annemi sevmiyorum yaptığım her işi küçümsüyor nasıl bu davranışlarını görmezden gelirim

pratik123 .!.:

Başlığa ithafen o sana köpek gibi kiziyorsa sen de ona köpek gibi cevap ver. Yukarda bahsetmissin sana ne mi dedi bana bak doğru konus hiçbir iş yapmam her işi sen yaparsin de tehdit et evden kacmakla tehdit et kocaya kacmakla tehdit et deli deli davran biraz çoktan hak etmiş bunu annen

Genişletmek için tıkla...

bulutlukahvee .!.:

ben küçüklüğümden beri annemle anlaşamıyorum ne zaman soru sormaya konuşmaya yanına gitsem aldırmıyor başından gönderiyordu eskiden beri, aşağılıyor sıkıyor baskı gösteriyordu. Ve aramızda sevgi yoktu yani bana karşı hiç göstermedi. Zorla kapandım mesela telefon verilmedi üniversiteye geçene kadar, keyfimce çıkıp dışarda gezmedim erkeklerle konuşmama tepki gösterildi hepsini geçiyorum. Düşe kalka üniversite bitirdim üniversite kazandığımda onların istediği birkaç şehri yazmak zorunda kaldım. Sonra bulundukları şehre geçmem için yatay geçiş konusunda zorladılar annelik ve babalıklarını öne sürdüler geçtim. Hep başımdalardı yani otorite kurdular. Hepsini geçtim asıl sorun bunlar değil bunları yuttum da evde onla yaşamak mecburiyetindeyim ne bir yurtta kalabildim ne bir arkadaş ortamına girebildim sosyalleştim dolayısıyla hep evde olduğum için annemle konuşma ihtiyacı hissediyorum ama sohbeti sohbet değil hep bir aşağılama hor görme. Geçen gün reglimin ilk günüydü karnım ağrıyarak bayılacak durumdayken kardeşimi gezdirdim, annem aradı dönüşte otobüse bineceğimi vs söyledim. O da bugün kardeşini dışarı götürmüşsün çok büyük iş yapmışsın deyip telefonu yüzüme kapattı. Sonra arkadaşlar taşınacağız odamı topluyorum annem gelmiş sen ne yaptın bu saate kadar dedi anne odanın haline bak çok dağınık topluyorum işte dedim o da aşağılar gibi bir laf söyledi yani bu yaptığın da iş mi gibisinden. Sonra dedim niye öyle diyorsun sonuçta bu oda da toplanmayacak mı deyince senle de sohbet edilmiyor deyip kızarak gitti. Yani annemin sohbet anlayışı böyle demek ki bana karşı alışmış beni aşağılamaya 22 yaşına geldim kendimi bir birey gibi hissetmiyorum. Bu sabah taşınma işiyle ilgili bir haber geldi galiba anneme bende onu öğrenmek için ne dediler diye sordum sanane ne yapacaksın sürekli soru soruyorsun diye bağırdı. Halbuki daha yeni uyanmıştım ve bu evde beni de ilgilendirecek bir şey hakkında bir soru soruyorum. Yani hep aşağılama küçümseme başından savma affedersiniz it gibi davranıyor bana. Erkek kardeşimle konuşurken gayet keyifli sohbetler ediyor onun en salak cümlelerinde bile mutlulukla yanıtlıyor ya ben bir kızım diye bu kadar dışlanmalı mıyım anlamıyorum gördükçe bunları kahroluyorum arkadaşlar. Ben neden fazlalığım neden sürekli annem tarafından şiddete maruz kalıyorum önceden fiziksel şiddet de vardı bıraktı ama psikolojik şiddet hep var. Annemin bu tavırlarına nasıl katlanacağım bu evden gidene kadar görmezden gelmek istiyorum mesela birkaç gündür 3 defa yapıyor en son söylüyorum bende neden böyle yaptığını. Sen kavga çıkarmaya çalışıyorsun deyip ben en kötü insanım haklısın deyip ağlıyor benim ailem bana imkan bile sağlamadı diyor ama eski ile yeni zaman bir değil hepimizin ihtiyaçları var. Kendi ailesi kız erkek ayrımı yapıyorlar annemi hep dışladılar erkek çocuklara ise tapıyorlar affedersiniz ve annem de aynısını bana uyguluyor erkek kardeşim çok değerli gözünde onu sevdiğini belli ediyor ama bana karşı hep soğuk eleştirel aşağılayıcı. 8 yaşındaki kız kardeşimin her sorusunu ilgiyle cevaplıyor bana bağırıp çağırdıktan 5 dk sonra komşuyla ve çocuğuyla güle eğlene konuşuyor ben bu kadar mı aşağılık birisiyim bu kadar mı insanca konuşulmayı hak etmiyorum kendimden iğreniyorum her seferinde onun yüzünden.
Korkuyorum ben de ilerde böyle bir anne olursam diye annemin davranışları o kadar zoruma gidiyor ki hayattan soğuyorum
davranışlarını yüzüne söyleyip neden böyle davrandığını ne kadar zoruma gittiğini söylemeyi denedim o bir işe yaramıyor çünkü annem beni bastırıyor anne olduğu için kendisine hiçbir şey söylenmesini kabul etmiyor. Yani ben ne yapabilirim daha duyarsız olmak için bunu merak ediyorum lütfen öneriler verirseniz az da olsa mutlu olurum

Genişletmek için tıkla...

pratik123 .!.:

Başlığa ithafen o sana köpek gibi kiziyorsa sen de ona köpek gibi cevap ver. Yukarda bahsetmissin sana ne mi dedi bana bak doğru konus hiçbir iş yapmam her işi sen yaparsin de tehdit et evden kacmakla tehdit et kocaya kacmakla tehdit et deli deli davran biraz çoktan hak etmiş bunu annen

Genişletmek için tıkla...

bulutlukahvee .!.:

ben küçüklüğümden beri annemle anlaşamıyorum ne zaman soru sormaya konuşmaya yanına gitsem aldırmıyor başından gönderiyordu eskiden beri, aşağılıyor sıkıyor baskı gösteriyordu. Ve aramızda sevgi yoktu yani bana karşı hiç göstermedi. Zorla kapandım mesela telefon verilmedi üniversiteye geçene kadar, keyfimce çıkıp dışarda gezmedim erkeklerle konuşmama tepki gösterildi hepsini geçiyorum. Düşe kalka üniversite bitirdim üniversite kazandığımda onların istediği birkaç şehri yazmak zorunda kaldım. Sonra bulundukları şehre geçmem için yatay geçiş konusunda zorladılar annelik ve babalıklarını öne sürdüler geçtim. Hep başımdalardı yani otorite kurdular. Hepsini geçtim asıl sorun bunlar değil bunları yuttum da evde onla yaşamak mecburiyetindeyim ne bir yurtta kalabildim ne bir arkadaş ortamına girebildim sosyalleştim dolayısıyla hep evde olduğum için annemle konuşma ihtiyacı hissediyorum ama sohbeti sohbet değil hep bir aşağılama hor görme. Geçen gün reglimin ilk günüydü karnım ağrıyarak bayılacak durumdayken kardeşimi gezdirdim, annem aradı dönüşte otobüse bineceğimi vs söyledim. O da bugün kardeşini dışarı götürmüşsün çok büyük iş yapmışsın deyip telefonu yüzüme kapattı. Sonra arkadaşlar taşınacağız odamı topluyorum annem gelmiş sen ne yaptın bu saate kadar dedi anne odanın haline bak çok dağınık topluyorum işte dedim o da aşağılar gibi bir laf söyledi yani bu yaptığın da iş mi gibisinden. Sonra dedim niye öyle diyorsun sonuçta bu oda da toplanmayacak mı deyince senle de sohbet edilmiyor deyip kızarak gitti. Yani annemin sohbet anlayışı böyle demek ki bana karşı alışmış beni aşağılamaya 22 yaşına geldim kendimi bir birey gibi hissetmiyorum. Bu sabah taşınma işiyle ilgili bir haber geldi galiba anneme bende onu öğrenmek için ne dediler diye sordum sanane ne yapacaksın sürekli soru soruyorsun diye bağırdı. Halbuki daha yeni uyanmıştım ve bu evde beni de ilgilendirecek bir şey hakkında bir soru soruyorum. Yani hep aşağılama küçümseme başından savma affedersiniz it gibi davranıyor bana. Erkek kardeşimle konuşurken gayet keyifli sohbetler ediyor onun en salak cümlelerinde bile mutlulukla yanıtlıyor ya ben bir kızım diye bu kadar dışlanmalı mıyım anlamıyorum gördükçe bunları kahroluyorum arkadaşlar. Ben neden fazlalığım neden sürekli annem tarafından şiddete maruz kalıyorum önceden fiziksel şiddet de vardı bıraktı ama psikolojik şiddet hep var. Annemin bu tavırlarına nasıl katlanacağım bu evden gidene kadar görmezden gelmek istiyorum mesela birkaç gündür 3 defa yapıyor en son söylüyorum bende neden böyle yaptığını. Sen kavga çıkarmaya çalışıyorsun deyip ben en kötü insanım haklısın deyip ağlıyor benim ailem bana imkan bile sağlamadı diyor ama eski ile yeni zaman bir değil hepimizin ihtiyaçları var. Kendi ailesi kız erkek ayrımı yapıyorlar annemi hep dışladılar erkek çocuklara ise tapıyorlar affedersiniz ve annem de aynısını bana uyguluyor erkek kardeşim çok değerli gözünde onu sevdiğini belli ediyor ama bana karşı hep soğuk eleştirel aşağılayıcı. 8 yaşındaki kız kardeşimin her sorusunu ilgiyle cevaplıyor bana bağırıp çağırdıktan 5 dk sonra komşuyla ve çocuğuyla güle eğlene konuşuyor ben bu kadar mı aşağılık birisiyim bu kadar mı insanca konuşulmayı hak etmiyorum kendimden iğreniyorum her seferinde onun yüzünden.
Korkuyorum ben de ilerde böyle bir anne olursam diye annemin davranışları o kadar zoruma gidiyor ki hayattan soğuyorum
davranışlarını yüzüne söyleyip neden böyle davrandığını ne kadar zoruma gittiğini söylemeyi denedim o bir işe yaramıyor çünkü annem beni bastırıyor anne olduğu için kendisine hiçbir şey söylenmesini kabul etmiyor. Yani ben ne yapabilirim daha duyarsız olmak için bunu merak ediyorum lütfen öneriler verirseniz az da olsa mutlu olurum

Genişletmek için tıkla...

TuruncGarfield .!.:

Konu sahibi, bir ablan olarak tavsiyede bulunuyorum. Kaale almak tamamen sana kalmış. Üstte yazan pratik adlı üyenin söylediği şeyler akıl kârı değil. Kocaya, dışarıya kaçmakla tehdit etmek hiç bir zaman çözüm olmaz. Kendini bilmezce bir yorum yapmış. Yapacağın şey, hayatını kazanmak. Hayatını kendin kazanmak zorundasın, sohbetini minimuma indir, algılarını kapat. Düşünme, tek düşüneceğin şey para kazanarak çalışarak bir meslek sahibi olarak evden ayrılmak.
Kaçmaya çalışma, yağmurdan kaçarken doluya tutulabilirsin. Lütfen akıllıca seçimler yap ve geleceğini inşa et.

Genişletmek için tıkla...

bulutlukahvee .!.:

teşekkürler tabi ki bende bunu düşünmüyorum ama söylersem annemin davranışları değişir düzelir mi diye bir sorguladım içimden. Onun dışında atanmak için çalışmam gerek ama taşınma mevzusu da olduğu için iyice stres oldum yani 1 ay bu işlerle geçecektir o yüzden de ümidim kalmadı. İnşallah çalışabilirim ortamım olur. Ama annemin bu tavırlarını ben kafama çok takıyorum yani nasıl duymazdan gelirim bilmiyorum önceden her yaptığında tepki gösterirdim şimdi 3 e kadar dayanıyorum aynı davranışını 3. kez yaptı bu kez söyledim geri bana da kendimi kötü hissettiriyor hiçbir şekilde iletişim kuramıyorum. Bunları derslerime yansıtmamam gerek

Genişletmek için tıkla...

TuruncGarfield .!.:

Annenizin size karşı acımasız olduğunu düşünüyorsanız eğer, siz kocaya kaçarım tavrından sonra sizi bulduğu biri ile evlendirme fikrini aklına sokmuş olursunuz. Aklınızdan geçirmeyin bu tarz şeyler

Genişletmek için tıkla...

bulutlukahvee .!.:

bu da doğru haklısınız peki bu davranışlarından etkilenmemek için ne yapabilirim

Genişletmek için tıkla...

bulutlukahvee .!.:

köpek gibi cevap vermeyi geçtim bana neden böyle davrandığını sorsam kavga çıkartıyorsun deyip evde kıyameti koparıyor yani benden her şeyi yutmamı istiyor ve evet köpek gibi cevap versem babama söyler ve babam bana çok kötü şeyler söyler. Çünkü babam ne olursa olsun annemin arkasında ama ben insan değil miyim içten içe çürüyorum. Evden kaçacak kadar cesaretim olmadığını biliyor çünkü beni eze eze korkak biri haline dönüştürdü yani aslında küçüklükten beri baskı kurdu. Sınav çalışacağım inşallah atanabilirim ama evde olduğum her an için de baskı görüyorum yaptığı yemeği bile başıma kalkabiliyor mesela para vermiyorlar ben şuan ihtiyacım olduğunda üniversitede aldığım krediden kalan parayla alıyorum o bittiğinde de ne yapacağımı bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

bulutlukahvee .!.:

köpek gibi cevap vermeyi geçtim bana neden böyle davrandığını sorsam kavga çıkartıyorsun deyip evde kıyameti koparıyor yani benden her şeyi yutmamı istiyor ve evet köpek gibi cevap versem babama söyler ve babam bana çok kötü şeyler söyler. Çünkü babam ne olursa olsun annemin arkasında ama ben insan değil miyim içten içe çürüyorum. Evden kaçacak kadar cesaretim olmadığını biliyor çünkü beni eze eze korkak biri haline dönüştürdü yani aslında küçüklükten beri baskı kurdu. Sınav çalışacağım inşallah atanabilirim ama evde olduğum her an için de baskı görüyorum yaptığı yemeği bile başıma kalkabiliyor mesela para vermiyorlar ben şuan ihtiyacım olduğunda üniversitede aldığım krediden kalan parayla alıyorum o bittiğinde de ne yapacağımı bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

bulutlukahvee .!.:

ben küçüklüğümden beri annemle anlaşamıyorum ne zaman soru sormaya konuşmaya yanına gitsem aldırmıyor başından gönderiyordu eskiden beri, aşağılıyor sıkıyor baskı gösteriyordu. Ve aramızda sevgi yoktu yani bana karşı hiç göstermedi. Zorla kapandım mesela telefon verilmedi üniversiteye geçene kadar, keyfimce çıkıp dışarda gezmedim erkeklerle konuşmama tepki gösterildi hepsini geçiyorum. Düşe kalka üniversite bitirdim üniversite kazandığımda onların istediği birkaç şehri yazmak zorunda kaldım. Sonra bulundukları şehre geçmem için yatay geçiş konusunda zorladılar annelik ve babalıklarını öne sürdüler geçtim. Hep başımdalardı yani otorite kurdular. Hepsini geçtim asıl sorun bunlar değil bunları yuttum da evde onla yaşamak mecburiyetindeyim ne bir yurtta kalabildim ne bir arkadaş ortamına girebildim sosyalleştim dolayısıyla hep evde olduğum için annemle konuşma ihtiyacı hissediyorum ama sohbeti sohbet değil hep bir aşağılama hor görme. Geçen gün reglimin ilk günüydü karnım ağrıyarak bayılacak durumdayken kardeşimi gezdirdim, annem aradı dönüşte otobüse bineceğimi vs söyledim. O da bugün kardeşini dışarı götürmüşsün çok büyük iş yapmışsın deyip telefonu yüzüme kapattı. Sonra arkadaşlar taşınacağız odamı topluyorum annem gelmiş sen ne yaptın bu saate kadar dedi anne odanın haline bak çok dağınık topluyorum işte dedim o da aşağılar gibi bir laf söyledi yani bu yaptığın da iş mi gibisinden. Sonra dedim niye öyle diyorsun sonuçta bu oda da toplanmayacak mı deyince senle de sohbet edilmiyor deyip kızarak gitti. Yani annemin sohbet anlayışı böyle demek ki bana karşı alışmış beni aşağılamaya 22 yaşına geldim kendimi bir birey gibi hissetmiyorum. Bu sabah taşınma işiyle ilgili bir haber geldi galiba anneme bende onu öğrenmek için ne dediler diye sordum sanane ne yapacaksın sürekli soru soruyorsun diye bağırdı. Halbuki daha yeni uyanmıştım ve bu evde beni de ilgilendirecek bir şey hakkında bir soru soruyorum. Yani hep aşağılama küçümseme başından savma affedersiniz it gibi davranıyor bana. Erkek kardeşimle konuşurken gayet keyifli sohbetler ediyor onun en salak cümlelerinde bile mutlulukla yanıtlıyor ya ben bir kızım diye bu kadar dışlanmalı mıyım anlamıyorum gördükçe bunları kahroluyorum arkadaşlar. Ben neden fazlalığım neden sürekli annem tarafından şiddete maruz kalıyorum önceden fiziksel şiddet de vardı bıraktı ama psikolojik şiddet hep var. Annemin bu tavırlarına nasıl katlanacağım bu evden gidene kadar görmezden gelmek istiyorum mesela birkaç gündür 3 defa yapıyor en son söylüyorum bende neden böyle yaptığını. Sen kavga çıkarmaya çalışıyorsun deyip ben en kötü insanım haklısın deyip ağlıyor benim ailem bana imkan bile sağlamadı diyor ama eski ile yeni zaman bir değil hepimizin ihtiyaçları var. Kendi ailesi kız erkek ayrımı yapıyorlar annemi hep dışladılar erkek çocuklara ise tapıyorlar affedersiniz ve annem de aynısını bana uyguluyor erkek kardeşim çok değerli gözünde onu sevdiğini belli ediyor ama bana karşı hep soğuk eleştirel aşağılayıcı. 8 yaşındaki kız kardeşimin her sorusunu ilgiyle cevaplıyor bana bağırıp çağırdıktan 5 dk sonra komşuyla ve çocuğuyla güle eğlene konuşuyor ben bu kadar mı aşağılık birisiyim bu kadar mı insanca konuşulmayı hak etmiyorum kendimden iğreniyorum her seferinde onun yüzünden.
Korkuyorum ben de ilerde böyle bir anne olursam diye annemin davranışları o kadar zoruma gidiyor ki hayattan soğuyorum
davranışlarını yüzüne söyleyip neden böyle davrandığını ne kadar zoruma gittiğini söylemeyi denedim o bir işe yaramıyor çünkü annem beni bastırıyor anne olduğu için kendisine hiçbir şey söylenmesini kabul etmiyor. Yani ben ne yapabilirim daha duyarsız olmak için bunu merak ediyorum lütfen öneriler verirseniz az da olsa mutlu olurum

Genişletmek için tıkla...