B
busra_tuna
Ziyaretçi
- Konu Sahibi busra_tuna
- #1
Insan bazen arkadaslarina
sevgili gibi davraniyor.Sahipleniyor,kiskaniyor ama
girtlagina çökmeden.Tatli tatli flört ediyor ama
sinirlari asmadan.Birlikte gülmekten ölüyor,çok ama
çok egleniyor,dagitiyor,yerlere düsüyor,günün cilkini
çikartiyor ama o arkadas ya, sevgili degil ya,
hiç sorun olmuyor.Herseyi konusuyorlar, pek fazla
sansür uygulamiyor,sürekli anlatiyorlar,fazlasiyla
ilgili oluyor; kulaklarini kocaman kocaman
açip,dinliyor.En önemlisi de büyük bir çoskuyla
sonsuza kadar yapilan isler üzerine konusabiliyorlar,
çünkü is paylasilabiliyor,birlikte benzer
isler üretiliyor.Müthis bir keyifle dedikodu
yapabiliyor, hatta kendi karisini,kocasini,sevgilisini
bile çekistirebiliyor.Arkadaslik, bu açidan insanin
hayatini keyifle idame ettirebilmesi için büyük bir
avantaj oluyor.Ama insan sevgilisine her zaman arkadas
gibi davranamiyor. Bir kere elestiriler,haliyle bu
kadar net dile getirilemiyor. Sevgiliyle bir arkadasla
konusuldugu gibi her zaman rahat da
konusulamiyor.Tehlikeli sularda dolasmaktan kaçinmak
gerekiyor.Çünkü,sonuçlarini bedellerini ödemek
gerekebilir, burnundan fitil fitil getirebilir,dikkatli
olmakta fayda var.Çünkü sevgililik onuru çok kolay
yaralanabiliyor.Insan,sevgiliyken, evliyken çok daha
hassaslasiyor. En küçük seye bile ''Bana bunu nasil
yapar?'' oluyor.Oysa arkadasinin kaldirabilecegi
sinirlar çok daha genis.Insan her zaman sevgiliyi
dinlemek de istemiyor, bütün gün baska insanlari
dinlemis oldugundan yorulmus oluyor, gina gelmis
oluyor. Ya da karsindaki seni dinlemek istemiyor.
Ortama bir sessizlik çöküyor, ''Tetigi ilk kim
çekecek?'' diye gergin bir bekleyise giriliyor.Bir de
tabii sevgiliyle ya da esinle sabahlara kadar
gülünüp eglenilemiyor.Kalabalik içinde isin içine
baskalarinin ne düsünecegi girdiginden gerilim artiyor,
'biz''i düsünmekten ''ben'' karambole
gidiyor.Sevgiliyle baska bir koza yaratiliyor, o koza
içine giriliyor, hiç itirazim yok, o da güzel ama ayri
kategorilerdeki iliskiler gibi sanki: arkadas olunca
baska seyler paylasiliyor, sevgili ya da evli olunca
baska seyler paylasiliyor.En iyisi,en güzeli ama en zoru
da bu iki kategoriyi birlestirebilmek
galiba."Arkadas-sevgili olabilmek."Hem arkadasin hem
sevgilin gibi olabilecegin biri, hem arkadasligi hem
sevgililigi paylasabilecegin biriyle
üretmek,gülmek,aglamak, konusmak,çekistirmek çok daha
güzel geliyor.Kolay bir seyden söz etmiyorum
tabii.Arkadas gibi zamani geldiginde geri
çekilebilmek,uygun düstügünde de sevgili gibi
davranabilmek, bu iki rolü birbirine
karistirmadan oynayabilmek her baba yigidin harci
degil.Ama yapabilenler de yok degil. Yapabilenler
mutlulugu ve güzellikleri yakalayabiliyorlar zaten.sengözlerimebaksanab
sevgili gibi davraniyor.Sahipleniyor,kiskaniyor ama
girtlagina çökmeden.Tatli tatli flört ediyor ama
sinirlari asmadan.Birlikte gülmekten ölüyor,çok ama
çok egleniyor,dagitiyor,yerlere düsüyor,günün cilkini
çikartiyor ama o arkadas ya, sevgili degil ya,
hiç sorun olmuyor.Herseyi konusuyorlar, pek fazla
sansür uygulamiyor,sürekli anlatiyorlar,fazlasiyla
ilgili oluyor; kulaklarini kocaman kocaman
açip,dinliyor.En önemlisi de büyük bir çoskuyla
sonsuza kadar yapilan isler üzerine konusabiliyorlar,
çünkü is paylasilabiliyor,birlikte benzer
isler üretiliyor.Müthis bir keyifle dedikodu
yapabiliyor, hatta kendi karisini,kocasini,sevgilisini
bile çekistirebiliyor.Arkadaslik, bu açidan insanin
hayatini keyifle idame ettirebilmesi için büyük bir
avantaj oluyor.Ama insan sevgilisine her zaman arkadas
gibi davranamiyor. Bir kere elestiriler,haliyle bu
kadar net dile getirilemiyor. Sevgiliyle bir arkadasla
konusuldugu gibi her zaman rahat da
konusulamiyor.Tehlikeli sularda dolasmaktan kaçinmak
gerekiyor.Çünkü,sonuçlarini bedellerini ödemek
gerekebilir, burnundan fitil fitil getirebilir,dikkatli
olmakta fayda var.Çünkü sevgililik onuru çok kolay
yaralanabiliyor.Insan,sevgiliyken, evliyken çok daha
hassaslasiyor. En küçük seye bile ''Bana bunu nasil
yapar?'' oluyor.Oysa arkadasinin kaldirabilecegi
sinirlar çok daha genis.Insan her zaman sevgiliyi
dinlemek de istemiyor, bütün gün baska insanlari
dinlemis oldugundan yorulmus oluyor, gina gelmis
oluyor. Ya da karsindaki seni dinlemek istemiyor.
Ortama bir sessizlik çöküyor, ''Tetigi ilk kim
çekecek?'' diye gergin bir bekleyise giriliyor.Bir de
tabii sevgiliyle ya da esinle sabahlara kadar
gülünüp eglenilemiyor.Kalabalik içinde isin içine
baskalarinin ne düsünecegi girdiginden gerilim artiyor,
'biz''i düsünmekten ''ben'' karambole
gidiyor.Sevgiliyle baska bir koza yaratiliyor, o koza
içine giriliyor, hiç itirazim yok, o da güzel ama ayri
kategorilerdeki iliskiler gibi sanki: arkadas olunca
baska seyler paylasiliyor, sevgili ya da evli olunca
baska seyler paylasiliyor.En iyisi,en güzeli ama en zoru
da bu iki kategoriyi birlestirebilmek
galiba."Arkadas-sevgili olabilmek."Hem arkadasin hem
sevgilin gibi olabilecegin biri, hem arkadasligi hem
sevgililigi paylasabilecegin biriyle
üretmek,gülmek,aglamak, konusmak,çekistirmek çok daha
güzel geliyor.Kolay bir seyden söz etmiyorum
tabii.Arkadas gibi zamani geldiginde geri
çekilebilmek,uygun düstügünde de sevgili gibi
davranabilmek, bu iki rolü birbirine
karistirmadan oynayabilmek her baba yigidin harci
degil.Ama yapabilenler de yok degil. Yapabilenler
mutlulugu ve güzellikleri yakalayabiliyorlar zaten.sengözlerimebaksanab
