Annem ve alınganlığı

Bluesparkle .!.:

Annem babamın uyarmalarıyla daha düzgün çok şükür ama gerçekten ben bayramlarda, aile toplantılarında yemek anne tarafının bazı akrabalarından rahatsız oluyorum, iştahım kaçıyor. Annem kendi bile dile getirdi bu durumu, çogü obez bir de, gerçekten kötü bir görüntü.



Ben nedense bunda ağlanıcak, darılacak bir durum göremiyorum. Elin adamı dediğimiz kişi de benim evlenmeyi düşündüğüm kişi ve kalkıp 15 saatlik uçak yolculuğu yapıp benim ailemle tanışmaya geliyor. Ufak bir rica neden böyle bir sorun oluyor anlamıyorum. Ki ben sevgilim için değil kendim için istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

deylayt .!.:

Annenizin tepkisini anne oluşuna bağlayanları anlayamadım Biz genel olarak eleştiriye açık bir millet değiliz ki zaten. Bunu kime söylerseniz söyleyin aynı tepkiyi verirdi, aman dikkat edeyim haklısın demek yok bizde çünkü. Biri bir hatamızı söylediğinde inadına üstüne üstüne gideriz biz, alınırız inatlaşırız ama şöyle dönüp de bir kendimize bakmayız.

Söylediğiniz şey ayıp değil günah değil, nazikçe uyarmışsınız işte. Sizi böyle bir şey söylemek durumda bıraktığı için asıl onun üzgün olması gerekir bence. Fiziksel bir sıkıntısı olsa tamam, hastalığı olsa tamam, elinde olmayan bir şey olsa tamam ama bu öyle bir şey değil, üzgünüm.

Genişletmek için tıkla...

Bluesparkle .!.:

Benim gibi düşünen birini görmek iyi geldi. Yani babamın fiziksel sorunları var yaşı ve hastalıkları gereği, tabi ki gıkımı çıkarmam, eskiden nasıl dikkat ettiğini de bilirim. Ama annemin durumu aynı bahsettiğiniz gibi. Hatalarını kabul etmekten hoşlanmaz çoğunluk gibi :/

Ben böyle etrafa rahatsızlık veren bir huyum varsa en yakınlarım tarafından uyarılmayı tercih ederim. Sonuçta çocuğum benim kötülüğümü istemez. Kendi isteğim doğrultusunda dünyaya getirdiğim çocuğumun da beni eleştirme hakkı olmalı, ben alınacağım diye benden bir şey rica etmekten çekinen bir evladım olsun istemem.

Genişletmek için tıkla...