son anda farkettim, yazının devamına tıkladım.
keşke ilk paragraf kalsaydı hep.
Az önceki yazına gülerken... Ne oldu da ağlıyorum koca kadın ..Beni nerelere yolladın bilemezsin..İzmirin o güzel sokaklarına,çocukluğuma,anılarıma..
Sabah sabah oldumu ya...
Ellerine,duygularına,gönlüne sağlık..Yine çok lezzetliydi...Seni kocaman öptüm..
Tulianacim hüzünlendirdin beni...
Hanimeli ciceginin balini tattim kokusunu icime cektim...
Uzun yillar gecti üzerinden...
Kapiyi acip cikali cok oldu...aklima getirdin cocuklugumu özlemlerimi...
unuttuklarimi...hanimeli ciceginin kokusunu duydum yeniden...
balininda tadi damagimda kalmis hani...
O sicacik Anne kokan kurabiyelerin kokusunu hissettim birden...
Canim Annem cok uzaklarda...benim yüregimin yarisi onun yaninda
Bende Anneyim simdi...kurabiyelerimi yaparken sevgi karistiriyorum icine...
Ama ne yazik ki benim cocuklarim tatmadi hanimeli ciceginin balini...
Actim minik serceden Masum Degiliz"i dinliyorum simdi...
Ellerine,yüregine saglik canim...
Götürdün beni cok uzaklarda kalan tatlara...
sevgilerle...