Arkadaşımın şiiri nasıl olmuş?

ÇOCUKLUĞUM
Karanlık bir geceydi,
Başını önüne eğdi.
Rüzgar savruluyordu,
İçi kavruluyordu.
Etrafına baktı,
Bir cıgara yaktı.
Biraz yürüdü,
Etrafını puslar bürüdü.
Bir adım atmaya daha kalmadı takati,
Atsaydı ne gösterecekti ati.
Bir düş çıkageldi derinden,
kıpırdayamadı yerinden.
Düş beynini lime lime sömürdü,
Karşısında kendini gördü.
''Çocukluğum!.''dedi,
İçi titredi.
''Ah, işte hep senin yüzünden!''
Derken iki damla yaş döküldü gözünden.
Sarıldı hayaline,
Doyamadı en mutlu haline.
Düşlerindeki ışıklar söndü,
Gerçeğine döndü.
Düştü yere,ölmedi,
Ama bir daha yüzü gülmedi.