Bayanlar, annem ve yengem arasında kaldım.
Üniversitede okuyorum ama tatil dolayısıyla şu an kendi memleketimdeyim.
Beni çok bunaltan bazı durumlar var.
Burada bıraktığım hiçbir şey eskisi gibi değil.
Yürütülen sinsi planlar, çıkar anlaşmaları, gizli gruplaşmalar diyeyim sizin gözünüzde ergenlerin bulunduğu bir lise canlansın.
Annemle yengem abimi paylaşamıyorlar.
Birbirlerinin laflarını taşıyorlar ve buradaki en büyük işgüzar gevşek ağızlı abim.
Benim kız gibi büyütülmüş, deve abicim boyuna, posuna, kalıbına baksan ağır erkek görüntüsünde ama annemle yengemin arasında laf taşıyıp birbirlerinin onun için kötü olmasından çok hoşlanıyor.
Annem sürekli yengemle ilgili abimi dolduruyor.
Ben yengemle sohbet etmek, bir şeyler anlatmak istesem bana abim ve annem cephe alıyor, laf sokuyor.
Yengemde de laf taşıma huyu var ama önemli değil, çünkü anlattığım şeyler ondan gizlenecek şeyler değil.
Ben onu ailemizin üyesi gibi görüyorum ama annem ve abim onu dışlıyor.
Ondan her şeyi gizlemeye çalışıyorlar.
Hatta abim bizimle ilgili bir şey söyleme, ben onun ailesiyle ilgili ona laf sokunca o da bana sizin anlattıklarınızı vuruyor diyor.
Bunları söyleyince daha çok sinirleniyorum abime, çünkü kendi yaptığı çok doğruymuş gibi bir de benden iş birliği bekliyor.
Abim her gün bizde, yengem de hayıflanmadan geliyor.
Annem de her gün orada ama abim kadını ailesinin yanına yollamıyor, her zaman izin vermiyor.
Ben ya hiç odamdan yanlarına çıkmayacağım ya da üzerimdeki baskıya katlanacağım.
Çünkü ortadaki haksızlığa tahammül edemiyorum, ana oğul bir olup mahalle köşelerinde dedikodu yapan tipler gibi laf taşıyorlar birbirlerine.
Bana da bizi satıyorsun yengene diyorlar.
Ben bu adaletsizliği savunmak zorunda mıyım?
Yengemin dudağında çıkan uçuğun bile hesabını yapıyorlar.
İçini dökünce o uçuk düzeliyormuş, dökemeyince çıkıyormuş.
Abim, derdini anlattırmayın, içini dökemesin dudağı patlasın diyor.
O kadar vicdansızlar, kötüler ki Allah'a dua ediyorum kalplerine biraz iyilik versin diye.
Olaylar yanımda olunca susamıyorum.
Annem yengeme beni de gezdirmek zorunda oğlum diyor.
Yengem de benden aldığı destekle cevabını veriyor tabi, ben istersem olur o anne benden habersiz seni gideceğimiz yere davet edemez ki diyor.
Annem, o zaman oğlum da gitmez ben gelmezsem diyor.
O zaman ben dayanamıyorum, oğlunu vermeseydin koynunda yatırsaydın o zaman anne, evlensin diye kırk takla attın şimdi oğlunun peşine mi düştün deyince annem bana kinleniyor.
Daha ne anlatacaklarım var da uzun olur sığdıramam buraya.
Annemin hal ve tavırları değişti bana, sürekli laf sokuyor.
Beni evde huzursuz ediyor, bir an önce üniversiteye dönmemi istediğini söyleyip duruyor.
O kadar sinirleniyorum ki söylediklerine ağzıma geleni sayıyorum bazen.
Ne yapmalıyım bilmiyorum, kaç yaşına geldim kendimi odama mı hapsedeyim?
Üniversitede okuyorum ama tatil dolayısıyla şu an kendi memleketimdeyim.
Beni çok bunaltan bazı durumlar var.
Burada bıraktığım hiçbir şey eskisi gibi değil.
Yürütülen sinsi planlar, çıkar anlaşmaları, gizli gruplaşmalar diyeyim sizin gözünüzde ergenlerin bulunduğu bir lise canlansın.
Annemle yengem abimi paylaşamıyorlar.
Birbirlerinin laflarını taşıyorlar ve buradaki en büyük işgüzar gevşek ağızlı abim.
Benim kız gibi büyütülmüş, deve abicim boyuna, posuna, kalıbına baksan ağır erkek görüntüsünde ama annemle yengemin arasında laf taşıyıp birbirlerinin onun için kötü olmasından çok hoşlanıyor.
Annem sürekli yengemle ilgili abimi dolduruyor.
Ben yengemle sohbet etmek, bir şeyler anlatmak istesem bana abim ve annem cephe alıyor, laf sokuyor.
Yengemde de laf taşıma huyu var ama önemli değil, çünkü anlattığım şeyler ondan gizlenecek şeyler değil.
Ben onu ailemizin üyesi gibi görüyorum ama annem ve abim onu dışlıyor.
Ondan her şeyi gizlemeye çalışıyorlar.
Hatta abim bizimle ilgili bir şey söyleme, ben onun ailesiyle ilgili ona laf sokunca o da bana sizin anlattıklarınızı vuruyor diyor.
Bunları söyleyince daha çok sinirleniyorum abime, çünkü kendi yaptığı çok doğruymuş gibi bir de benden iş birliği bekliyor.
Abim her gün bizde, yengem de hayıflanmadan geliyor.
Annem de her gün orada ama abim kadını ailesinin yanına yollamıyor, her zaman izin vermiyor.
Ben ya hiç odamdan yanlarına çıkmayacağım ya da üzerimdeki baskıya katlanacağım.
Çünkü ortadaki haksızlığa tahammül edemiyorum, ana oğul bir olup mahalle köşelerinde dedikodu yapan tipler gibi laf taşıyorlar birbirlerine.
Bana da bizi satıyorsun yengene diyorlar.
Ben bu adaletsizliği savunmak zorunda mıyım?
Yengemin dudağında çıkan uçuğun bile hesabını yapıyorlar.
İçini dökünce o uçuk düzeliyormuş, dökemeyince çıkıyormuş.
Abim, derdini anlattırmayın, içini dökemesin dudağı patlasın diyor.
O kadar vicdansızlar, kötüler ki Allah'a dua ediyorum kalplerine biraz iyilik versin diye.
Olaylar yanımda olunca susamıyorum.
Annem yengeme beni de gezdirmek zorunda oğlum diyor.
Yengem de benden aldığı destekle cevabını veriyor tabi, ben istersem olur o anne benden habersiz seni gideceğimiz yere davet edemez ki diyor.
Annem, o zaman oğlum da gitmez ben gelmezsem diyor.
O zaman ben dayanamıyorum, oğlunu vermeseydin koynunda yatırsaydın o zaman anne, evlensin diye kırk takla attın şimdi oğlunun peşine mi düştün deyince annem bana kinleniyor.
Daha ne anlatacaklarım var da uzun olur sığdıramam buraya.
Annemin hal ve tavırları değişti bana, sürekli laf sokuyor.
Beni evde huzursuz ediyor, bir an önce üniversiteye dönmemi istediğini söyleyip duruyor.
O kadar sinirleniyorum ki söylediklerine ağzıma geleni sayıyorum bazen.
Ne yapmalıyım bilmiyorum, kaç yaşına geldim kendimi odama mı hapsedeyim?