Arkadaslar eşimle konuştum el ele verip tekrar deneylim dedim ama o kafasında bitirmiş. Tek sorun aile köy falan filan değilmiş. Aramızda mezhep ve ırk farklılığı var. Bunları problem ediyormuş. Biz birbirimizi kısıtlıyoruz diyor. Ömür boyu böyle olmaz diyor. E dedim ben de evlenir ken bilmiyor muydun? Düzelir diye düşündüm diyo. Sanırım o beni ortamımdan ailemden uzaklastırarak degisebilecegimi düşündü baktı ki olmuyo bitirme kararı aldı . Cikiyorken bu tarz şeyleri problem etmezdi. Bu sıkıntılar üzerine bir de ailevi problemler biniyor diyo olmuyor diyo. Ben de sen bilirsin ben üzerime düşeni yaptım dedim.sonra pişman olmamak adına. Ha bir de eşim rahatsız ülser teşhisi konmuş. Çok korkuyor. Morali bozulunca ağzından kan geliyor. Bu da onu tedirgin ediyor.ileri giderse kanser olacak diye.Allah korusun. Ben de bu aralar çok kotuydum.biraz ayrılmayalım dedim ama baktım başka sıkıntıları da varmış. Eh dedim o zaman sen bilirsin. Zaten ben de bu yaşam tarzından memnun değildim sürekli sus. İçine at. İstemediğin memlekette yaşa. Sırf eşın istiyor diye. Bulunmaz hint kumaşı mi sanki. O benim için ne yaptı. Çocuk ta yok. Mesleği olan güzel bir kadınım.Artık hayat bana güzel.tabi ki üzülüyorum. İleriye yönelik kaygilarim var ya daha kötü olursa diye.ama yalnız yaşarım esir olmaktan iyidir. Zorlamanın alemi yok. Bu arada çevremdeki çoğu insan bosanacagimi duyunca sevinir gibi oldu. Kimse onu bana yakıştırmazdi. Her kes sen daha iyilerini layiksin neden üzülüyorsun diyor ama elimde değil