anneligi haketmiyorum beceremiyorum

ne denir ki böyle durumda ve herseyin oldukca farkinda olan bilincli de bi bayansin,agir depresyondasin,bi uzmandan yardim almalisin cabucak,cunku seni depresyona sokan sey cogu kadinin hayali.. bazi seyler yolunda gitmiyor belli ki.. ama eskiden beri böyleydim diyorsun .. Allah yardimcin olsun,seni cocuklarina bagislasin...
 
en azından kendini kabulenmişsin bu da iyi bir şey.eşinin kıymetini bil kimse karamsar problemli kadın istemez hayatında.çocuklarına en çok üzüldüm henüz küçücükler en çok sevgiye ihtiyaçları oldukları zaman.hayatlarında büyük bir boşluk açarsın.ne yap ne et bir şekilde vakit bul ve bir danışmana git.annenden rica etsen haftada 2 saat emin ol bakar.kim olsa bakar ne bileyim bi komşum bi arkadaşım rica etse bu hamile halimle ben bile bakarım.şu anda kendine hakim olabiliyorsun daha sonra bu hıncını çocuklarından çıkarmayacağını nereden biliyorsun?onlar büyüdüğünde ya sana hesap sorarlarsa bizi hiç istemedin zaten diye?!dediğim gibi ne yap ne et bir uzmana danış.o senin çocuklarınla nasıl kaliteli zaman geçireceğini ve bu problemin nereden kaynaklandığını söyler.Allah yardımcın olsun canım...
 
genetik bence bu tarz ruh hali.annende mi genelde depresif bir yapidaydi?
bende kolay mutlu olamiyanlardanim ve annem benden daha beter.
cocuklara uzuldum acikcasi.sen iyi mutlu oldugun zaman bak gor onlarin mizmizligi kalmiycak.
bu omru tamamliycaz bir sekilde .mutlu yasayip tamamlamak varken mutsuzluga ne gerek var.
ben bu slogani kendime soyleyip duruyorumda bendede henuz icraat yok
 
Çocukluğundan beri sorumluluk vermedi mi ailen sana hiç? Ağır geliyor sana herşey. Psikolojin için çalışsan işi kaldırabilir misin?
 
Az sakin olalım bakalım konuya

Öncelikle evde bunalmışsınız evde kalma sendromu bu eşim hadi şuraya gidelim derdi çocuğu hazırla yemeğini hazırla vs derken heves biter gitsen de eğlenemezsin zaten

Büyük kız 6 yaşında diyorsunuz kreş okul bit yere gitmiyor mu

Onu tam gün eğitim kurumuna gönderin tuvaleti vs öğrenmesi gerekirdi öyle ortamda ayrıca günde 3 kaka çok değil mi eskidende mi böyleydi yoksa bebekten sonra mı oldu değerlendirin

Bebek 10 aylık ek gıda yer tabii ama alıştırmak için zorlamayın meyve verin makarna verin ablasına koyun ona vermeyin biraz sonra uzatınca o da yer

Ama asıl sorun dışarı hayatınızın bitmesi eşiniz çizilen yorulsa da çocukları özlediği için şevkle oynar size bunaltıcı gelir

Kendinize dışarı hayatı kurun acilen ama gezme tozma şeklinde olmasa da olur değil kurs iş ya da bir sorumluluk olsun mutlaka gitmeniz gereksin bebeği eşinize ya da annenize bırakın dışarıda ruhunuz dinlenir

Bunlar geçecek uzman yardımı da alın maddi durumunuz uygun ise eve yardımcı alıp bu süreci atlatmaya çalışın
 
Yok annem cok sevecen sabirli benneslimin tek ornegiyim hersey yolundayken durtuyolar bana bi sorun bulup mutsuz oluyorum resmen dert ariyorum bence bu psikolojik bi rahatsizlik..tobe estafurullah
 
kaç yaşında anne oldunuz. hani gerçekten tam okuyup gezip tozma yaşında olduysanız hevesiniz kalmış olabilir, hatta bu durum psikolojinizi bozmuşta olabilir
 
Çocukluğundan beri sorumluluk vermedi mi ailen sana hiç? Ağır geliyor sana herşey. Psikolojin için çalışsan işi kaldırabilir misin?
Cocuguma bakmak icin biraktim isi calisirkende herseye yetisemeyince onu dert ediyodum durumlarimizda duzelince biraktim kizim emiyo suan calisamam
 
Karamsarliği ve mutsuzluğu hiç sevmediğim için sizi anlamam mümkün değil. Sizin mutsuz olduğunuz ortamda çocuklarinizinda mutlu olduğunu sanmiyorum. En kisa zamanda terapiye gidin. Umarim hayata umutla mutlulukla bakabilmeyi başarirsiniz.
 
Evet ailem hic sorumluluk vermedi bekarken yedim ictim gezdim karisan mudahale edeb yoktu sonra dedimki herseye doydum beni de cok seven biri varken dur bide evliligi tadiyim dedim sarmadi bunueme yapima tersti ve ben ilk haftadan hamileydim cok ust ustte geldi yani
 
Anlamadimki yemek icmek gezmek derken ? Seni yargilamiyorum ama kizdim.. senden asagidaki hayatlari dusun.. esinden bir damla ilgi gormek icin savasan kadinlar, cocugu olsun diye yillarca maddi manevi tukenen kadinlar , kotu eslerine ragmen cocuklari icin mucadele eden kadinlar, fakirlikten cocuklarina su ve ekmek yediren anneler bunlar bu haldeyken sende bunumu dusunuyorsun .. biraz etrafa bakin bence inanin herkes yiyip icip gezmiyor sukretmek lazim.. ayrica iyi bir psikologa kesinlikle gidin cinnet falan gecirirsiniz Allah korusun
 
Öncelikle unutmayın ki o meleklere sahip olmak için binlerce kişi senelerce tedavi görmekle meşgul. Rabbim size onları birer armağan olarak göndermiş iyi bakın onlara Konuya gelecek olursak uzmandan yardım almakta fayda var durum hiç hoş değil. Çok çok stres yapmışsınız ki ben bunu erken anne olmanıza bağladım,keşke önce eşinizle kendinize zaman ayırabilseydiniz.
 
Cocuguma bakmak icin biraktim isi calisirkende herseye yetisemeyince onu dert ediyodum durumlarimizda duzelince biraktim kizim emiyo suan calisamam

Çocuğunuza bakmak için bırakmıştınız ama size yaramamış

Kızınız emiyor ama çalışanların ki de emıyor benimki 2,5 yaşına yani 30 aylık olana kadar emdi

Siz huzursuz olduğunuz için bebek de sürekli memede muhtemelen bu nedenle ek gıda sorunu var

Siz o çocuklara ve tabii ki kendinize ömür boyu lazımsınız çok kendinizi suçlamadan uzmana danışın lütfen
 
Son düzenleme:

Sizin konunuzun ''doğan büyür'' diyen üyelere ders olmasını diliyorum.

Eşini baba olma hakkında mahrum bırakmaya hakkın yok diyenlere de.

Annelik her şeydir, biz anne olmadan hiçiz diyenlere de.

Üst üste gelmesi normal. Çocuk sahibi olmak dünyadaki en büyük sorumluluktur.

İnsanı gerçekten bazı şeylerden mahrum bırakır. Buna baştan istekli olmayan bir insanın elbette hoşnutsuz olması beklenir.

Siz kendinizi suçlamayın, kötü bir insan falan değilsiniz. Ama kendi ruh sağlığınız ve çocuklarınız açısından yardım almanız iyi olur. Eşiniz de ne kadar yardım ederse etsin daha fazla sorumluluk üstlenmeli.
 
Kaç yaşındasın
yalnız kalıp kafa dinlemeye dinlenmeye ihtiyacın var
 
Niye çalışamıyorsunuz anlamadım, devlet memurları bile çocukları 2 aylık olunca dönüyorlar işe.
Sizin ilacınız çalışmak, evden biraz uzaklaşmak bence.

Ayrıca gayet bazı akşamlar bırakabilirsiniz çocukları annenize, eşinizle bi yemeğe çıkar veya evde biraz vakit geçirirsiniz.

Anlayabiliyorum sizi az çok, bu gibi nedenlerle korkuyorum çocuk sahibi olmaktan.
Ama bu kadar çaresizlik normal durmuyor, bir şeyler yapın kendiniz için.
 
Okurken gerçekten çok üzüldüm durumunuza ama bunlar geçicek öncelikle ona inanın. Benim de iki oğlum var ikinci çocuğum plansız oldu şu an 2.5 yaşında ( iyi ki olmuş). Bende ilk zamanlar çok bunalımdaydım planlarım vardı işe başlicaktım evden kurtulucaktım vs...
Sonra bebeğim 2 aylıkken zaturre oldu iki hafta yoğun bakımda kaldı durumu çok ağırdı o günler benim için kabustu sürekli kendimi suçladım ben önce istemedim de Allah beni cezalandırdı diye. Bebeğim hastaneden çıkınca iyice bunalıma girdim atlamadım her şey üstüme geliyordu en sonunda yoğun ilaç tedavisi 1.5 sene terapi daha yeni kendime geldim.
Zamanım yok demeyin lütfen psikologa gidin annenizden ya da yakınınızdan o süre içinde çocuklara bakması için rica edersiniz. Ruh sağlığı da beden sağlığı kadar önemli önce anneler mutlu huzurlu olmalı ki çocuklarımız da mutlu olabilsinler.
Size evinizdeki terapist ve iyi hissetmek isimli kitapları tavsiye edebilirim ben çok faydasını gördüm. Kolaylıklar dilerim...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…