7 senedir evliyim, çok tedaviler gordüm ama Allah nasip etmedi. 46 yaşimdayım, zaten artik imkansiz bu arada eşimle çok mutlu bir evliligimiz var , onunla bir bebegimiz olmasini cok istedimm, ailelerimiz hala bekliyor bize bir şey soramiyorlar ama hep bir beklenti icindeler, bizim icin üzülüyorlar.. ama belli etmemeye calisiyorlar
Her anneler gunun de kendimi kotu hissediyorum.. pazar günu ma aile toplanip yemege gidecegiz. Hepsi anne ben hariç, hem benden beklentileri, hem bana üzulmeleri, hem benim anne olmamam bana kendimi kötu hissettiriyor. Giderken eşim hepsine çicek alalim buket goturelim diyor
cok severim boyle suprizler yapip hediyeler almayi ama bunu anneler gununde yapmak bana kendi mi cok kotu hissettiriyor, bunu eşimede soyleyemiyorum.. pazar gunu hasta numarasi yapip gitmemeyi bile dusundum
en sevmedigim gün olarak kalacak hep sanirim..