- 10 Kasım 2010
- 4.634
- 3.819
Merhaba hanımlar,
İçime çok oturan bir sorum var sizlerle paylaşmak ve rahatlatıcı mesajlariniza ihtiyacım var. Ben kendimi bildim bileli sorunlu bir ailede büyüdüm. Sorun hep babamdı. Kendisi ile şu anda görüşmüyorum. Ama artık annemlede görüşmek istemiyorum.
Olay şöyle başlıyor aslında annemin ebeveyni olduğumu onun babamla olan iğrenç evliliğini kurtarıcısı olacağımı bilerek büyütüldüm 5 yaşında annem bana beni terk edeceğini söyledi bende ağladığım için bırakmamış yani ağlamasam beni bırakıp gidecekmiş. Bu nedenle üzerimde çok baskı kurdu onun hayallerini yaşamam için bir çeşit manipülasyon şekli işte ve sürekli bu durumu başıma kaktı sağolsun kendi yüzünden terk edilmekten yalnız kalmak ben çok korkuyorum bu yüzden toksik toksik insanlarla ilişki kuruyordum. Annem beni öyle bir büyüttü ki sürekli onun hayallerini yapmak zorunda sürekli onun istediği evliliği yaşamak zorundaymışım gibi bu beni mutlu edecekmiş.
Onun uygun bulduğu biriyle görüştüm nişanlanmam için aşırı baskı yaptı nişanlandık nişandayken düğün tarihi konuşuldu ben düğünü ertelemek biraz daha tanımak istedikçe annem aynı eve girmeyince tanıyamazsın diye beni kocamla ikna ettiler 3 ayda benden biran önce kurtuldu ama bu dönemde de sonrasında da sanki kaynanam gibi davrandı. Evden çıkarken bile kv agladi bu halay çekiyordu damadıyla. Adamla evlendim yanında uygun olmayan şekilde davrandığı halde kılını kıpırdatmadı boşanmak istiyorum diyorum hala dediği kelime şu emin misin adam şizofren diyorum ( kafasında kurma, kendi kendine konuşma vs. Durumları var) ben bununla evli kalmak istemiyorum yarın birgün cenaze alırsınız bu evden diyorum x öyle birşey yapmaz ben hissetmiyorum öyle birşey diyor şaka gibi her gün dengesizleşiyor birgün tamam gel diyor 2 gün sonra ben şununla konuştum gelme evliliğini düzelt diyor milletin ağzıyla benim geleceğimle oğlumun geleceğiyle oynuyor.
Ne biçim ailem var benim ya ben annemin evliliğinden kurtardım o beni bu çöplükten kurtaramıyor. Ben sadece yapabilirsin gel demesini bekliyorum ama ona göre evliliğimin suçlusu benim (!) Oğluşu damadı böyle davranıyorsa ben hak etmişimdir. Sizde annemin hayatındaki misyonum benim onu babamdan kurtarmakmiydi yani?. Kpss tercihlerini bekliyorum hiç umudum yok ama olursa koca benimle gelmeyecek annemde gelmeyecek kendime ve oğlumla güzel bir hayat kurmak istiyorum. Ben bencil biri miyim çünkü anneme bunları ima ettiğimde nankör ve bencil biri oluyor muşum. Ben bu hayatta hep onun istediği gibi biri olmaya çalıştım olmadı ama haksız mıyım?
Not; çocuğum olduğu için annemin desteğini arıyorum gerçi olmasa da arardım en azından boşanma kesinleşene kadar yanında kalsam bile yeter tek olsam şimdiye kadar ülkeden kaçmıştım.
İçime çok oturan bir sorum var sizlerle paylaşmak ve rahatlatıcı mesajlariniza ihtiyacım var. Ben kendimi bildim bileli sorunlu bir ailede büyüdüm. Sorun hep babamdı. Kendisi ile şu anda görüşmüyorum. Ama artık annemlede görüşmek istemiyorum.
Olay şöyle başlıyor aslında annemin ebeveyni olduğumu onun babamla olan iğrenç evliliğini kurtarıcısı olacağımı bilerek büyütüldüm 5 yaşında annem bana beni terk edeceğini söyledi bende ağladığım için bırakmamış yani ağlamasam beni bırakıp gidecekmiş. Bu nedenle üzerimde çok baskı kurdu onun hayallerini yaşamam için bir çeşit manipülasyon şekli işte ve sürekli bu durumu başıma kaktı sağolsun kendi yüzünden terk edilmekten yalnız kalmak ben çok korkuyorum bu yüzden toksik toksik insanlarla ilişki kuruyordum. Annem beni öyle bir büyüttü ki sürekli onun hayallerini yapmak zorunda sürekli onun istediği evliliği yaşamak zorundaymışım gibi bu beni mutlu edecekmiş.
Onun uygun bulduğu biriyle görüştüm nişanlanmam için aşırı baskı yaptı nişanlandık nişandayken düğün tarihi konuşuldu ben düğünü ertelemek biraz daha tanımak istedikçe annem aynı eve girmeyince tanıyamazsın diye beni kocamla ikna ettiler 3 ayda benden biran önce kurtuldu ama bu dönemde de sonrasında da sanki kaynanam gibi davrandı. Evden çıkarken bile kv agladi bu halay çekiyordu damadıyla. Adamla evlendim yanında uygun olmayan şekilde davrandığı halde kılını kıpırdatmadı boşanmak istiyorum diyorum hala dediği kelime şu emin misin adam şizofren diyorum ( kafasında kurma, kendi kendine konuşma vs. Durumları var) ben bununla evli kalmak istemiyorum yarın birgün cenaze alırsınız bu evden diyorum x öyle birşey yapmaz ben hissetmiyorum öyle birşey diyor şaka gibi her gün dengesizleşiyor birgün tamam gel diyor 2 gün sonra ben şununla konuştum gelme evliliğini düzelt diyor milletin ağzıyla benim geleceğimle oğlumun geleceğiyle oynuyor.
Ne biçim ailem var benim ya ben annemin evliliğinden kurtardım o beni bu çöplükten kurtaramıyor. Ben sadece yapabilirsin gel demesini bekliyorum ama ona göre evliliğimin suçlusu benim (!) Oğluşu damadı böyle davranıyorsa ben hak etmişimdir. Sizde annemin hayatındaki misyonum benim onu babamdan kurtarmakmiydi yani?. Kpss tercihlerini bekliyorum hiç umudum yok ama olursa koca benimle gelmeyecek annemde gelmeyecek kendime ve oğlumla güzel bir hayat kurmak istiyorum. Ben bencil biri miyim çünkü anneme bunları ima ettiğimde nankör ve bencil biri oluyor muşum. Ben bu hayatta hep onun istediği gibi biri olmaya çalıştım olmadı ama haksız mıyım?
Not; çocuğum olduğu için annemin desteğini arıyorum gerçi olmasa da arardım en azından boşanma kesinleşene kadar yanında kalsam bile yeter tek olsam şimdiye kadar ülkeden kaçmıştım.
