evet arkadaşlar oğluma kavuştum ama içim hep buruk kaldı.ilk hamileliğimde herşeye öyle çok özenmiştik ki eşimle.bebeğimizin her eşyasını almıştık,beşiğini bile.hamileliğimin başlangıcı biraz sorunluydu,kanamam geliyodu,hastanede yattım haftalarca.ama bebeğim öyle güçlüydü ki hiç pes etmedi.guatr hastasıyım ve hamileliğim boyunca hep ilaç kullandım.dayandık,oğlumda bende sonuna kadar dayandık.taki 28 aralık 2008e kadar.bebeğimin hareketlerini hissetmemeye başladım.kıpır kıpır,dışarı fırlıycakmış gibi hareket eden bebişim artık kıpırdamıyordu.temizlik yaptım,yoruldum falan dedim kendi kendime ama içinm bomboştu.ertesi gün hemen doktora gittik.ters giden bişeyler vardı ama anlam veremiyodum ölümü minik kuzuma yakıştıramıyordum.doktor muaynede bebeğin öldüğünü bana söylemedi.eve git eşyalarını al,erken doğum yapıcaksın dedi.bende sanıyorumki bebeğim sağlıklı.eşim beni eve bıraktıktan sonra tekrar doktora gitti.eve geldiğimde ağlamaktan gözleri kan çanağına dönmüştü.anladım,işte o zaman anladım bebeğimin bizi bıraktığını.hastaneye yattım,suni sancıyla doğum yaptım.o masadan kalkmak öyle acı verdiki bana.okasdar sancı çekiyosun,27 hafta bebeğini hissediyosun ama eline kalan küçücük bir ceset.doktorum bebeğini görmek istermisin dediğnde hayır dedim,niye bilmiyorum ama onu hep öyle hatırlamaktan korktum sanki.çünkü o benim hayalimde tombiş,pembe yanaklı,üzüm gibi siyah saçlı bir bebekti.sonra hep rüyalarımda gördüm emzirirken.1yıl sonra tekrar hamile kaldım.öyle çok korkuyodumki bunuda kaybedicem diye.hiçbir eşya almadım oğluma.doğum çantamı bile doğum yapmama 3 gün kala hazırladım.iyiki hazırlamışım çünkü oğlum sabırsız çıktı.1eylül 2009da nst için hastaneye gittim,doktorum muayne etti.daha doğuma 3 hafta vardı.sezeryan istedim.çünkü ilk doğumum gibi olmasından hala çok korkuyordum.14 eylüle gün aldık,bütün tetkikler yapıldı.eve geldiğimde çok yorulmuştum,uyumuşum.uyandığımda karnımda müthiş bir ağrı vardı.ishal oldum sandım,ne biliyim.eşim işten geldiğinde tekrar tuvalete girdim kanamam gelmişti.paldır küldür hastaneye gittik.doğumum başlamıştı.kanamam olduğu için mutlaka sezeryan olmam gerkiyodu.spinal sezeryanla akşam saat 10da oğluşum oldu.onu ilk kucağıma aldığımda ölen bebeğime ihanet ediyomuş gibi hissettim kendimi.ama o bana muhtaçtı,sonra sadece onu emzirmeye çalışırken ağladığımı hatırlıyorum.çünkü ben ilk defa ölen bebeğimi rüyamda emzirmiştim.şimdi yazın gelmesini bekliyorum.çünkü oğlumu abisinin mezarına ziyarete götürücem.rabbim kimseye evlat acısı yaşatmasın,kimseyi evladıyla sınamasın.