annenize seni seviyorum der misiniz?

revanche .!.:

Ben de soyledigimi hic hatirlamiyorum. Ama su an hayatta olsa idi ona hergun onu sevdigimi soyleyip, kokusunu doyasiya icime cekmek isterdim. O kadar isterdim ki yanimda olmasini.
Allah sizin annelerinize uzun ömurler versin. Kiymetini bilin. Size ne yaparlarsa yapsinlar onlari asla incitmeyin.

Genişletmek için tıkla...

En cok senin yorumun içimi incitti...
Başın sağolsun ..

mms1 .!.:

Malesef ben de demeyenlerdenim, annem de soyleyemez ama sevgisini gosterir.
Bir keresinde laf kalabaligi yapip laubali bir sekilde "kiz sen ne tatlisin seviyorum seni" demistim ama boyle sanki espiri yapar gibi bir ses tonuyla. O da bana "sagol" demisti. Oysa ben de seni seviyorum demesini beklemistim.
Ama direk sade bir sekilde demedim hic ve diyemem gibi :-/ fazla romantik geliyor cesaret edemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bana da romantik geliyor. Bir de alacağım cevaptan korkuyorum belki

Derim o da bana der.

Ohoo ben daha fazlasını derim. Ne mutlu sana kocana gidiyorsun ne seversin onu dediğinde koca da neymiş senden cok sevmiyorum onu derim.. :)

Babamı kaybettikten sonra annemi şımartir oldum. Aklım çıkar ya kaybedersem diye. Allah başımızdan eksik etmesin. Annem herşeyim. Çok seviyorum sevdiğimi de söyleyip göstermeye gayret ediyorum.

Sonra demediklerime yanmamak adına yapıyorum bunu. Babam için çok yandım çünkü..

Derim sık sık, o da der. Arada çatışmalar olsada hep şanslı olduğumu düşünüyorum onun gibi bir annem olduğu için . Yeri geldiğinde arkadaş, yeri geldiğinde anne - kız olduk, bazı hatalar yapıp az hasar aldıysam annem sayesindedir. Şimdi mümkün olsa sarılır ve onu sevdiğimi söylemek isterdim artık sabah söylerim

blleg .!.:

En cok senin yorumun içimi incitti...
Başın sağolsun ..

Genişletmek için tıkla...

Tesekkur ederim. Dostlar sagolsun..

ben diyemiyorum utanıyorum

_Maya_ .!.:

Maalesef bende diyemiyorum aksine o der sık olmasa da. Benim genel yapım bu soğuk bir karakterim var. Ama bence önemli olan demesek bile bunu davranışlarımızla göstermemiz.

Genişletmek için tıkla...

Aynen benim de karakterim soğuktur, öyle öpme sarılma bana göre değildir pek.. He zaman zaman sarılırım ama nadiren.. Sevgimi de davranışlarımla gösteririm.

derim hem de nerdeyse her gün

ben derim. hem de ziyadesiyle :) "seni çok seviyorum" ile yetinmem, "iyi ki benim annem sensin, ben çok şanslı bir evladım, sen olmasan ne yapardım?" sürer gider...
gerçekten çok içimden gelerek söylüyorum bunları, hele evlendikten sonra ve annemin yaşının ilerlediğini farkettikten sonra daha sık söylüyorum.
"annem bana söylemez, karşılık alamam" diyen arkadaşlar, içinizden gerçekten geliyorsa bir deneyin, göreceksiniz ki aynı sıcaklıkta yanıt alacaksınız.
bu konuyu okuduktan sonra şunu farkettim ki annemin bana "iyi ki seni doğurmuşum, sen benim dert ortağım, arkadaşımsın" gibi ifadeleri son yıllarda arttı ve bunun sebebinin kendimi ifade etmem olduğunu düşünüyorum.
yani etkiye tepki

son olarak dünyanın en bayat klişesi: anne olmadan annenizi tam anlayamıyorsunuz. ama gerçekten öyleymiş...

Demem, dediğimi hiç hatırlamıyorum, o da bana demez, dediğini hatırlamıyorum. Seviyorum elbette, anne sevilmez mi. Ama ben onun için vazgeçilmez olduğumu falan düşünmüyorum.

Benim annemde demez bende demem..küçüklüğümde cok bekledim demesini sevip okşamasını olmadı büyüdük sevgiyi göstermeye utanır olduk..ne seviyorum demesi annemin eli yanlışlıkla değse sevinirim..evet öyle..ama niye böyle..annelerimiz niye böyle..üni mezunu coğu anne ,calışan anneler genelde daha sevgilerini gösteriyor.bunu anlamıyorum.ne görüyolar ne öğreniyolarsa ,bilincli ana baba oluyolar daha cok.
Anneme gelince o da anasından görmemiş ki hiç..lakin ben cocuğuma öyle asla olmam..cok üzüldüğüm ama bişey yapamadığım durum
Siz söyleyin diyenler var.ben söylesemde annem yinede söylemez böyle şeyler..karakter mi huy mu ,sevgisizlik mi artın neyse bilmiyorım

Melisagun08 .!.:

Benim annemde demez bende demem..küçüklüğümde cok bekledim demesini sevip okşamasını olmadı büyüdük sevgiyi göstermeye utanır olduk..ne seviyorum demesi annemin eli yanlışlıkla değse sevinirim..evet öyle..ama niye böyle..annelerimiz niye böyle..üni mezunu coğu anne ,calışan anneler genelde daha sevgilerini gösteriyor.bunu anlamıyorum.ne görüyolar ne öğreniyolarsa ,bilincli ana baba oluyolar daha cok.
Anneme gelince o da anasından görmemiş ki hiç..lakin ben cocuğuma öyle asla olmam..cok üzüldüğüm ama bişey yapamadığım durum
Siz söyleyin diyenler var.ben söylesemde annem yinede söylemez böyle şeyler..karakter mi huy mu ,sevgisizlik mi artın neyse bilmiyorım

Genişletmek için tıkla...

yetişme tarzıdır be canım üzme kendini

Demem. Öyle öpüp sevme de hiç olmadı. Çok kırıldığım için olabilir.. O sevgi gösterisinde bulunur arada, fazla korumacı davranmıştır genelde zaten. Ama öfkeli biri.
Babama da aynı şekilde, mesafeliydi benimle hep zaten.
Öyle alışmadığımdan niyetlensem de çekinirim sanırım. Bakalım...

Genelde annemin etrafında beni seviyor musun, ha seviyor musun beni?, diye dolaşıyorum sonra kendisi " beni kim seviyor ya beni kim seviyor?!!" deyip kızıyor . Uzun uzun bakışıp, oturup meyve yiyoruz iki mutsuz kadın olarak.

Bende diyemem hicte demedim....annemle cok atisiriz cok sinir eder beni ama o benim kanatli melegim...herseyim....simdi burdan söylüyorum "annecimmmm melegimmmmm seni cokkkkkkk seviyorum"

Benim canım annem.. Hergün hayır duada bulunurum ona.. kendim gibi severim.. Seçme şansım olsa yine onu secerim.. günde en az bir saat havadan sudan konusur dururuz.. lakin o kelimeleri hiç kullanmadım ona karşı.. o da bana hiç söylemedi.. adı üstünde sadece basit iki kelime.. asla aramadigim; kulaklarimin yoksunluk hissetmediği..
ne bileyim; yıllar ve aradaki hissedilen gerçek sevgi gerek bırakmadı herhalde..

Sevesim geldiği zaman diğer odadan ay laf yu mamitoo diye bağırarak gelince sevdiğimi anlıyordur diye umuyorum

Bende hiç demedim galiba desem şaşırır belkide ne bileyim annelere denilmesine gerek yok galiba bide eskilerde hiç duymadım ondan belkide