Premature Bebekler anneler lütfen üzülmeyinn....

sevgili prematüre bebek anneleri lütfen mini minnacık bebeklerinize camlar arkasından bakıp üzülmeyin çünkü onların sizlerin inanacına ve desteğine ihtiyacı var hepimiz zor günler yaşa:1hug::asigim:a.s.a.s.k aynı olmasada benzer süreçlerden geçtik...şimdi gözaçıp kapayana kadar çabuk geçen o bitmek bilmeyen uykusuz endişe dolu geceleri bitmeyen işleri yetmeyen günleri özlüyorum...onlar bizlerin gücüyle güçlenecek hayat bulacaklar ...hepsi kocaman kızlar oğlanlar olacak siz bile aynada bakıp şaşıracaksınız...
anneler lütfen üzülmeyin ki bebişlerinizde mutlu olsun iyi ki hayattasın ve bizimlesin diyerek güne başlayın...kısacık zaman bitince geri dönüşü olmuyor çünkü...erken gelen baharlar tüm mevsimleri geçerek hızla büyüyorlar....

göğsünüzde uyutun gezdirin bol bol emzirin altını açınca tenine dokunun zira büyüyümnce bunları yapmak zorlaşıyor çünkü onlarda birer birey olduklarını size ispat etmeye çalışıyorlar....herhalleri güzel herhalleri özel bu bebekler gerçekten mucizenin hayatttaki en güzel kanıtı bence:)))
derin bebek mi 15 eylül de 1 yaşına basıcak:))))opuyorumnanaktanopuyorumnanaktanopuyorumnanaktan

çok haklısın canım arkadaşım gerçekten çabucak büyüyorlar çok özlüyorum minicik ellerine dokunurken korktuğum bütün gece ağlayıp bütün gün uyuduğu günleri fotoğraflarına bakıyorum ve nasıl geçti bu 10 ay diyorum gerçekten çok hızlı geçmiş biliyorsun bende endişelerle ne olduğunu anlaymadım daha yeni anneliği kızımın tadına varıyorum ve kendime kızıyorum eyvahlarla kızımın tadını çıkartmadığım için

ebrizim kızıyorum amalmaz:kendine haksızlık etme..sen çok ii bi annesin.kızının geleceği için çalışıyosun..başka hangi sebep seni kızında bütün gün ayrı tutabilir ki..herşey onların iyiliği için..yumi çok haklısın canım zaman çabuk geçiyo..Allahım bebişlerimizi korusun inşallah...:enbuyukkk:

Ben de 27 haftalık bir erkek çocuk dünyaya getirdim. Ama hastanemiz anne&bebek iletişimine çok önem verdiiği için daha birkaç günlükken bile tensel temas sağlattılar bize yani ben hiç pencere arkasından bakmak zorunda kalmadım. sanırım bu benim şansımdı. ona dokunmak o minicik elleri hissetmeye bayılıyordum.
prematüre annesi olmanın en zor yanı bence doğumdan sonrası. epidural sezeryanla doğdu oğlum ve doğum sonrası sadece onu görmeme izin verdiler dokunmak yasaktı ve hemen küvöze götürdüler çok dokunmuştu bu bana ama teselli bulduğum nokta doğduğunda ağlaması oldu insan pozitif olmak zorunda hissediyor kendini.. bir de hastanedeki annelerin odasından bebek ağlama sesleri geldiğini duyduğumda eşimden kapıyı kapatmasını istemiştim. o anı hayatım boyunca unutamayacağım. çok hüzünlenmiş ama kimseye belli etmemiştim.
Allah a şükür 56 gün küvöz macerası sonunda 2.5 aydır evdeyiz. Şimdi bizden mutlusu yok
27 haftalık doğum yaptığımda oğlumun yaşamayacağını düşünerek Allah başka acı göstermesin v.s. diyenler de oldu ama biz asla negatif düşünmedik. Hep onu hastaneden çıkaracağımız günü düşünerek dua ettik ve çok şükür şimdi iyiyiz.
Etrafınızda kim ne derse desin bebeğiniz kaç haftalık doğmuş olursa olsun asla negatif düşünmeyin. Anne karnında büyümesini sağlayan Rabbim Küvöz de mi büyümesini sağlamayacak. sevgilerle...

kuvözdki dönemi ancak yaşayanlar bilir bende garip tesellilere sinir oluyordum hep hayatınızda tatmadınızki orda yanlız muhtaç her şeye ama ben yokum içimdende hep diyordum 2 tane hemşire odadaki 20 bebeği nasıl idare edeblir hiç te ilgilenemiyorlardır iki tanesi yan yana geline ne kadar zor onlarda orda bir sürü bebekle. ki öyleydide bence bana sürekli kızınızda emme refleksi gelişmemiş o yüzden burundan sondayla besleniyor diyorlardı ama taburcu olduğu andan beri çok yavaş yiyordu ama sabırlı davranınca biberondan beslenmeyi çok iyi yapıyordu kızım