seni çok iyi anlıyorum çünkü bizim evde de çok bariz bir şekilde evlat ayrımı vardı. olmuyor demeyin arkadaşlar gerçekten bazı aileler bunu yapıyor. üstelik biz 2 kızdık ve aramızda sadece 2 yaş vardı. çocukluğumda üvey miyim acaba diye düşünürdüm hep, gerçek ailemin gelip beni aldığını hayal ederdim. lise yıllarım çok zor geçti, her şeyim batardı onlara. sonra üniversite için başka şehire geldim ancak o zaman ebeveyn-çocuk ilişkisine benzer bişey oluştu aramızda. ama geçen geçti tabii. insanın içinde kalıyor hep, takmıyorum artık ama affedemiyorum da bazı şeyleri.zaten onlar da pek takmıyorlar hele ki annem. bu arada kardeşimle aramız çok iyi, onun bir suçu yok bu olanlarda sonuçta. tamamen anne-babanın hatası. hayattaki tek kardeşime düşman olarak büyüyebilirdim ben, yaptıklarının neyle sonuçlanabileceğinin farkında bile değiller. bence fazla takılma bu mevzulara, herkes kendi yaptıklarından mesuldür. ileride kardeşin de anlayacaktır bazı şeyleri. sen aynısını çocuklarına yaşatma yeter ki.