- Konu Sahibi Kalimeeero
-
- #41
Ölüyor sanma hissi; nefes alamama ve kalp carpıntılarıyla mı devam etti ?
Ben de bundan 6 ay önce kuşlara bakıp çürüyüp gideceklerini düşünüyordum anksiyete belirtisi bu endişelerden dolayı yaşadığı anın tadını alamamak.. David burns ilaçsız tedavinin ilaçla tedaviden daha iyi olduğunu savunuyor.Sevdiğiniz kafanızı dağıttığını düşündüğünüz insanlarla birlikte vakit geçirin.Atlatamıyorsanız bir psikologdan yardım alın mutlaka depresyon ilaçları ilk bir kaç hafta daha kötü yapar ama uzun vadede çözüm sunar.Bir çok arkadaşım ve kendim de kullandım.Çıkış yolu yoksa kullanmak gerektiğini(David burns'un aksine) düşünüyorum.merhaba? okuyan olur mu bilmem ama sirf bu konuyu birileriyle oaylasma istegi sebebi ile uye oldum. konuyu nereye yazacagimi bulamadim. Psikoloji ile arama yaptim fakat karsima hep "bir derdim var" bolumu cikti. neyse uzatmayayim hemen paylasayim, son 2-3 yildir kafayi ölüme taktim. Yani su sekilde, sevgilimle sarilmis uzanirken birden yuzune bakiyorum. ileride òlecegi geliyor aklima, buz gibi olacagi, curuyup gidecegi. uzuluyorum. yani tuhaf bir takinti gibi. bu sadece ornek, gunun her saati aklimda. ailemden anneme kardesime bakarken hep aklimdan gecen sey bu oluyor. birgun olecegiz. yani nasil anlatayim bilemiyorum. mutlak ölümle kafayi bozmus gibiyim. en ozel anlarda bile bunlari neden yapiyoruz ki? ölüp gidecek canlilariz diye dusunup uzuluyorum. psikologa mi gitmem gerekiyor. bir yarari olur mu? antidepresan vs kullandim zamaninda ama baska daha hafif konular icindi ve antidepresanlar beni daha mutsuz ediyor. ama bu konuyu kafamdan nasil atacagimi bilemiyorum. sinirlerim bozuluyor artik yahu
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?