- 7 Mayıs 2017
- 2.052
- 2.588
- 133
- Konu Sahibi Birpapatyagolgesi
- #1
Merhaba arkadaşlar
Ben ara ara gelip durumum hakkında fikir danisiyorum . Ve verdiğiniz fikirler bana çok iyi geliyor. Çünkü bir kardeşim (manen) yok. Tek başıma mücadele ediyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum.
Annem şuan majör depresyon geçiriyor. 2-3 aydır tedavi görüyor , ancak bir ara erenkoye götürdük nöroloji bölümünde yattı 5 gün. Ve demans , Parkinson vs olmadığı majör depresyon geçirdiği teşhisi koyuldu. Zaten ben annemi özelde de tecrübeli bir Dr a götürüyordum. Ancak erenkoyde ilaçlarını değiştirmişler. Ağır geldi. Sonra özel doktorumuzu aradık. Düzenledik tekrardan. Yaklaşık 1.5 aydır sürekli ağlıyor.
Herşey sorun. İlaç neden içtim neden içmedim kaç tane içtim. Yanlış verdiniz. Yanlış yoldan gidiyorsunuz. Yemek yemicem ama yiyor baya . Yemek yemeyeceğim içmeyeceğim oturmayacağım takmayacağım gitmeyeceğim hiçbir şeyim yok giyecek hiçbir şeyim kalmadı ben ne giyeceğim kıyafetim yok karnım aç tokum yemeyeceğim. Sürekli bu şekilde. Ve ağlama krizlerine giriyor ben aklımı kaybediyorum ben eskiden böyle değildim hatta morali yerine gelir diye annemin eski fotoğraflarını ne kadar şarj alarak bir insan olduğunu hatırlattım neler yaptığımı hatırladım daha çok ağladı ben aklımı yitirdim ben düzelmeyeceğim ben iyi olmayacağım ben iyi değilim hatta anneme iyi olması ile alakalı olarak cümleler tekrar ettirmeye çalıştım hayat çok güzel ben iyiyim diye ama kesinlikle ağzından harfi dahi çıkmıyor söylediğim cümlenin.
Majör depresyon yaşayan var mı ? Bu durumu nasıl atlatacağız. Anneme nasıl davranmalıyım. Çok iyi davranınca kendini çok salıyor biraz sert çıkınca kendi yalnızlık hisseder diye korkuyorum bunun dışında çevremdeki insanlar sağolsunlar destek oluyorlar annemin yaşına yakın çevremdeki insanlarla bir araya gelince sohbet edince gelince birazcık daha Zihni dağılıyor gibi ama genel anlamda sürekli mutsuz yüzü kesinlikle görünmüyor hep mutsuz hep mutsuz ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım bu işin üstesinden nasıl gelmeliyim bu arada babam bu süreçte yanımızdaydı ancak yarın itibarıyla gidiyor memlekete gitmek zorunda değil ama keyfi istiyor. Bunalmış. Ama ben çok bunaldım. Konu bu değil neyse . geri dönecek. Mesela size yazarken geldi vazgeçtim dedi. Yarın yine gelip gidiyor der. Neyse konu o değil
Aslında merak ediyorum başına ağır depresyon geçirmiş , dengesiz dengesiz konuşan ama sonra düzelen yakınlarınız oldu mu ya da siz oldunuz mu yazımın kusuruna bakmayin. , Ben konuşuyorum klavye yazıyor. Dokunmatik bozuk
Ben ara ara gelip durumum hakkında fikir danisiyorum . Ve verdiğiniz fikirler bana çok iyi geliyor. Çünkü bir kardeşim (manen) yok. Tek başıma mücadele ediyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum.
Annem şuan majör depresyon geçiriyor. 2-3 aydır tedavi görüyor , ancak bir ara erenkoye götürdük nöroloji bölümünde yattı 5 gün. Ve demans , Parkinson vs olmadığı majör depresyon geçirdiği teşhisi koyuldu. Zaten ben annemi özelde de tecrübeli bir Dr a götürüyordum. Ancak erenkoyde ilaçlarını değiştirmişler. Ağır geldi. Sonra özel doktorumuzu aradık. Düzenledik tekrardan. Yaklaşık 1.5 aydır sürekli ağlıyor.
Herşey sorun. İlaç neden içtim neden içmedim kaç tane içtim. Yanlış verdiniz. Yanlış yoldan gidiyorsunuz. Yemek yemicem ama yiyor baya . Yemek yemeyeceğim içmeyeceğim oturmayacağım takmayacağım gitmeyeceğim hiçbir şeyim yok giyecek hiçbir şeyim kalmadı ben ne giyeceğim kıyafetim yok karnım aç tokum yemeyeceğim. Sürekli bu şekilde. Ve ağlama krizlerine giriyor ben aklımı kaybediyorum ben eskiden böyle değildim hatta morali yerine gelir diye annemin eski fotoğraflarını ne kadar şarj alarak bir insan olduğunu hatırlattım neler yaptığımı hatırladım daha çok ağladı ben aklımı yitirdim ben düzelmeyeceğim ben iyi olmayacağım ben iyi değilim hatta anneme iyi olması ile alakalı olarak cümleler tekrar ettirmeye çalıştım hayat çok güzel ben iyiyim diye ama kesinlikle ağzından harfi dahi çıkmıyor söylediğim cümlenin.
Majör depresyon yaşayan var mı ? Bu durumu nasıl atlatacağız. Anneme nasıl davranmalıyım. Çok iyi davranınca kendini çok salıyor biraz sert çıkınca kendi yalnızlık hisseder diye korkuyorum bunun dışında çevremdeki insanlar sağolsunlar destek oluyorlar annemin yaşına yakın çevremdeki insanlarla bir araya gelince sohbet edince gelince birazcık daha Zihni dağılıyor gibi ama genel anlamda sürekli mutsuz yüzü kesinlikle görünmüyor hep mutsuz hep mutsuz ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım bu işin üstesinden nasıl gelmeliyim bu arada babam bu süreçte yanımızdaydı ancak yarın itibarıyla gidiyor memlekete gitmek zorunda değil ama keyfi istiyor. Bunalmış. Ama ben çok bunaldım. Konu bu değil neyse . geri dönecek. Mesela size yazarken geldi vazgeçtim dedi. Yarın yine gelip gidiyor der. Neyse konu o değil
Aslında merak ediyorum başına ağır depresyon geçirmiş , dengesiz dengesiz konuşan ama sonra düzelen yakınlarınız oldu mu ya da siz oldunuz mu yazımın kusuruna bakmayin. , Ben konuşuyorum klavye yazıyor. Dokunmatik bozuk
Sizi okudukça sevdiklerim de böyle mi hissediyor diye üzülüyorum..
