Annelik kadınlığı unutturuyor.

Asortie

bun@luzumvar..
Kayıtlı Üye
1 Kasım 2007
9.319
604
39
Anne olanlar kadınlıklarını bir süreliğini rafa kaldırma konusunda ikilem yaşıyor.
Bedensel ve ruhsal değişiklikler yüzünden yaşanan özgüven kaybı nedeniyle hep anne kalıp, kadınlığına geri dönemeyenler var.

Annelik tecrübesini yaşayan her kadın mutlaka bir değişim yaşıyor. Kiminde bu değişim olumsuz kiminde olumlu yönde oluyor. Bedensel değişimin yanında ruhsal değişime karşı koymak mümkün değil. Karnım şişmese, göbeğim çatlamasa, göğüslerim büyümese, bacaklarım kalınlaşmasa, hatta hemoroitim olmasa diyemiyorsunuz. Bir çocuk beklerken bu değişimlerin hepsini ya da birkaçını yaşıyorsunuz. Hamilelik döneminde bedenimi aslında sevdiğimi söyleyebilirim. Ne de sevdiğim bir adamdan bir bebeğim olacaktı. Ama sanıyordum ki, doğurduğum gün sihirli bir değnek bana değecek ve her şey eskisi gibi olacak. Yine düz ve çatlaksız bir göbek, eskiye dönmüş göğüsler ve kızarıklığı ve lekeleri gitmiş bir surat. Nerede? Hepsi hayaldi. En az 6 ay hala 6 aylık hamileymiş gibi dolaştım. 4 aylık emzirmeden sonra göğüslerim eski boyutlarına döndü ama ruhumda oluşan değişimin farkına çok da varamadım.

Özgüven kaybı

Sanki hep anneymişim gibi geldi bana. Hayatıma anne olarak başlamış, anne olarak devam etmiş ve hep anne olarak kalmayı benimsemiştim. Hayatımda tüm öncelikleri Nehir’e vermiş olmam beni hiç rahatsız etmedi Ta ki bu soruyla karşılaşıncaya dek.

Yakın arkadaşlarım, çevremdeki kadınlara bakınca her kadının bu dönemde aynı kaygıları yaşadığını fark ettim. Bedensel değişim nedeniyle oluşan bir güvensizlikten söz ediyorum.

Karnım büyüdükçe, parmaklarım kalınlaştıkça ‘acaba’larımın sayısı da arttı. Bir kadının hamileliğinde ayakları ortama 1 ya da 1,5 numara büyür. Bu kadının kocasının ayak fetişisti olduğunu düşünürseniz, hamilelik döneminde özgüven kaybının bu ilişkiye nasıl yansıyacağına siz karar verin.

Benim kafamdaki soru işaretleri göbek çevrem konusuna yoğunlaşmıştı. 63 santimetrelik bel çevrem son dönemde 100 santimetreyi aşınca, 90-60-90’lık kadınların çevremde dolaşmalarına sinir oldum. Büyük bedenli kadınlar bana daha sempatik geldi.

Ne de olsa aynı kaderi paylaşıyorduk. Göğüs çevremin kaç olduğunu hiç söylemeyeyim. Süt dolunca farklı, emzirince farklı çıkıyordu. Hayatımdaki büyük değişiklikleri zaten hiç güler yüzlü karşılamadım.

Doğal olarak 40 santimetrelik bir artışa tepkisiz kalmam mümkün olmadı. Farkındaysanız lafı nasıl dolandırıyorum, bir türlü o dönem eşimin ince belli kadınlara göz ucuyla da olsa nasıl baktığını ve benim içimin nasıl yandığını itiraf edemiyorum.

Aslında bu dönemde en fazla şikayeti erkekler yapıyor. Adamlar haklı. Onlar bir çocukla ev düzenlerinin yeterince bozulmasına alışmaya çalışırken, ellerinin altındaki kadınları da kaybediyorlar. Çocuk doğduktan sonra eskiye dönemeyen çiftlerin sayısı hiç de az değil.

Baba olmanın sorumluluğu altından kalkmaya çalışırken, bir süreliğine çekiciliğini kaybetmiş eşlerine ‘sana hala bayılıyorum’ numarası çekmek hiç de kolay değil.

Bu nedenle doğumdan sonra karanlıkta soyunmayı tercih eden, bikini yerine mayoya geçen, dar bodyleri rafa kaldırıp uzun ve bol bluzları satın alan kadınları çok iyi anlıyorum. Anne oluyorsun ve kadın özelliklerini bir süreliğine derin dondurucuya koyuyorsun

Değişimi kabullenmek

Derin dondurucuda kalma süresi herkeste değişiyor. Benim anneliğimi bu kadar baskın tutmamın geçerli nedenleri vardı. Bir kere boşandığım için aile düzenim bozuldu. Yeniden ve hızla bir düzen kurmam gerekiyordu.

Düzen meraklısı biri için ondan sonraki her şey o düzenin bozulmaması için atılacak adımlardan ibaretti. Ama asıl sorun etrafıma ördüğüm görünmez duvarlardı. Aman ha’larım yüzünden bir kadın olarak ne istediğimi sormayı bile unuttum.

‘Annelik Halleri’ kitabımın ilk çıktığı hafta beni arayıp tebrik eden dostlarımdan biri ince bir uyarı yaptı; ‘Hemen ikinci kitap çalışmalarına başlamalısın. Ama bu ikinci kitap kesinlikle annelikle ilgili olmamalı. Çünkü sen sadece anne değilsin, bir gazetecisin ve kadınsın. Toplum seni konumlandırırken bunu da görmeli.’

Kaynak: Hürriyet

aceba böyle mi olacağım diye düşündüğüm için sizlerle
paylaşmak istedim ne dersiniz?:kahve:
 
ellerine sağlık canım.bu yazıyı okuduktan sonra kararsızlığım bir kat daha arttı şimdi gelde ikinci çocuk hayalini kur kolaysa.:))aynen anlaıldığı gibi bendeki tek fark kadınlığımı unutmamıştım.aynı zamanda unutturmamayada çalışmıştım.
 
işte...işte benim de tereddütlerim böyle...sanırım sırf bu yüzden isteyemiyorum bir çocuk
ama çocuksuzda olmaz ki... :çok üzgünüm: bu ne yaman çelişkidir böyle...
 
Valla yazılanların çoğu doğru bence yaşadım bende hamile iken 15kilo aldım ve son aylarımda eşiminde korkusu yüzünden kadınlığımı unuttum diyebilirimsenağlama sadece anne olmak arzusu vardı ama şimdi şükür herşey normale döndü :asigim:
 
Valla yazılanların çoğu doğru bence yaşadım bende hamile iken 15kilo aldım ve son aylarımda eşiminde korkusu yüzünden kadınlığımı unuttum diyebilirimsenağlama sadece anne olmak arzusu vardı ama şimdi şükür herşey normale döndü :asigim:
 
ben eşimin çocuğu benden çok sevmesinden korktuğum için istememiştim çocuk.ağlamıştım hatta.sonra ikna oldum çocuk için.karnım büyüdü kilo aldım ve doğumdan sonra şişko bi anne olcam ama hiç üzülmüyorum çünkü bu halde bile güzelim.kendini beğenmişlikle alakası yok kendime güveniyorum ve eşimle çocuğum arasında sıkışmamak için elimden geleni yapıcam.herşey kendine güvenmekle başlıyor.herşey yoluna girer bence.
 
bence anne olmaktan kimse korkmamalı varsın insan şişko olsun annelik o kadar güzel bir duyguki bunun için herşeye değer evlatlarının üstüne titremen onlar için endişelenmen başarılarıyla gurur duyup mutluluklarıyla sevinmen onları doğru bir şekilde yetiştirdiğini görüp kendinle gururlanman yani annelikle ilgili herşey çok güzel 60, 90, 60 ölçülerinde kalmak için bu her kadına çok yakışan duygulardan mahrum kalmaya değermi onun için bu sitede herkesin derdine üzülüyorum ama beni en çok derinden yaralayan anne olmak için mücadele verip henüz başarılı olamayanlar oluyor onlara bolbol dua ediyorum allahım onlaradasağlıklı evlatlar versinde bu güzel duyguyu onlarda tatsın diye
 
2 ay sonra benmde bebeğim geliyor şimdiden plan yapıyorum şöle egzersiz yapıcam btün iç çamaşırlarımı yenilicem saçlarımı boyatıcam gardırobumu yenilicem topuklu ayakabılarımı rahatlıkla giyicem doğumdan 1 ay sonra yine 38 beden olucam o yüzden kiloma çok dikkat ediyorum ve 10 kilodan fazla almıcam kararlıyım fıstık gibi olucam diye sürekli kafamda yoruyorum şimdiden. hamileleğim boyunca kendime bakamadım mazaya giriyorum şıkır şıkır kıyafetler beğeniyorum aynada kendime bi bakıyorum bu sana olmaz diyorum çıkıyorum mazadan.hamile giyim mazalarına ve bebek mazalarına giriyorum kendimi daha iyi hissediyorum ama şunuda söleyim buda bir gerçek istersen hayatın boynca vücudum bozulucak diye çocuk doğurma zamanın yaşlılığın önüne geçemezsin anne oluyorum bu harika bir duygu ve beni daha güzellerştireceğini düşünüyorum allah herkese nasip etsin kimseye aratmasın hayatın en tatlı yani evin neşesi:dance:
 
valla xcanlarim bende hic uzulmuyorum cunku anne olmak cok guzel bir duyugu suan benim esimde diyor kilo cok aldin diye ama anne olmak kolay degil tabiki alacagiz vucudumuz degisecek bu normal anne oldugumuz icicn gurur duymalari lazim en guzel hediyeyei veriyoruz
 
sevgili hanimiş çok güzel anlatmışsın içimi rahatlattın bende bu tedirginlikleri yaşıyorum acaba eşim benden soğurmu diye inşallah daha güzel olur herşey
 
canlarım aslında hiçbiriniz unutmuyorsunuz kadınlığınızı fakat farkında olamıyoruz.kadınlğımızı unutmuş olsak eşlerimize baba olduklarını nasıl hissettiricez ki.ne karınlarında taşıyorlar ne mideleri bulanıyor ne uykusuz kalıyorlar.biz kadınlığımızı unutmuş olsak onlar bebeklerinin yüzünü gördüklerinde bu kadar duygusal olabilirlermi.?kadınlığımızı bence çocuklar büyüyünce unutucaz annelik ön plana çıkacak ta ki evlenme çağları gelince.ne zaman evden çıkmaya başlıcaklar yada ne zaman evlencekler akşam başımızı yastığa koyduğumuzda farkedicez kadınlığımızı unuttuğumuzu anne olduğumuzu.acaba mutlumu acaba başına birşeymi geldi düşünceleri yetecek kadınlığımızı unutmamıza.
ne kadar bana katılırsınız bilmem ama bu sadece benim fikrim düşüncem.hepinizin yüzünden gülücükler eksik olmasın.allah hepimizi eşlerimizle bir yastıkta kocatsın.hayırlı evlatlar yeiştirmeyi nasip etsin.
 
Bence Herşeye Değer Bir Duygu Anne Olmak Bu Yaziyi Okuyanlar Ilk Etapta Korkacak Belki Ama Dünyanin En Tatli şeyi çocuklarimiz Olmasalardi Ne Olur Düşünemiyorum Bile Allah Uzun ömür Versin
 
ne iç karartıcı bi yazı... korkmuyorum anne olmaktan kadınlığımı kaybetmekten.. insan nasıl hissediyosa öyledir. hamileyim tabiki kilo alıcam neden kendimi kötü hissedimki.. sevdiğim adamdan çocuk doğurucam. artık tam anlamıyla bir aile olucam. insanın yavrusuna vereceği en büyük hediye ne saçını süpürge etmek nede yersiz evhamlanıp hayatı kendine çocuğuna kocana zehir etmektir. en büyük hediye mutlu bir kadın olmaktır. tabiki hayatımın değişeceğinin sorumluluklarımın artacağının farkındayım. ama dizime vurup eyvah napıcam ben demektense kendimi nasıl daha iyi hissederim, nasıl eşimede gerekli vakti ayırıp çocuğumuda eşimide ihmal etmem diye formüller bulmaya çalışırım... yani kısacası annelik bana kadınlığımı unutturamaz aksine doğanın sadece dişilere vermiş olduğu bu büyük lutuf bir kadının kendini tam anlamıyla kadın gibi hissetmesine neden olur...
 
ben bu yazıya katılıyorum annelik güzel olsada herşey degişiyor hayatta.. mesela önceden ben makyajımı yapardım hergün şimdi yemek yemeye vaktim olsa seviniyorum pıraçal gibi geziyorum evde zaten üstte dayanmıyo bebek kusuyo falan..önceden sarılarak tv seyrederken eşimle şimdi sadece ayagımda sallarken tv seyredebiliyoruz..sonra 45 dakika duşta kalan ben ki bu en büyük hobbylerimin arasındaydı şimdi hicbir bakım yapamadan 5 dakikada cıkıyorum.. akşam eşimle oturamıyorum çünkü oglum sabah 5 6 gibi uyanıyo.. artı kilolar gerci aldıgım 20 kilonun 17 sini verdim ama yine aynısı gibi degil.. artı ben 27 yaşımdayım ve cok küçük gösterirdim yaşımı yaşlı kadınlar bile acırdı bana çok küçük evlenmişsin diye şimdi eşime diyorlar cok küçük duruyorsun diye... ya bunlar çok küçük misaller daha çook şey vvar ama dikkatinizi çekerimanne olmak kötü demiyorum sadece gercekten kadınlıgı unutturuyor diyorum.. ama yinede oglumu dünyada hiçbir şeye degişmem onu cok seviyorum anne olmak cok güzel
 
X