André Chénier Siirleri

Bir Çocuğun Ölümü Üzerine



Masum kurban, yeryüzü yolculuğunda

Hiçbir şey görmedi ilkbahardan başka

Geriye boş bir bulut kaldı ve adı,

Görünmez bir resim, bir hayal, bir anı,

Hoşçakal çocuk, ellerimizden kaydın,

Şimdi dönüşü olmayan bir yoldasın.

Göremeyeceğiz seni yazın artık,

Bayrama döndüğünde hasatta ortalık.

Göremeyeceğiz seni çit önünde,

Çıplak ayaklarınla, çıplak gövdenle.

Seine perileri her yıl taçlandırırken,

Yeşil Lucienne kırlarında gezerken.

Sadık ellerle gözlerinde yol alan

Bu araba, seninle artık kırlardan

Kumsallardan geçemeyecek ne yazık!

Kaygı uyandırmayacak bizde artık,

Bakışın, tatlı dilin, iç çekişlerin.

Kiraz dudaklarınla kekeleyişin

Kulağına fısıldanan sözcükleri,

Sevindiremeyecek artık bizleri.

Annenin şimdiden göz koyduğu o yer

Hepimizin sonu olacak, hoşça kal!



(Çev:Tozan Alkan)









Ben Cılız Bir Çocuktum, O’ysa Büyük ve Güzel



Ben cılız bir çocuktum O’ysa büyük ve güzel

Yanına çağırırdı, yüzünde gülücükler

O dizleri üstünde, benim masum ellerim

Saçlarının üstünde, yüzünün, memesinin

Onun elleriyse bazen şefkatli, sevecen

Küstah ellerimi cezalandırırdı bazen

Aşıklarının yanında otururdum mahcup

Bu soylu güzel beni sevsin isterdim en çok

Ne öpücükler kondururdu yüzüme benim

(O yaşta daha fazla ne isteyebilirdim?)

Beni böyle görünce diyordu ki çobanlar

Senin yüzünden kimler neler kaybetti neler!



(Çev:Tozan Alkan)







Uyuyan Aşk



Orda dinleniyordu aşk, orada

Gül yanaklarında al al bir elma

Gördüm ormanda bir dala asmıştı

Asmıştı yayını ve sadakını

Bir gülün üzerinde uyuyordu.

Ağzı yavaşça aralanıyordu

Bir gülüşe. Ve o kızıl dudaklar

Bal kovanıydı arılar için bal.





(Çev:Tozan Alkan)