merhaba, hamilelik boyunca yaşadıklarınızı hep okudum ve farkettim ki, ne çok insan aynı şeyleri yaşıyor. Ben de aynen sizler gibi, 50 tane karpuzu bir koltuğa sığdırmaya çalışan bir anneyim.4 yaşında bir oğlum var, 2. bebeğime hamileyim, şu an 5.5 aylık oldum. Benim allaha şükür kayın valide, aile sorunlarım hiç olmadı, kendi ailem başka bir şehirde yaşıyor. ancak o kadar yoğun tempoda koşturup duruyorum ki, bazen araba kullanırken uzun bir tünelin içinden geçerken, oracıkta arabayı durdurup, hayatın da aynı şekilde duruvermesini istiyorum. aynı sizler gibi, çocuğun okula götürülüp getirilmesi, yok gösterisi için pelerin bulunması, yok okula yoğurt kovası ayarlanması, yok yedek kıyafet, yok dağıttığı odasının toparlanması, yok çamaşır, yok bulaşık, yok eşimin iş seyahati için gömleklerinin ütülenmesi, yok yabancı müşterilerle yapılan kontratlar, tercümeler, bitmek tükenmek bilmeyen telefon görüşmeleri, çocuk geceleri susayınca kalk, üstünü açmış mıdır diye kalk, terlemiş midir diye kalk, eşim kendi hayatını yaşarken, ben oğluma bitişik şekilde her türlü sorumluluğu bir yandan yerine getirirken, diğer yandan kendi işini yapan bir iş kadını olarak şirketimi ayakta tutmaya çalışıyorum, öte yandan memleketten ailem beni bekliyor, ağırlaşmadan ziyarete gel diye, ama nasıl geleyim, onbin parçaya bölünmüş durumdayım, kendim için 1 saatim yokken, böyle bir seyahat için 4-5 günü nasıl ayırayım. anlayamıyorlar, öte yandan büyük oğlumla ilgili okuldan şikayetler var, hiperaktif olabilirmiş çok hareketliymiş vs., tabii psikologlara hep annesi onu götürüyor, baba yine istanbullarda eğitimlerde, daha kendi kasık ağrılarımı, sabahları dayak yemiş gibi ağrılar içinde kalktığımı, ilk aylarımdaki sabah kusmalarımı anlatmıyorum bile. işte bir çalı parçası gibi, rüzgara göre yuvarlanıp duruyorum, bazen biryerlere çarpıyorum, bazen bir yere takılıyor ilerleyemiyorum, bazen de yüksek biyerden düşüp dağılıveriyorum, tek bildiğim hamileliğimin stresten uzak geçmesinin mümkün olmadığı ve bununla başetmek zorunda olduğum. tıpkı arkadaşımın söylediği gibi 'boşver' bir cevap değil, boşveremiyorum da, ama boşvermiş gibi görünüyorum, üzgünüm:a015:.
klava: otobüsten indikten sonra söylene söylene işim bitiyoen az 2saat sinirim geçmiyo.sanırım insan bu dönemlerde herşeye sinir stres yapabiliyor.
((hamdolsun ne diyeyim allah daha beter acı göstermesin .amin. bana bulaşırmı korkusu sardı şimdide .geçirdim gerçi ben küçükken ama yinede insan endişeleniyor .gene de halime hamdolsun çok şükür diyorum.dediğim gibi allah beter acılar göstermesin
