anneligi haketmiyorum beceremiyorum

Ben de 4 yildir istiyorum olmuyor olan dusuyor 4 gebelik ama canli yok bunlar hep sinav bak sen istememussin korunurken olmus sabret diycem ama sana uygun bi tavsiye degil sanirim

çocuklar anneleri huzursuz olduğu için mızıklanırmış daha çok.sıkıntıyı hissediyorlar onlar.eşiniz size yardımcıymış ne güzel.tersi de olabilirdi ki toplumca çokça örneği var.anı yaşama ve onun güzelliklerini bıulmaya çalışın.çocuklarınızı kabullenip onlarla ilgili adımlar atın.çok çabuk büyüyorlar zor büyüselerde.ellerine bakın mesela.nasıl bir mucize olduğunu e onların size emanet edidiğini düşünün .hamilelik ve bebeğin gelişim süreciyle ilgili bilgiler edinin.size verilen mucizrleri farkedersiniz.klozet için adaptör alın,direk tuvalete yapsın.onlarla oynayın.önyargınızı değiştirin.alah kimseye kaldıramadığı yük yüklemezmiş.

Cok acil olarak kucuk bebeginize uyku egitimi verin.
Gece rahat uyursaniz,sabah sakinlesirsiniz.
En gec 21 'de cocuklariniz uyuyor olsun. Mutlu anne mutlu cocuk demek..
IYI UYKULAR TATLI RUYALAR EL KITABI
Olayin psikolojik boyutunu da terapilerle cozersiniz.
Cok uzuldum. Yipratmayin kendinizi daha fazla.

ViolettaM .!.:

Bence siz bipolarsiniz(benzer fikirleri bilerek konusuyorum )muhakkak bi uzman yardımı ve ilaç tedavisi almalısınız düşüncelerin hiç normal değil sorunlarını reddetmek sana yarar sağlamaz çocukları bırakıp nefes almak biraz kendine dönmek lazım.. Bu şekilde krese veremem anneme bırakmam diyerek ; en çok onlara ve kendinize zarar veriyorsunuz bu şekilde olan bi anneden iyi bi öğretmen ilgili bir Anneanne yeğdir. Herkes 4 4luk anne olamaz çocuk size göre değil evet o yüzden onları seven is nedeniyle sürekli yanlarında olmayan bi anne daha iyi bence hayata yeniden karışın tedavi kurslar sonrasında is hayatı gerekirse eve de bi yardimci eve de çocuklara da yetisirsiniz hemde mutlu olabilirsiniz umarim..

Genişletmek için tıkla...

Cok haklisiniz dikkare alicam soylediklerinizi

cankuslarinannesi .!.:

Hemen elestiriye hazir olup topa tutacak arkadaslar bi dursun ciddi bi bunalimda oldugumu belirtiyim basta biraz empati kurmanizi rica ediyorum saglikli dusunemiyorum kucuk bebegim oldugu icin bi pskiyatirdan yardim alicam ama firsatim yok
Ben 7 yillik evliyim esimle severek evlendim cok zorluklar cektik hep yaninda oldum ve bu sene devlet memuru oldu ailemde ev verdi derken hayatimiz iyice duzene girdi 6 yasinda ve 10 aylik 2 kizim var bebekle ilgilendigim icin calismiyorum fakat yapamiyorum erken yasta anne oldum ilk gece hamile kalmistim kizima derken cocugun hic bana gore olmadigini cok gergin cok stresli bi kadin oldugumu anladim ve asla 2.cocugu istemedim kizimi cok seviyorum yanlis anlasilmasin ama sorumluluk beni kasiyor mesela en basit kizim hala lazimliga kaka yapiyo gunde 3 kere kaka dokmek beni sinir ediyor kucuk kizim nerdeyse yasina gircek her gece 5 kere uyaniyorum ve aglama krizine giriyorum ek besin hala almiyo tam 10 ay bitti beceremiyorum azimli deilim hirsli deilim becerikli hic deilim allah beni yeyim icim geziyim diye yaratmis cocuklariyla yapilan hic biseyden insan zevk almazmi ben almiyorum birlikte piknige gideriz burnumdan gelir herkes eglenir ben onlari avuturum cok bunalinca esim saolsun ilgileniyo aksamdan aksama oynuyo uyutuyo yemegini yediriyo ama yetmiyoki aksama kadar yasamaktan beziyorum bildigin olmek istiyorum surekli mizik mizik agladikca duvarlara vurmaktan ellerim yara icinde vucudum yara dokuyo kaldiramiyorum evet bi ben deilim ama ben zayifim demekki idare edemiyorum esim diyoki sen cok bunaldin alisveris merkezine goturuyo cocuklarla zevk almiyorum istiyorumki sadece ikimiz olalim ha deki cocuklari annene filan birak o zamanda aklim hep onda kaliyo yine keyf almiyorum hayattan..ne onlarla oluyo ne onlarsiz
Ben anne olmak icin dogru kisi deilmisim bunu kizim dogunca anladim ve yillarca igneyle korundum ikinci kizima korunarak hamile kaldim aldirmak icin cok mucadele verdim esim israrla istedi ben yardimci olurum hep yaninda olurum dedi ha elinden geldigince oluyoda..ama sabah gidiyo aksam 7 de geliyo i geldigindede bitap dusmus oluyorum mizmiz bi bebek saat basi uyaniyo esimle paylasimimiz bile kalmadi o ilgi bekliyo oburu ilgi bekliyo...
Kac sene gecti kabullenemedim alisamadim basta dogum sonrasi depresyondur gecer dedim gecmedi bitmedi bak suan deli gibi bagriyo kucuk ve yo-rul-dum onlara kizip vicdan azabindan her gun olmekten yada onlara kizmamak icin kendime zarar vermekten...
Esime gelince sasiriyorum hayat dolu kizlariyla vakit gecirmeyi seviyo e nolcak haftada toplasan kac saat birlikte sonra kendine vakit ayirabiliyo hayalleri var gerceklestirmek istedigi idealleri var bende oldum olasi karamsar bakan bu bakis acisindan kurtulamuyorum gecligim gitti guzelligim gitti cevrem gitti cocuklu ailelerle cocuklu arkadaslarla vakit gecirmeyi sevmiyorum e hayat bekarligimdaki gibide olmuyo cocuklar varken ...
tek istegim kendilerini kurtarmalari ama bunu beklemeye sabrimda yok tek bildigim kendime gelmem gerek onlarin bana sevgime ilgime ihtiyaclari var benimsa takatim yok bezginlik yorgunluk mutsuzluk ele gecirmis beni..sagliklilar bin sukur hastada olabililerdi veya ben saglikliyim bin sukur elim ayagim tutuyo ac acikta deilim ama bunlari bilmek davrabislarima ruhuma yetmiyo haykirmak istiyorum Beni bana birakin dusun yakamdan demek istiyorum sonra kizim bi gulucuk atiyo dusuncelerimden utaniyorum acil psikolojik yardim alcam farkindayim durumun ama vaktim yok iste
Bu arada sunuda ekleyim ben hep boyleydim hep mutsuz hep dertkupu hep omur torpusu..bekardim mutsuzdum herkesi mutsuz ederdim iyi bi evlat olamadim iyi bi ogrenci olamadim iyi bi arkadas iyi bi anne hic biri icin dogru kisi deildim ben ask kadiniydim hep cok seven tutkulu ask la yetinen sorumlulugu gorunce kacan....esimin yada cocuklarimin tek sucu hayatlarinda benim olmam...allah islah etsin beni allah sabir versin iman guzelligi versin ne deyim yanlislarimi biliyorumda icraate dokup duzeltemiyorum

Genişletmek için tıkla...

Bi an kendim yaziyormua gibi hissettim. Benimde oglum 2 yasina girmek uzere ve asla asla artik cocuk istemiyorum. Allah olmayanlara versin. Annem kv kb esim kayinlarim herkes gun icinde ilgileniyo ama olmuyoda olmuyo. Hi cocuguma kizmiyorum hic ona hep sefkatli davraniyorum ama hic zevk almiyorum onunla yaptigim hic bi seyden. Psikiyatriye gittim su an bi antidepresan kullaniyorum daha iyiyim ama hala hala zevk almiyorum ne esimle ne de oglunla gecirdigim zamandan.. bekarligimi ozluyorum hep.. bencede hastalikli bi durumdayiz. Bi firsatini bulayim terapiye gidecem. Senin durumun daha zor. Ben en azindan aksam oglumu yatirip 5 saat kadar kendime zaman ayiriyorum ve cok sukur gece uyanmiyo. Mutlaka doktora gorun. Benimkinin sebebi gecirdigim agir cocukluk ve eergenlik donemi.. cok cok iyi biliyorum. Insallah huzura erersin. Cok iyi anliyorum seni. Asiri mukemmelliyetciyim ben bunun da buyuk etkisi oldugunu soylemisti doktorum. Ne kadar ilac kullanirsan kullan bunu bi noktada kendin yenmek icin cabalamalisin dedi ama olmuyorrr. Allah ayardimcimiz olsun. Dertsiz başim derdi ayri bi zor

Depresyondasın canım.doktora git.ayrıca iş bul çalış.dışarısı sana iyi gelecek.eve gelince çocuklarını özlemiş olacaksın.şunu unutma 6 yaşındaki çocuğun şu an senin davranışlarının farkında ve yıllar geçtikçe suçlayacak seni.evine yardımcı al.kendine vakit ayır.önce sen mutlu olmalısınki çocukların da huzurlu olsun

Bipolarsiniz diyen arkadasa katilmiyorum maalesef. Biribcisi bipolar burdan teshis koyulamicak kadar karmasik bi duygu durum bpzuklugu. Ikincisi ben de ayni sikayetlerle psikiyatristle gorustum ve bana bundan bahsetmedi. Agir gecirilen cocukluk ergeblik donemi sorumsuz yetistirilme doyumsuzluk mukemmeliyetcilik vs vs bunlarin sebep oldugunu soyledi.

Diğer yorumculara aynen katılıyorum ve sizi anlıyorum... Ben de 26 yaşındayım, yaşıtız, ben hala bekar ve çocuksuzum ve hala daha "insan nasıl çocuk yapar ya, nasıl bakılır bütün gün çok zor" gibi şeyler düşünüyorum. Bütün gün evde olmanız, iki çocuk, cidden zor şeyler. Ondan bence de kötü bir insan değilsiniz. Ama sonuçta bu psikolojinizden çocuklarınız etkilenir, o kesin. Ve artı size de yazık. Kocanızla konuşun, bir şekilde mutlaka zaman yaratın olmadı haftasonu vs. ama mutlaka bence de uzman yardımı alın. Bence uzman yardımı + dışarıda kendinize vakit ayırmak/çalışmak gibi bir şey = sorunun çözümü olacak.

Mesela demişsiniz ya eşim dışarda, idealleri var, kendine vakit ayırıyor... Sizin de öyle olsa ne güzel olurdu o zaman çocuklarınız için de iyi olurdu bence. Yani kendisinden memnun olan, hobisi olan, idealleri olan, mutlu, enerjik bir anneyi ben daha çok tercih ederdim açıkçası :) Ondan moralinizi bozmayın, inşallah geçer bu günler.

Ayrıca bence çocuklarınızı çok seviyorsunuz bu da şuradan belli: aklınızda kalıyorlar, suçluluk duyuyorsunuz vs... Bence hiç gerek yok böyle suçluluklara. Benim annem çalışıyordu gündüzleri kreşe, halamlara, babaanneme giderdim bugün gayet iyiyim, annemi de dünyalara değişmem.

Benim cocugum yok ama yasadiginiz seyleri etrafimdaki cocuklu herkesin yasadigini goruyorum (tabi herkesin durumlarla basa cikma sekli, tepkisi farkli) ve ben de bunlari kaldiramam gibi geliyor Umarim korunmaya ragmen istemeden hamile kalmam. Cok genc anne olmussunuz, ben size kizmiyorum, bunalmissiniz ama herseye ragmen sorunu gorup uzman yardimi almak isteyecek kadar kendinizdesiniz. Cogu arkadasin dedigi gibi is hayatina geri donmeniz en iyisi gibi gorunuyor. Belki de uzman yardimi aldiktan sonra buna bile gerek kalmadan daha iyi hissedersiniz. Kesinlikle kotu biri oldugunuzu dusunmuyorum, dara dusmussunuz, cocuk bu atsan atilmaz satsan satilmaz, eliniz bagli hissediyorsunuz. Psikologa gitme isini ertelemeyin. Ayrica boyle hisseden birine "yaaa biz cocuk olsun diye kirk takla atiyoruz sizlerin yaptigina bak" gibisinden tepki verenlere cok kiziyorum (en kisa zamanda bir cocugunuz olur insallah da rahatlarsiniz), herkes cocuk sahibi olmak zorunda degil, herkes cocuklari sevmek zorunda degil, istemeden hamile kalip dunyaya getirdigi cocukla gelen zorluklara ayni sekilde gogus germeyi basaramayabilir. Aptalastik adli uye ne guzel demis

aptalasik .!.:

Sizin konunuzun ''doğan büyür'' diyen üyelere ders olmasını diliyorum.

Eşini baba olma hakkında mahrum bırakmaya hakkın yok diyenlere de.

Annelik her şeydir, biz anne olmadan hiçiz diyenlere de.

Üst üste gelmesi normal. Çocuk sahibi olmak dünyadaki en büyük sorumluluktur.

İnsanı gerçekten bazı şeylerden mahrum bırakır. Buna baştan istekli olmayan bir insanın elbette hoşnutsuz olması beklenir.

Siz kendinizi suçlamayın, kötü bir insan falan değilsiniz. Ama kendi ruh sağlığınız ve çocuklarınız açısından yardım almanız iyi olur. Eşiniz de ne kadar yardım ederse etsin daha fazla sorumluluk üstlenmeli.

Genişletmek için tıkla...

Herkes anne olmamalı bence. Toplum da evlilik=anne olmak olarak görüldüğü için bu tarz sıkıntılar yaşanıyor. Yadırganacak bir durum bence yok. Sonuçta her insan aynı değil.
Benim bir arkadaşım da evlendikten 5 ay sonra hamile kalmıştı. Şimdi farklı şehirlerdeyiz ama 2 sene boyunca hep keşke olmasaydı diye baktı. Ne güzel siz istediğinizi yapıyorsunuz diyordu. Ancak çocukları atmak mümkün olmadığına göre, bir uzmandan yardım alarak, kendinizi daha iyi hissedebilirsiniz.

İlk yapmanız gereken ertelemeden zaman yok diye bahane bulmadan bir uzmandan yardım almanız, biz burdan ne dersek diyelim o an evet haklısınız diyeceksiniz ama bu sizdeki duygu karmaşasının çözümü olmayacak ertelemeye devam etmiş olacaksınız.

Kendiniz için bu iyiliği yapın hemen yarın gidin, bu adımı attıktan sonra sizi çok seven eşiniz ve aslında sizinde çok sevdiğiniz çocuklarınız içinde adım atmış olduğunuzu göreceksiniz.

Umarım her şey yoluna girer

Dikkatimi çeken nick'iniz oldu. Nede güzel yazmışsınız.. "Cankuşlsrın annesi" :) herşeyin farkındasınız. Sadece çocuklarınızı özlemeye, kendinize vakit ayırmaya ihtiyacınız var. Durumunuz iyi ise bir yardımcı tutun. Sorununuz umarım çözülür..

Ben evli değilim çocuğum da yok ama sizi o kadar iyi anlıyorum ki ben de hep depresifimdir ve bazen hayal ediyorum evlenip çocuk yaptığımı aynı sizin gibi olurmuşum gibi geliyor . Ama şunu söyliyim psikoloji okuyorum 3.sınıftayım çok çok ağır bir depresyon geçiriyorsunuz allah korusun intihara kadar gider bu çocuklara kızıp bağırıp vicdan azabı çekme olayını da çok iyi anlıyorum tabi ki çocukla bir tutmuyorum ama bir köpeğim vardı okadar yaramazdı ki başkası olsa bu yaramaxlıklarına güler gçer onunla oyun oynar eglenirdi ama ben hep onu azarliyor bagirip aglamaya basliyordum sen neden boylesin diye iste o zaman anladim ki benden de anne olmaz.. Acilen tedavi olun siz iyi olun ki bebisler de iyi olsun emin olun kucuk olsalar da anliyorlar her seyi sizden cok uzuluyorlar kiyamam size de onlara da cok zor bi durum kendinizi ihmal etmeyin doktora gidin bir an once ki atlatin bu durumu sadece psikolojiniz yipranmis kolay seyler yasamamissiniz bunun anne olamamakla ilgisi yok emin olun uzmeyin kendinizi

Yavrucaklara acıdım şimdi bebek bu ağlayarak büyür derdini başka nasıl anlatacak ki. Annelik kadar kutsal bir duygu var mı dır şu dünyada.. Sizin psikolojiniz onları da etkiler.Bence evlatlarınıza sıkıca sarılıp sağlıklı oldukları için şükredin bunalım yapmak yerine Allah başka dert vermesin..

cankuslarinannesi .!.:

agladikca duvarlara vurmaktan ellerim yara icinde

Genişletmek için tıkla...

Ben en çok buraya takıldım.. Zamanim yok demeyin .. Fırsat yaratın ve 1 2 saat çocuklarınıza bir yakınınız baksın, sizde psikologa gidin..

Çocukların önünde yapıyorsaniz bunu, onları da korkutursunuz.. Insan ister istemez bu mutsuzlugunu çocuklarina da yansitir.. Ben su an çocuklarin psikolojisini düşündüğüm icin cok üzüldüm.

Umarım bir an önce atlatirsiniz bu durumu..