valla ne yalan söyleyeyim, bu sabiha paktuna beni bayıyor. daha önce de okumaya çalıştım, her seferinde içim sıkıldı, bıraktım. bana ters geliyor söylediği şeyler. 3 yaşındayken bıdı bıdı ingilizce konuşan, her şeyi ezberden bıdıbıdı sayan çocuklar da bana anormal geliyor ama "renkler, sayılar bile öğretilmemelidir!!!" diye bir telkini de ben kabul edemem. tabii ki öğreteceksin canım. üç yaşında çocuk ağaca bakıp "yeşil" diyemesin mi, bir arabayı gösterip "kırmızı!" diyemesin mi. bence çok saçma. 1-2-3 diye de sayabilmeli.. ben diş hekimiyim, 3 yaşında hastalarım var. kaça kadar sayabiliyorsun diyorum, "5!" diyor mesela. tamam şimdi beraber 5e kadar sayıyoruz ve bitiyor falan diye yönlendiriyorum. bak mesela çocuğun hayatını ne kadar olumlu etkileyen bir şey sayı saymak o yaşta... ha ama 3 yaşında "hadi kızım anne'nin ingilizcesini söyle: mootheer. babanın ingilizcesini söyle: faaatheer.." şeklinde diyalogları da anlamsız buluyorum. ezbere karşıyım. bence çocuğu bu kadar erken yaşta yarış atı gibi öğrenim hayatına zorlamak çocuğu yorar, ileride okuldan bıktırır. zaten yarış atı gibi büyüyoruz okullarda, o kadar da zorlamanın anlamı yok bence. ama renkleri, sayıları öğretmekte de bi mahsur yok.. ormanda maymunlarla büyümüyor bu çocuk sonuçta. insan olmasının farkı olmalı...
sabiha paktunanın kendi çocuklarını merak ediyorum ben...