Anne Içimde Kim Var Benim

ANNE SIRTINIZI YASLAYACAĞIMIZ KİŞİ DEĞİL SIRTIMIZI KİMSEYE YASLAMAMAYI ÖĞRETEN KİŞİDİR"

Ya kaybedilince yada evlat sahibi olunca anlaşılırmış annelerin değeri. İşte tam da o zaman başlar pişmanlıklr yapılacak bir şey kalmadığından. Görüşlerimizi uçuk bulduğunda anlayışsız dediğimiz, eve geç geldiğimizde pencerede beklemesini geri kafalılık olarak bulduğumuz annelerimiz aslında bize bu hayattan tek geri kalanımız.

Her çocuk annesine benzer gitgide. Özellikle de kız çocukları... geri kafalı sandıkları kadından teslim alıp bayrağı onlar da bir gün pencerede beklerler çocuklarını. En çok beklerken, mecburiyetten ezbere yemek pişirirken, bir çok şeyi sineye çekerken anlaşılır anneler. Farkına varmada bütün kızlar anneleri olurlar bir gün...

Kim okursa bu yazıyı annesini biçilen vakitten önce anlayıp bir kat daha sevsin. Şuan bir anneyi vaktinden önce anlamanın mutluluğunu taşıyorum. Sanki anlayınca daha kolay anlatılabiliyormuş bazı şeyler, anne dilini çözmek zor değilmiş aslında. hem anlaşıldıkları zaman daha çok gülümsüyormuş tüm anneler, uzakta olsalar da evlatlarını koruyorlarmış tüm ruhlarıyla...

Düşününce bir kadını en kutsal yapan şey anneliktir şüphesiz. Anne olmaktır herşeye dayanma gücü veren. Üzerine kuma getirilmesine, dayak yemeye, önemsenmemeye neden dayanır bir kadın? Tabiki evlatları için dayanır, onlar için yapabileceği başka bir şey kalmamışsa dayanır. Yine de anlaşılınca hafifler gülümser anneler...

Bu da benden anneme bana tüm öğrettikleri için bir teşekkür yazısı olsun istedim. Beni ona tüm öğretilenleri ve duvarlarını unutarak anlmaya çalışan, sevgisini güvenini fazlasıyla gösteren, hayata insanlara rağmen ayakta kalmak için mücadele eden, yılların yorduğu ama asla yaşlandıramadığı güzel anneme yazmak istedim.

Anneme asıl teşekkür etmem gereken diğer bir konu da bu yazının başlığı...

Ben yine kendimi bile inandıramadığım hayallerimi anlatırken anneme bana dolmuş gözleriyle cevap verdi

-Bazen sana bakınca bu benim kızım mı ben nasıl böyle bir kız yetiştirdim diye şaşırıyorum. Benim gibi bir kadının bu kadar akıllı kızı olur mu hiç? Nasıl yazıyorsun annem sen bunları?

- Bilmem anne sanki ben değil de içimden başkası fısıldıyor kulağıma tüm yazdıklarımı. Beni en iyi sen bilirsin, en iyi sen tanırsın ben bulamadım sen söyle içimde kim var benim...

çook güzel yaa ben annemle evlenmeden önce hiç anlaşamazdım ama şimdi onun değerini ayrı kalınca anladım meğer herşeyi benim iyiliğim için yapıyormuş ama anlayabilene annemi çooook seviyorum canım annem:1hug:

eline emeğine sağlık güzelim çok güzel ve manidar bir yazı

önce allah sonra annem ve tabiki kızım.allah hepsine uzun ömürler versin..eline sağlık caviş.

süpperrr ya paylasimin icin tskler

harıkasın canım cok guzel bır paylasım olmus.bende annemle bekarken anlasamazdım ama evlenıp cocuklarım olunca onun nekadar halklı tepkıler verdıgını anlıyorum.ıykı herseyıme karısmıs onu cok sevıyor ve ozluyorum

Üniversiteye başlayığ annemden ayrı kalınca anladım onun değerini. Gittikçe ona benzemeye başladığımı farkettim. Annemle kafalarımız pek uyuşmaz ama o yokken aynı onun gibi düşünüyorum. Canım annem benim. Onu çooooooook seviyorum. :asigim: İnşallah ben de onun kadar iyi bir anne olabilirim. :Saruboceq:

tam da annemle bozuşmuşken,çok fena etti bu yazı(((((((((((

bu güzel paylasimin bukadar az rabet görmesi ve gerilerde kalmasi nekadar üzücü ya