozum almıyor. Korkuttu yalan yok. Dusunuyorum da evlenmeden önce nekadar güçlü hisseder dim. Artık kendimi bitmiş hissediyorum. İnsanin bir evet demesi hayatını bu duruma getiriyor. Bütün umudumu bitirdi ler. Buarada oğlum 2 yaşına girecek umudum o biraz daha büyüsün onu da alip kaçacağım. Ölmez sağ kalırsam. ..... Aslin da en büyük etken de maddiyat maddi durumu iyi olmasına rağmen bize geldimi kısıtlı yor. Şuan birikintim olsa kim tutar beni bu evde çalışmadım mi zamanin da çok calistim eve biraktim. Babasız ev, felç li kardes, ilk zamanlar maaş lari da yoktu. Gerisini siz düşünün. Hayat hikaye mi yazdım ama çok bunal dim. Umarım okur fikirlerinizi paylaşırsiniz ..... Vakit ayırıp okuduğunuz için çok teşekkürler.
Son düzenleme: