- 27 Ekim 2010
- 156
- 238
- 303
Hepimizin yoğun birşekilde yaşadığı şey; anne olamamanın acısı...
ne kadar zor ne kadar zorlu bir yol bu tüp bebek serüveni, iğnesi ilacı ağrısı sızısı hepsi bir yana o şafak saydığımız 12 gün yok mu ömrümüzden ömür çalıyor.. hele birde negatifse, yaşadığımız hayal kırıklığı bitsede bu seferde maddi açıdan faturamız devam ediyor...
ömrümden geçen 3 yıl sanki bana 10 yılmış gibi geliyor bu günlerde...
dışarı çıkmak istemiyorum kimseyi görmek istemiyorum o kadar çok yoruldumki düğünmüş bayrammış hepsi geçti benden...
iki insan görse nasılsın demeden bebek yok mu daha diyor, sanki o kendi başarmışta bizde iş yokmuş gibi.
hayatındaki tek başarısı çocuk doğurmak olan insanların diline düşmek çok ağır.
halbuki sana nasip eden ALLAH bana nasip etmemiş henüz benim zamanım var demekki, ne demek olmuyor ne demek sorun ne? bu sorular geldi mi kafam iyice atıyor ya hu bu benim özelim ne cürret yüzüme karşı sorabilirsin.. burayı o yüzden seviyorum bizbize aynı dertten müzdarip herşeyi konuşup sorabiliyoruz birbirimize, ama dışardaki hayat çok acımasız, insanlar düşüncesiz...
kendi dertleride vardır muhakkak, kimisi hasta ,kimisi eşiyle geçimi yok , kimisi maddi sıkıntı, kimisi eşinin ailesiyle anlaşamıyor... vs vs vs
ama tabi biz anlatmadığı sürece bilemiyoruz bunları , oysa bizimki saklanacak gizlenecek birşey değil şak diye ortada. buldular mı vuracak yeri üstünde tepiniyorlar acılarımızın...
acıyan bakışlar arasında kimsenin çocuuğunu da sevemiyoruz ...
bu günlerde öyle çok doluyum ki bebek kokusuna hasretim,burnumun direği sızlıyor resmen..
eminim birçoğunuz benden farklı değilsinizdir,
oyüzden açtım bu konuyu, içimizi dökelim diye... sevgiyle kalın kızlar...
ne kadar zor ne kadar zorlu bir yol bu tüp bebek serüveni, iğnesi ilacı ağrısı sızısı hepsi bir yana o şafak saydığımız 12 gün yok mu ömrümüzden ömür çalıyor.. hele birde negatifse, yaşadığımız hayal kırıklığı bitsede bu seferde maddi açıdan faturamız devam ediyor...
ömrümden geçen 3 yıl sanki bana 10 yılmış gibi geliyor bu günlerde...
dışarı çıkmak istemiyorum kimseyi görmek istemiyorum o kadar çok yoruldumki düğünmüş bayrammış hepsi geçti benden...
iki insan görse nasılsın demeden bebek yok mu daha diyor, sanki o kendi başarmışta bizde iş yokmuş gibi.
hayatındaki tek başarısı çocuk doğurmak olan insanların diline düşmek çok ağır.
halbuki sana nasip eden ALLAH bana nasip etmemiş henüz benim zamanım var demekki, ne demek olmuyor ne demek sorun ne? bu sorular geldi mi kafam iyice atıyor ya hu bu benim özelim ne cürret yüzüme karşı sorabilirsin.. burayı o yüzden seviyorum bizbize aynı dertten müzdarip herşeyi konuşup sorabiliyoruz birbirimize, ama dışardaki hayat çok acımasız, insanlar düşüncesiz...
kendi dertleride vardır muhakkak, kimisi hasta ,kimisi eşiyle geçimi yok , kimisi maddi sıkıntı, kimisi eşinin ailesiyle anlaşamıyor... vs vs vs
ama tabi biz anlatmadığı sürece bilemiyoruz bunları , oysa bizimki saklanacak gizlenecek birşey değil şak diye ortada. buldular mı vuracak yeri üstünde tepiniyorlar acılarımızın...
acıyan bakışlar arasında kimsenin çocuuğunu da sevemiyoruz ...
bu günlerde öyle çok doluyum ki bebek kokusuna hasretim,burnumun direği sızlıyor resmen..
eminim birçoğunuz benden farklı değilsinizdir,
oyüzden açtım bu konuyu, içimizi dökelim diye... sevgiyle kalın kızlar...
