- 5 Nisan 2021
- 6.528
- 9.254
- 128
- 34
Bir çok yorumun aksine o dönem sorunlarım vardı dediği için belki deprasyon belki başka bir dert bilemiyorum konuşup sorsaydınız keşke o zaman
Haklısın kesinlikle.
Bırak en yakın arkadaşımı uzaktan bile tanısam böyle bir şeyde geçmiş olsun derim hemen hal hatır sorarım.
Bu çok çirkin bir hareket.
Böyle arkadaslık olmaz
Sizin gibi davranırdımBahsi gecen arkadasimla universite yillarindan beri suregelen bir arkadasligimiz vardi. Asagi yukari 13 yildir taniyoruz birbirimizi. Cok yakin arkadastik, dosttuk. Bu dostluk daha cok benim ozverimle, cabalarimla ayakta kaliyordu desem daha dogru olur. Hep ben arar sorardim, yardimina hep ben once kosardim. Universiteyi bitirdikten sonra iletisimimiz daha da bozuldu ki beklenebilir birseydi. O bostaydi ben calisiyordum, yogundum. Yine de ben mesaj atardim, arardim acmazdi. O ara cok sikintilar cektim, erkek kardesimi genc yasta kaybettim, aile ici problemler, anne babamin bosanmasi, annemin kalp krizi gecirmesi. Ne zaman konussak hep kendi dertleri benimkinden cokmus gibi lafa baslardi. Derdi aile ici kavgalardan ibaretti. Derdini kucumsedigimden degil ama tam tersi sanki o benim sıkıntılarımı onemsemiyor gibiydi. Yine de iletisimi koparmadim. Annem gecen yil yaz aylarinin basinda cok ciddi bir beyin ameliyati gecirdi. Masadan kalkmama ihtimali vardi. Ameliyattan haftalar once uzun uzun konustuk. Ameliyatin gunune, saatine varana kadar herseyi biliyordu. Ameliyat oldu, sonrasinda cok sikinti cektik, hastaneden taburcu olma suresi 1 ayi buldu. Annemin taburcu olmasindan 1.5, 2 ay sonra kadar mesaj yolladi nasilsin diye. Ben de bunu bana ciddi simdi mi soruyorsun, kac aydir nerdeydin diye sorunca sadece senin dertlerin yok ya benimde kendime gore sorunlarim vardi dedi. Bu cevabi beni gercekten yaraladi. Kalakaldim. Hic cevap vermedim, birkac kez mesaj yolladi sakinlesince goruselim diye. Baska bir arkadasi araya soktu gorusmek istemiyorum dedim. Inanin onun annesi boyle bir durumda olsaydi hastaneye kadar gelir yaninda olurdum ve hergun arardim. Onca yillik dostlugumuzun hatirina bunu ondan beklerdim. O benim bu surecte birak yanima gelmeyi aramadi bile.
Gecen baska bir arkadasimla gorustum. Yakinda evleniyormus hala mi kizginsin dedi. Evet dedim. Oyle aklima taktigimda yok, zaten iletisimimiz cok zayiflamisti ama hatali miyim, fevri mi davrandim diye bazen aklimdan geciyor. Sizce yanlis mi dusunuyorum? Siz olsaydiniz nasil davranirdiniz?
Haklısın.Bahsi gecen arkadasimla universite yillarindan beri suregelen bir arkadasligimiz vardi. Asagi yukari 13 yildir taniyoruz birbirimizi. Cok yakin arkadastik, dosttuk. Bu dostluk daha cok benim ozverimle, cabalarimla ayakta kaliyordu desem daha dogru olur. Hep ben arar sorardim, yardimina hep ben once kosardim. Universiteyi bitirdikten sonra iletisimimiz daha da bozuldu ki beklenebilir birseydi. O bostaydi ben calisiyordum, yogundum. Yine de ben mesaj atardim, arardim acmazdi. O ara cok sikintilar cektim, erkek kardesimi genc yasta kaybettim, aile ici problemler, anne babamin bosanmasi, annemin kalp krizi gecirmesi. Ne zaman konussak hep kendi dertleri benimkinden cokmus gibi lafa baslardi. Derdi aile ici kavgalardan ibaretti. Derdini kucumsedigimden degil ama tam tersi sanki o benim sıkıntılarımı onemsemiyor gibiydi. Yine de iletisimi koparmadim. Annem gecen yil yaz aylarinin basinda cok ciddi bir beyin ameliyati gecirdi. Masadan kalkmama ihtimali vardi. Ameliyattan haftalar once uzun uzun konustuk. Ameliyatin gunune, saatine varana kadar herseyi biliyordu. Ameliyat oldu, sonrasinda cok sikinti cektik, hastaneden taburcu olma suresi 1 ayi buldu. Annemin taburcu olmasindan 1.5, 2 ay sonra kadar mesaj yolladi nasilsin diye. Ben de bunu bana ciddi simdi mi soruyorsun, kac aydir nerdeydin diye sorunca sadece senin dertlerin yok ya benimde kendime gore sorunlarim vardi dedi. Bu cevabi beni gercekten yaraladi. Kalakaldim. Hic cevap vermedim, birkac kez mesaj yolladi sakinlesince goruselim diye. Baska bir arkadasi araya soktu gorusmek istemiyorum dedim. Inanin onun annesi boyle bir durumda olsaydi hastaneye kadar gelir yaninda olurdum ve hergun arardim. Onca yillik dostlugumuzun hatirina bunu ondan beklerdim. O benim bu surecte birak yanima gelmeyi aramadi bile.
Gecen baska bir arkadasimla gorustum. Yakinda evleniyormus hala mi kizginsin dedi. Evet dedim. Oyle aklima taktigimda yok, zaten iletisimimiz cok zayiflamisti ama hatali miyim, fevri mi davrandim diye bazen aklimdan geciyor. Sizce yanlis mi dusunuyorum? Siz olsaydiniz nasil davranirdiniz?
Haklısınız. Riskli ameliyattan daha büyük ne derdi var bir mesaj bile atamayacak kadar. Bencil birisi anladığım kadarıyla. Dostluk ilişkilerinde vermeyi bilmeyen hep alıcı olan insanlara benim hayatımda da yer yok…Bahsi gecen arkadasimla universite yillarindan beri suregelen bir arkadasligimiz vardi. Asagi yukari 13 yildir taniyoruz birbirimizi. Cok yakin arkadastik, dosttuk. Bu dostluk daha cok benim ozverimle, cabalarimla ayakta kaliyordu desem daha dogru olur. Hep ben arar sorardim, yardimina hep ben once kosardim. Universiteyi bitirdikten sonra iletisimimiz daha da bozuldu ki beklenebilir birseydi. O bostaydi ben calisiyordum, yogundum. Yine de ben mesaj atardim, arardim acmazdi. O ara cok sikintilar cektim, erkek kardesimi genc yasta kaybettim, aile ici problemler, anne babamin bosanmasi, annemin kalp krizi gecirmesi. Ne zaman konussak hep kendi dertleri benimkinden cokmus gibi lafa baslardi. Derdi aile ici kavgalardan ibaretti. Derdini kucumsedigimden degil ama tam tersi sanki o benim sıkıntılarımı onemsemiyor gibiydi. Yine de iletisimi koparmadim. Annem gecen yil yaz aylarinin basinda cok ciddi bir beyin ameliyati gecirdi. Masadan kalkmama ihtimali vardi. Ameliyattan haftalar once uzun uzun konustuk. Ameliyatin gunune, saatine varana kadar herseyi biliyordu. Ameliyat oldu, sonrasinda cok sikinti cektik, hastaneden taburcu olma suresi 1 ayi buldu. Annemin taburcu olmasindan 1.5, 2 ay sonra kadar mesaj yolladi nasilsin diye. Ben de bunu bana ciddi simdi mi soruyorsun, kac aydir nerdeydin diye sorunca sadece senin dertlerin yok ya benimde kendime gore sorunlarim vardi dedi. Bu cevabi beni gercekten yaraladi. Kalakaldim. Hic cevap vermedim, birkac kez mesaj yolladi sakinlesince goruselim diye. Baska bir arkadasi araya soktu gorusmek istemiyorum dedim. Inanin onun annesi boyle bir durumda olsaydi hastaneye kadar gelir yaninda olurdum ve hergun arardim. Onca yillik dostlugumuzun hatirina bunu ondan beklerdim. O benim bu surecte birak yanima gelmeyi aramadi bile.
Gecen baska bir arkadasimla gorustum. Yakinda evleniyormus hala mi kizginsin dedi. Evet dedim. Oyle aklima taktigimda yok, zaten iletisimimiz cok zayiflamisti ama hatali miyim, fevri mi davrandim diye bazen aklimdan geciyor. Sizce yanlis mi dusunuyorum? Siz olsaydiniz nasil davranirdiniz?
Arkadaşlığınız baştan beri sizin ozverinizle ,cabanizla bu kadar sürmüş .O çok netmis aramamis sormamis siz bu kadar yoğunluğa,strese rağmen hep ilk arayan ve gayret eden olmuşsunuz neden?Bahsi gecen arkadasimla universite yillarindan beri suregelen bir arkadasligimiz vardi. Asagi yukari 13 yildir taniyoruz birbirimizi. Cok yakin arkadastik, dosttuk. Bu dostluk daha cok benim ozverimle, cabalarimla ayakta kaliyordu desem daha dogru olur. Hep ben arar sorardim, yardimina hep ben once kosardim. Universiteyi bitirdikten sonra iletisimimiz daha da bozuldu ki beklenebilir birseydi. O bostaydi ben calisiyordum, yogundum. Yine de ben mesaj atardim, arardim acmazdi. O ara cok sikintilar cektim, erkek kardesimi genc yasta kaybettim, aile ici problemler, anne babamin bosanmasi, annemin kalp krizi gecirmesi. Ne zaman konussak hep kendi dertleri benimkinden cokmus gibi lafa baslardi. Derdi aile ici kavgalardan ibaretti. Derdini kucumsedigimden degil ama tam tersi sanki o benim sıkıntılarımı onemsemiyor gibiydi. Yine de iletisimi koparmadim. Annem gecen yil yaz aylarinin basinda cok ciddi bir beyin ameliyati gecirdi. Masadan kalkmama ihtimali vardi. Ameliyattan haftalar once uzun uzun konustuk. Ameliyatin gunune, saatine varana kadar herseyi biliyordu. Ameliyat oldu, sonrasinda cok sikinti cektik, hastaneden taburcu olma suresi 1 ayi buldu. Annemin taburcu olmasindan 1.5, 2 ay sonra kadar mesaj yolladi nasilsin diye. Ben de bunu bana ciddi simdi mi soruyorsun, kac aydir nerdeydin diye sorunca sadece senin dertlerin yok ya benimde kendime gore sorunlarim vardi dedi. Bu cevabi beni gercekten yaraladi. Kalakaldim. Hic cevap vermedim, birkac kez mesaj yolladi sakinlesince goruselim diye. Baska bir arkadasi araya soktu gorusmek istemiyorum dedim. Inanin onun annesi boyle bir durumda olsaydi hastaneye kadar gelir yaninda olurdum ve hergun arardim. Onca yillik dostlugumuzun hatirina bunu ondan beklerdim. O benim bu surecte birak yanima gelmeyi aramadi bile.
Gecen baska bir arkadasimla gorustum. Yakinda evleniyormus hala mi kizginsin dedi. Evet dedim. Oyle aklima taktigimda yok, zaten iletisimimiz cok zayiflamisti ama hatali miyim, fevri mi davrandim diye bazen aklimdan geciyor. Sizce yanlis mi dusunuyorum? Siz olsaydiniz nasil davranirdiniz?
Aynısını ben de yaşadım. O kadar kötü bir durum ki. Her anında dinledim platonik aşk dertlerini bu dertlerini başka şeylere bağladığı dertlerini benim en kötü zamanımda uzaktan bakıp ben böyleyim dediBen onun sorunlarini hep dinledim, zaten hep dinleyici taraf oldugum icin basima bunlar geldi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?