- 6 Mart 2008
- 1.447
- 184
- 698
- Konu Sahibi BenAyKizim
- #1
annem ve babam...karadeniz insanları..40 yıllık evliler.annem babamın ikinci eşi.ilk eşini ve büyük ablamı acı bir trafik kazasında kaybetmiş.dört küçük çocukla ortada kalmış.ortak tanıdıkların vasıtasıyla annemle evlenmiş.annemin babası dedem ve dayım çok istemiş.babam hafız ve imam ve sevilen sayılan çoook yakışıklı bir genç adam.ama fakir.35 yaşında babam 30 yaşında annem.annem de o zamanlar hafif evde kalmış gibi tabiri caizse neyse.ama hiç evlenmemiş.nişan vs olmamış hiç.canım annem benim için dünyanın en güzel annesi de olsa dışardan bakılınca pek güzel sayılmayabilir.normal bir kadıncık işte.dedem şehrin ilk kuyumcusu sanaatkar ve de çok zengin.neyse evlenmişler.annem istememiş ama dedem ve dayım ona söz bırakmamışlar.istanbula göçmüşler.anacığım yıllarca o yetimlere baktı kendi çocuğu gibi.hepsi pırıl pırıl büyüdü.büyük ablalarım başlarda annemi istememişler ve çok çektirmişler.babam da çok eziyet etmiş.annem iki çocuk yapmış ablalarımı, sonrasında iki kez anneme zorla kürtaj yaptırmış.hafız adam bide.
sonra iki hamileliğini de gizlemiş ablamı ve beni.zaten göbüşü de varmış anlaşılmamış.eve gelen gidenin hesabı yok.hep misafir hep iş.babam mevlütlere okumaya giderdihep de zengin muhitlere.her zaman süpper giyinirdi.jilet gibi takımlar ipek gömlekler..annem sayesinde tabi.ama anacım basmadan dikerdi.bizler ise toplu halde arada bir babamın arkadaşının bitli dükkanına gider iiiğğğrenç kıyafetler alınır girdirilirdik.babamın diğer çocukları da öyle sayılırdı.bu konuda babam çok sıkıntı çektirdi hepimize.ne doğum tarimizi ne de kaç yaşında olduğumuz ne de kaçıncı sınıfa gittiğimizi bilirdi.hergün süslenir okumaya mevlütlere giderdi.öyle bir sesi vardı ki,şimdilerde rahatsız eskisi gibi değil,etrafı yıkar geçerdi.herkes salya sümük olurdu..çok para kazanırdı.çook.bunun yanında evimizde hiçbir zaman yiyecek sıkıntısı görmedik.o yönden babam çok eli açıktır.herkes yesin istediğini der.kendisi fakirlikten geldiği için herhalde.iki büyük ablam hariç hepimiz 6 çocuk aynı zamanlara denk gelmese de okuduk. ve okula hep servisle gittik geldik.evimiz hep sıcaktı hiç üşümedik.arabamız vardı.her yaz ve bayram memlete gidedik gezmeye.annem dedmden ve anneannemden gelen harçlıklarla bizi arad bir cici bici giydirir özel dr a götürürdü.hatta o dönem babam bizim aşılarımız için ne gerek var felan dermiş.onun zamanında yoktu ya..annem bizi (üvey diyesim gelmiyor ama anlamanız için yazıyorum)üvey kardeşlerimin yanında sevmezdi bile.anaları akıllarına gelip içlenmesinler diye...ooof oof çok uzadı ama napiim roman gibi hayatımız...
yıllar geçti herkes evlendi barklandı.8 çocukta gitti yoluna.ben hariç.evliyim ama ikisinin de hala kolu bacağıyım.annem o zor yılların faturası olarak bir böbreğini,memesini ve rahimini yumurtalıkların kaybetti.iki kez kanser yaşadı,ama atlattı şükür.belinden çokm ciddi ameliyat oldu.vidalar platinler vs.onu da atlattı.ama yorgun bitkin bıkkın...vücüdu çok değişti.yıprandı.bu hastalıklardan beri babam anneme sürekli laf sokuyor.ne biçim oldun şu haline bak.annem biraz patavatsızdır arada zöt diye olmadık laf eder.o zaman da babam ana avrat gider anneme.annem de durmaz bişey der ve uzaar da uzarien ufacık bişeyde babam parlıyor ve olay kopuyor.babam bana tel açıyor ayrılıcam ben dayanamıyorum.annem açar bugün böyle oldu beni istemiyor bu adam giderse gitsin napiim der.hergünüm böyle artık.annemi tek can yoldaşı benim ne arkadaş bilir ne sokak.hergün defalaca konuşuyoruz takma anne muhatab olma diyorum.ama unutuyor.gidip zorla ordan burda abuk subuk konuşuyor babama.babama da boşver konuşsun dursun dinleme sende diyorum.o da anlamıyor.annemin saçı çok dökülüyor...tülbent de taksa biyerden kaçıp babamın tabağına giriveyiyor körolasıca.bu yüzden hep kıyamet kopuyor..yor yor da yor....artık ne yapacağımı ne diyeceğimi bilemiyorum.o kadar doluyum o kadar şiştim ki anlatamam.babam da eskisi gibi aktif değil.sürekli beraberler.anca camiden camiye dışarda.baba dedim git köye hava al arada bir.e sonuçta döncem ya dedi.ufff bana beni rahatlatacak bişeyler yazın nolur...diğer kardeşlerim bu durumun ciddiyetinden haberdar değil.sadece yurt dışındaki canım ablam yakın bize.diğerleri hep kendi aleminde.en büyük ablama bir kere çıtlattım oralı bile olmadı.inanaın çok yorgunum artık.eşime kızıma yetemiyorum manevi anlamda sanki.o kadar sıkıntıdayım ki.
bu kadar uzun yazıyı okuyup gözleri ağrıyan tüm canlara teşekkür ederim şimdiden..
sonra iki hamileliğini de gizlemiş ablamı ve beni.zaten göbüşü de varmış anlaşılmamış.eve gelen gidenin hesabı yok.hep misafir hep iş.babam mevlütlere okumaya giderdihep de zengin muhitlere.her zaman süpper giyinirdi.jilet gibi takımlar ipek gömlekler..annem sayesinde tabi.ama anacım basmadan dikerdi.bizler ise toplu halde arada bir babamın arkadaşının bitli dükkanına gider iiiğğğrenç kıyafetler alınır girdirilirdik.babamın diğer çocukları da öyle sayılırdı.bu konuda babam çok sıkıntı çektirdi hepimize.ne doğum tarimizi ne de kaç yaşında olduğumuz ne de kaçıncı sınıfa gittiğimizi bilirdi.hergün süslenir okumaya mevlütlere giderdi.öyle bir sesi vardı ki,şimdilerde rahatsız eskisi gibi değil,etrafı yıkar geçerdi.herkes salya sümük olurdu..çok para kazanırdı.çook.bunun yanında evimizde hiçbir zaman yiyecek sıkıntısı görmedik.o yönden babam çok eli açıktır.herkes yesin istediğini der.kendisi fakirlikten geldiği için herhalde.iki büyük ablam hariç hepimiz 6 çocuk aynı zamanlara denk gelmese de okuduk. ve okula hep servisle gittik geldik.evimiz hep sıcaktı hiç üşümedik.arabamız vardı.her yaz ve bayram memlete gidedik gezmeye.annem dedmden ve anneannemden gelen harçlıklarla bizi arad bir cici bici giydirir özel dr a götürürdü.hatta o dönem babam bizim aşılarımız için ne gerek var felan dermiş.onun zamanında yoktu ya..annem bizi (üvey diyesim gelmiyor ama anlamanız için yazıyorum)üvey kardeşlerimin yanında sevmezdi bile.anaları akıllarına gelip içlenmesinler diye...ooof oof çok uzadı ama napiim roman gibi hayatımız...
yıllar geçti herkes evlendi barklandı.8 çocukta gitti yoluna.ben hariç.evliyim ama ikisinin de hala kolu bacağıyım.annem o zor yılların faturası olarak bir böbreğini,memesini ve rahimini yumurtalıkların kaybetti.iki kez kanser yaşadı,ama atlattı şükür.belinden çokm ciddi ameliyat oldu.vidalar platinler vs.onu da atlattı.ama yorgun bitkin bıkkın...vücüdu çok değişti.yıprandı.bu hastalıklardan beri babam anneme sürekli laf sokuyor.ne biçim oldun şu haline bak.annem biraz patavatsızdır arada zöt diye olmadık laf eder.o zaman da babam ana avrat gider anneme.annem de durmaz bişey der ve uzaar da uzarien ufacık bişeyde babam parlıyor ve olay kopuyor.babam bana tel açıyor ayrılıcam ben dayanamıyorum.annem açar bugün böyle oldu beni istemiyor bu adam giderse gitsin napiim der.hergünüm böyle artık.annemi tek can yoldaşı benim ne arkadaş bilir ne sokak.hergün defalaca konuşuyoruz takma anne muhatab olma diyorum.ama unutuyor.gidip zorla ordan burda abuk subuk konuşuyor babama.babama da boşver konuşsun dursun dinleme sende diyorum.o da anlamıyor.annemin saçı çok dökülüyor...tülbent de taksa biyerden kaçıp babamın tabağına giriveyiyor körolasıca.bu yüzden hep kıyamet kopuyor..yor yor da yor....artık ne yapacağımı ne diyeceğimi bilemiyorum.o kadar doluyum o kadar şiştim ki anlatamam.babam da eskisi gibi aktif değil.sürekli beraberler.anca camiden camiye dışarda.baba dedim git köye hava al arada bir.e sonuçta döncem ya dedi.ufff bana beni rahatlatacak bişeyler yazın nolur...diğer kardeşlerim bu durumun ciddiyetinden haberdar değil.sadece yurt dışındaki canım ablam yakın bize.diğerleri hep kendi aleminde.en büyük ablama bir kere çıtlattım oralı bile olmadı.inanaın çok yorgunum artık.eşime kızıma yetemiyorum manevi anlamda sanki.o kadar sıkıntıdayım ki.
bu kadar uzun yazıyı okuyup gözleri ağrıyan tüm canlara teşekkür ederim şimdiden..
