Bende birşeyler eklemek istiyorum.
Ağlayarak istediği bir şeyi yaptırmak isteyen çocuğa veya istediği bir şeyi annesine babasına aldırtmak için ağlama yolunu seçen bir çocuğa asla bu konuda taviz vermemek lazım.
O durumda o istediği şey yapılamayacaksa yapmayın,bırakın ortalığı birbirine katsın,bir kere sizin istemediğiniz ama onun istediği bir şeyi yaparsanız bu onda ağlayarak bir şeyleri yaptırma konusu alışkanlık halini alır,zorlanan ve üzülen siz olursunuz.
Durduk yere bişeylere sinirlenip öfke nöbetine giren bir çocuk örneğinde ise yapmamız gereken onu o anda yalnız bırakıp onunla ilgilenmiyormuş gibi davranmak,böylece kendi kendine neye böle boş yere sinirlendiğinin ve öfkesinin kendisine bir getiri getirmeyeeğini,bu şekilde dikkat çekmeyi başaramayacağını anlamış olur.