Anne, bebeği kaç aylık olunca biraz rahatlar, kendine vakit ayırabilir?

demetanne .!.:

Merhaba anneler, oğlum yakında 7 aylık olacak. Tüm yükü benim üzerimde başından beri. Eşim arada bir uyutmak dışında bir şey yapmıyor. Yakınında bir akrabam da yok yardımcı olan. Artık sıkıldım her şeyi kendim düşünmekten.

-vitaminlerini içir.
-sebze yedirmeye çalış, ama yemesin. ek besinleri reddetsin, ağzını kilitleyip açmasın, eliyle kaşığa vurup her yere döküp saçsın.
-tırnağını kesmeye çalış. tırnaklarıyla yüzünü deşiyor bizimki, kaşıntılı kabarcıkları oluyor.
-yüzünü yaralamasın diye eldiven-çorap vs. giydir. çıkarmasın diye başında bekle. kremleri sürmeye çalış.
-altını değiştir, kirlenenleri, lekelenenleri yıka.
-banyo yaptır.
-gece-gündüz emzir, doyur, uyut.
-bazen tuvalete bile gidemiyorum. duş alamıyorum.

Her şeyi kendim yapmaktan yoruldum. Kendime hiç vakit ayıramıyorum. Biraz uyursa kadınlar kulübüne girip dertleşecek insan arıyorum. Günlerce dışarı çıkmıyorum. Saçımı bile taramıyorum. Doğru düzgün yemek yiyemiyorum.

Ne zaman rahatlayacağım? Bebeği babasına devredip özgürce gezebileceğim?

Genişletmek için tıkla...

demetanne .!.:

Merhaba anneler, oğlum yakında 7 aylık olacak. Tüm yükü benim üzerimde başından beri. Eşim arada bir uyutmak dışında bir şey yapmıyor. Yakınında bir akrabam da yok yardımcı olan. Artık sıkıldım her şeyi kendim düşünmekten.

-vitaminlerini içir.
-sebze yedirmeye çalış, ama yemesin. ek besinleri reddetsin, ağzını kilitleyip açmasın, eliyle kaşığa vurup her yere döküp saçsın.
-tırnağını kesmeye çalış. tırnaklarıyla yüzünü deşiyor bizimki, kaşıntılı kabarcıkları oluyor.
-yüzünü yaralamasın diye eldiven-çorap vs. giydir. çıkarmasın diye başında bekle. kremleri sürmeye çalış.
-altını değiştir, kirlenenleri, lekelenenleri yıka.
-banyo yaptır.
-gece-gündüz emzir, doyur, uyut.
-bazen tuvalete bile gidemiyorum. duş alamıyorum.

Her şeyi kendim yapmaktan yoruldum. Kendime hiç vakit ayıramıyorum. Biraz uyursa kadınlar kulübüne girip dertleşecek insan arıyorum. Günlerce dışarı çıkmıyorum. Saçımı bile taramıyorum. Doğru düzgün yemek yiyemiyorum.

Ne zaman rahatlayacağım? Bebeği babasına devredip özgürce gezebileceğim?

Genişletmek için tıkla...

aedk .!.:

belli bir süresi yok aslında istediğiniz gibi rahatlığa kavuşmanın.bebeklerin halleri inişli çıkışlı.benim oğlum salı günü kısmetse yaşına girecek ama günü gününü tutmaz.bir bakarsınız oynar gülücükerl saçar güzel güzel uyur ama bir bakarsın bazen de gece 3 hala sallıyor olurum.bana da 40 ı geçsin bak daha iyi olacak sonra 6 aylık bir olsun sonra da bak yürüsün falan derken anladımki her dönemin zorluğu ayrı. yürüyünce rahatlarım diyordum.bizimki bir de 9,5 aylıktı yürümeye başladığında şimdi eski günleri arar oldum.yürüyünce daha zor.her yere koşturuyor sürekli peşinden koşturman gerekiyor.paçana yapışıyor iş yaptırmıyor.yani büyüdükçe de sorunlar şekil değiştiriyor.bizimki felaket derecede yaramaz bir bebek.bebekken ilk dört ay kabus gibiydi resmen.ben kolay sahip olmadım oğluşuma ama 2,5 aylıktı artık 4 gün hiç uyumadan geçen 5.günde annemi arayıp çabuk buraya gel yoksa camdan aşağı atıcam bunu diyebilecek kadar kriz geçirmiştim.ama şimdi gülüyorum o hallerime.inanmazsınız unuttum bile sanki..ben ek gıdalar zamanı bir de çok stres yaşamıştım yemiyor diye.sonra oluruna bıraktım yemeye başladı.aslında biz bir konuda stres yaptıkça aynı stres onlara da geçiyor ve işler daha da zorlaşıyor.anne ne kadar huzurluysa bebekte o kadar huzurludur bence.kadın olmak zor iş.anne olmak çok daha zor..fedakarlık demek anne olmak.sabır demek.kendinden bebeğin için ödün vermek demek.zaman geçtikçe bunları anlıyor insan..şimdi yemek yedirirken yada oynarken mahvediyor ortalığı.önce kızıyorum sonra bana bakıp bir gülümsemesi dünyalara değer oluyor ve ben şükrediyorum Allah ın bana verdiği bu güzel emanete..yani diyeceğim kendine stres yapıp boşuna üzme,tadını çıkar anneliğinin..sarıl bebişine kokla öp ,kıymetini unutma beraber geçen zamanınızın..büyüdüklerinde anne öpme beni yeter diyecekler..sevgiler..

Genişletmek için tıkla...

aedk .!.:

belli bir süresi yok aslında istediğiniz gibi rahatlığa kavuşmanın.bebeklerin halleri inişli çıkışlı.benim oğlum salı günü kısmetse yaşına girecek ama günü gününü tutmaz.bir bakarsınız oynar gülücükerl saçar güzel güzel uyur ama bir bakarsın bazen de gece 3 hala sallıyor olurum.bana da 40 ı geçsin bak daha iyi olacak sonra 6 aylık bir olsun sonra da bak yürüsün falan derken anladımki her dönemin zorluğu ayrı. yürüyünce rahatlarım diyordum.bizimki bir de 9,5 aylıktı yürümeye başladığında şimdi eski günleri arar oldum.yürüyünce daha zor.her yere koşturuyor sürekli peşinden koşturman gerekiyor.paçana yapışıyor iş yaptırmıyor.yani büyüdükçe de sorunlar şekil değiştiriyor.bizimki felaket derecede yaramaz bir bebek.bebekken ilk dört ay kabus gibiydi resmen.ben kolay sahip olmadım oğluşuma ama 2,5 aylıktı artık 4 gün hiç uyumadan geçen 5.günde annemi arayıp çabuk buraya gel yoksa camdan aşağı atıcam bunu diyebilecek kadar kriz geçirmiştim.ama şimdi gülüyorum o hallerime.inanmazsınız unuttum bile sanki..ben ek gıdalar zamanı bir de çok stres yaşamıştım yemiyor diye.sonra oluruna bıraktım yemeye başladı.aslında biz bir konuda stres yaptıkça aynı stres onlara da geçiyor ve işler daha da zorlaşıyor.anne ne kadar huzurluysa bebekte o kadar huzurludur bence.kadın olmak zor iş.anne olmak çok daha zor..fedakarlık demek anne olmak.sabır demek.kendinden bebeğin için ödün vermek demek.zaman geçtikçe bunları anlıyor insan..şimdi yemek yedirirken yada oynarken mahvediyor ortalığı.önce kızıyorum sonra bana bakıp bir gülümsemesi dünyalara değer oluyor ve ben şükrediyorum Allah ın bana verdiği bu güzel emanete..yani diyeceğim kendine stres yapıp boşuna üzme,tadını çıkar anneliğinin..sarıl bebişine kokla öp ,kıymetini unutma beraber geçen zamanınızın..büyüdüklerinde anne öpme beni yeter diyecekler..sevgiler..

Genişletmek için tıkla...

golgemmm .!.:

annelik bu olsa gerek...
tamamen fedakarlık..

Genişletmek için tıkla...