Anda kalmak nasıl bir duygu?

Merhabalar,hayattan beklentim mutluluk değil,ben huzurla yaşamak istiyorum.

Bu benim için çok az mümkün olan durumdur.O da terapiye başladıktan sonra.Çok yol katettim,belki bu sürecim de zikzakların iniş bölümüdür.

Bekarım,yalnızım.Varoluşsal sancılarım hayatımı yaşamama engel oluyor.İlişkilerimi bile etkiliyor.Küçük şeylerden zevk almaya çalışıyorum ama derin bir iç sıkıntısı engel oluyor.


Benim bu sıkıntılarım kötü geçirdiğim nişanlılık dönemimle başladı,genç yaşta kuzenlerimin vefatıyla zirveye ulaştı.

İnancımı,hayatımı ,kendimi,yaşam tarzımı sorguluyorum yıllardır.Aslında bu bende heo vardı,sonradan farkettim.Çocukken en sevindiğim anlarda bile “Ne de olsa son bulacak ,bitecek,yine eskiye döneceğim.”diye düşündüğüm hatırlıyorum.Benzer düşüncem şimdi de var,hayat ne ki,ölüm var diyorum.

Yasaklarla,günahlarla büyüdüm.Oje sürme çgünah,açık giyinme cehenneme odun taşırsın vs.Şimdi kendim için ne yapsam bu sözler kulağımda.


Bizi Yaradanı nasıl memnun ederim bilmiyorum.Kendim olduğumda beni sever mi ondan da şüpheliyim,
Kendim olma yolunda ,iyi bir insan olmaya çalışıyorum elimden geldiği kadar…

Bir umudum var,çalışıyorum.Terapistimle,okuyarak,izleyerek,gezerek,yeni insanlar tanıyarak…

Kaygılıyım,ya başaramazsam…Mutsuz,yaşamadan ölürsem…Ya da inanca dair bildiğim,öğrendiğim,öğretilen her şey yanlışsa,yalansa,kurmacaysa…
Geçen biriyle tanıştım,flört olarak.Kendisi dindar,bayağı bir yargıladı benim fikirlerimi dinleyince.Sonuçlarına katlanmam gerekiyormuş,o zaman itikadımda sorun varmış vs…Saygı duydum ve bir daha görüşmek istemedim.İçimde bir yerlerde ya haklıysa ,diyorum.
Araftayım…Huzur arıyorum…Sadece huzur…
Bu huzuru bilenlerden tavsiye istiyorum..

Mutlu2890 .!.:

Merhabalar,hayattan beklentim mutluluk değil,ben huzurla yaşamak istiyorum.

Bu benim için çok az mümkün olan durumdur.O da terapiye başladıktan sonra.Çok yol katettim,belki bu sürecim de zikzakların iniş bölümüdür.

Bekarım,yalnızım.Varoluşsal sancılarım hayatımı yaşamama engel oluyor.İlişkilerimi bile etkiliyor.Küçük şeylerden zevk almaya çalışıyorum ama derin bir iç sıkıntısı engel oluyor.


Benim bu sıkıntılarım kötü geçirdiğim nişanlılık dönemimle başladı,genç yaşta kuzenlerimin vefatıyla zirveye ulaştı.

İnancımı,hayatımı ,kendimi,yaşam tarzımı sorguluyorum yıllardır.Aslında bu bende heo vardı,sonradan farkettim.Çocukken en sevindiğim anlarda bile “Ne de olsa son bulacak ,bitecek,yine eskiye döneceğim.”diye düşündüğüm hatırlıyorum.Benzer düşüncem şimdi de var,hayat ne ki,ölüm var diyorum.

Yasaklarla,günahlarla büyüdüm.Oje sürme çgünah,açık giyinme cehenneme odun taşırsın vs.Şimdi kendim için ne yapsam bu sözler kulağımda.


Bizi Yaradanı nasıl memnun ederim bilmiyorum.Kendim olduğumda beni sever mi ondan da şüpheliyim,
Kendim olma yolunda ,iyi bir insan olmaya çalışıyorum elimden geldiği kadar…

Bir umudum var,çalışıyorum.Terapistimle,okuyarak,izleyerek,gezerek,yeni insanlar tanıyarak…

Kaygılıyım,ya başaramazsam…Mutsuz,yaşamadan ölürsem…Ya da inanca dair bildiğim,öğrendiğim,öğretilen her şey yanlışsa,yalansa,kurmacaysa…
Geçen biriyle tanıştım,flört olarak.Kendisi dindar,bayağı bir yargıladı benim fikirlerimi dinleyince.Sonuçlarına katlanmam gerekiyormuş,o zaman itikadımda sorun varmış vs…Saygı duydum ve bir daha görüşmek istemedim.İçimde bir yerlerde ya haklıysa ,diyorum.
Araftayım…Huzur arıyorum…Sadece huzur…
Bu huzuru bilenlerden tavsiye istiyorum..

Genişletmek için tıkla...

olaya dini yönden bakacaksanız evet kendiniz olmanız yetmez. inancınıza göre sizden istenenleri öncelik almalısınız.

ya yanlış yoldaysam korkusuna gelirsek, elinizden geleni yapın, uğraşın çabalayın, yapılması gerekenleri yapın ve gerisine karışmayın. herkes yapabildiği kadarından sorumlu.

ölüm var diye düşünüp yaşadığınız şeyleri eskisi kadar ciddiye almamanız normaldir, hiç ciddiye almamanız yanlıştır. ölüm var evet, onu bilerek yaşayın zaten, zararı olmaz faydası olur.

Bu dünyayı hiç ölmeyecekmiş gibi, öbür dünyayı yarın ölecekmiş gibi yaşayın derler. Yani denge önemli. Bence önce neye inandığınızı bulmakla başlayabilirsiniz. Dini konulara girmek yasak biliyorum o yüzden detaya inmeyeceğim.

Benim sevap günah olaylarına daha farklı bir bakış açım var. Mesela gelenekselcilere sorsanız oje sürme şort giyme dövme yaptırma cehennemlik olursun derler. Ama çok rahat kul hakkı yiyebilirler, torpille işe girebilirler, eşlerine sadakatsizlik yapabilirler. E ikincisi daha günah. Ayrıca birinci seçenektekiler günah olsa bile sadece beni etkiliyor kimseye zararım dokunmuyor.

O yüzden bence iyi, merhametli, dürüst bir insansanız kimseye kötülüğünüz dokunmamışsa kendiniz olmanın yaradanı memnun etmeyeceğini sanmıyorum. Şu zamanda kimse kusursuz değil.

Bizler ruhsal varlıklarız ve bedenden ibaret değiliz. Beden sadece bir kıyafet. Ölüm sonrası da ruh varlığı olarak yaşamaya devam edicez. Dünya hayatımız tamamen bir tiyatro sahnesinden ibaret. Rolü biten sahneden iniyor. Ölüm kesinlikle bir son değil.

Dün konusunda yazmak istediğim çok şey var aslında. Ne yazık ki yasak. Bana göre aslına sadık kalarak yaşayan o kadar az insan var ki. Çoğu da kulaktan dolma, birilerinden duyma şeklinde yalan yanlış yaşıyor. Ki bunlar da Kuran’da yazıyor zaten.

Bu arada şu gözümden kaçmadı. Hayatınızda bayağı bariyerleriniz ve şartlarınız var. Mutluluk istememek ne demek hem? Mutluluk, huzur para şans her şeyi isteyin. Yaşam planınıza engel bir durum varsa bile onun yerine size başka bir şey verilir. Yeter ki isteyin.

Gelecek ve geçmiş düşünmeyin çünkü gerçek olan tek zaman şu an. Akışta olmayı öğrenmek için zihnin eğitilmesi şart. Akışta olduğunuzda hayalinize gelmeyecek şeyler bile hayatınıza akıyor.

Çok derin konular hepsi de. Sabaha kadar yazasım var ama bence siz Ruhsal Araştımalar Enstitüsü, Tarık Arıkdal, Erhan Kolbaşı, Mukaddes Pekin Başdil’in videolarına bir göz atın. İhtiyaç duyduğunuz her şeyi orada bulacaksınız. Uyanış sancıları bunlar. Yolunuz açık olsun.

Anda kalmak için şükretmek bana iyi geldi.aslında kadere iman dediğimiz şey, başka bir inanışa göre “amor fati” yazgını sev…kader böyleymiş deyip elimdeki koşullara uyumlanıyorum elimden birşey gelmiyorsa.Birde yaşamak için neyi bekliyorsunuz?Biri mi vesile olsun?Başlangıçta zor geliyor ama biraz kendinizi zorlarsanız yaşam akıyor.Dini olarak da sorgulamayın ama kendinizi de hurafelere kaptırmayın.Teyzem helal dairede bile sesli gülmemize izin vermezdi melekler incinir derdidaha bir sürü komik şey ama o zamanlar çok etkilenirdik.Ama şimdi kocaman kadınlarız iyiyi doğruyu güzeli ayırabiliyoruz.

Herşeyi kontrol etmeye çalışmak yani tıptaki adıyla yaygın anksiyete bozukluğuna sebep oluyor birbirini bir çığ gibi sonsuz bir döngüye sokuyor. Madem inancınız var tevekkül edin bazen sorumluluğu üstünden bıraktığında daha katlanılır oluyor herşey. Aynı süreçlerden geçmiş biri olarak yazıyorum bunları. Dağılırsa dağılsın dökülürse dökülsün bir yaratan var ve o mutlaka bir yol gösterecektir

Mutlu2890 .!.:

Merhabalar,hayattan beklentim mutluluk değil,ben huzurla yaşamak istiyorum.

Bu benim için çok az mümkün olan durumdur.O da terapiye başladıktan sonra.Çok yol katettim,belki bu sürecim de zikzakların iniş bölümüdür.

Bekarım,yalnızım.Varoluşsal sancılarım hayatımı yaşamama engel oluyor.İlişkilerimi bile etkiliyor.Küçük şeylerden zevk almaya çalışıyorum ama derin bir iç sıkıntısı engel oluyor.


Benim bu sıkıntılarım kötü geçirdiğim nişanlılık dönemimle başladı,genç yaşta kuzenlerimin vefatıyla zirveye ulaştı.

İnancımı,hayatımı ,kendimi,yaşam tarzımı sorguluyorum yıllardır.Aslında bu bende heo vardı,sonradan farkettim.Çocukken en sevindiğim anlarda bile “Ne de olsa son bulacak ,bitecek,yine eskiye döneceğim.”diye düşündüğüm hatırlıyorum.Benzer düşüncem şimdi de var,hayat ne ki,ölüm var diyorum.

Yasaklarla,günahlarla büyüdüm.Oje sürme çgünah,açık giyinme cehenneme odun taşırsın vs.Şimdi kendim için ne yapsam bu sözler kulağımda.


Bizi Yaradanı nasıl memnun ederim bilmiyorum.Kendim olduğumda beni sever mi ondan da şüpheliyim,
Kendim olma yolunda ,iyi bir insan olmaya çalışıyorum elimden geldiği kadar…

Bir umudum var,çalışıyorum.Terapistimle,okuyarak,izleyerek,gezerek,yeni insanlar tanıyarak…

Kaygılıyım,ya başaramazsam…Mutsuz,yaşamadan ölürsem…Ya da inanca dair bildiğim,öğrendiğim,öğretilen her şey yanlışsa,yalansa,kurmacaysa…
Geçen biriyle tanıştım,flört olarak.Kendisi dindar,bayağı bir yargıladı benim fikirlerimi dinleyince.Sonuçlarına katlanmam gerekiyormuş,o zaman itikadımda sorun varmış vs…Saygı duydum ve bir daha görüşmek istemedim.İçimde bir yerlerde ya haklıysa ,diyorum.
Araftayım…Huzur arıyorum…Sadece huzur…
Bu huzuru bilenlerden tavsiye istiyorum..

Genişletmek için tıkla...

Çok muhafazakar bir ailede büyümüşsünüz o kişilerin sizi yönlendirirken kullandıkları cümleler iç sesiniz olmuş.
Gerçekten siz de ailenizin dini fikirlerini paylaşıyor musunuz yoksa onlar tarafından bu şekilde kabul göreceğiniz için belki bazı noktalarda onlar gibi düşünmüyor olsanız bile uyum sağlamaya ve size biçilmiş kalıbınızdan çıkmamaya mı çalışıyorsunuz? Ben anlattıklarınızdan kendinizi ideal bir profile uydurmaya çalışan biri olmaya çalıştığınızı düşündüm. Ayrıca mutluluk “ileride” yaşanacak bir durum ya da varılacak bir hedef değildir. Yani bir gün şu olursa mutluluk ve huzuru bulacağım şeklinde bir düşünce sizi o hedefe ulaştığınızda da mutlu etmeyecektir. Hatta ee şimdi ne olacak hissiyle boşluğa düşebilirsiniz. Evlenince mutlu olurum işe girince olurum çocuğum olunca olurum… bu değil yani.
Anda kalmak bence zor bir şey ama geçmişe takılmayı bırakınca olabilecek bir şey gibi geliyor bana. Yani ben 34 yaşındayım şu ana kadar çok kararlar verdim, eyleme geçtim ya da geçemedim. Ama bunları keşke şöyle yapsaydım diye düşünmem. Evet bazı kararlarımın sonucu hoş olmadı. Ama bana bunu öğretti diyip sadece o çıkarımımı alırım gerisini asla düşünmem. Şunu yapsaydım ne olurdu demem. Çünkü hayat seçimlerden ibaret ve şu an seçtiğim hayatı yaşıyorum. Hatalardan yola çıkıp daha iyi seçimler yapmaya çalışmak aslında elimde olan tek şey. ama hatalı seçimlerim de gelecekte vereceğim kararlar sonucunda ne olacağına dair çok endişeli olmama neden olmamalı aynı zamanda. Burada siz inanan biri olduğunuz için belki kadercilik biraz işinize yarayabilir. Şöyle düşünebilirsiniz elimden gelenin en iyisini yapacağım sonra Allah bana yol açar, nasip ederse olur, her şey olacağına varır. Bu düşünce insanı rahatlatabilir. Ben inançlı biri değilim, o yüzden kendime şöyle diyorum. Kontrolümde olmayan şeyler var. Bunların da farkındayım, ama bu yolculukta kendimin en iyi versiyonu olmak benim nihai hedefim. Bu süreçte de yaşadığım güzel şeylerden mutluluk duyarım, kötü durumların da yaşanacağını bilirim ve bu olduğunda mutsuzluğun hayatımın tamamını ele geçirmesine izin vermeyeceğim. Belki sizin de bakış açınızı değiştirmeniz işe yarar.

Senin hayatın yolunda tuzun kuru diye düşünenler olabilir belki çevremde de ama özellikle ailesinde başına gerçekten kötü hastalıklar, kayıplar gelmiş biriyim. Babamla ikili ilişki sorunlarım var, eşimle hayata karşı çok zor zamanlar atlattık, işimle istediğim pozisyona gelemiyorum vb vb yani güllük gülistanlık bir hayatta yaşamıyorum ama hayatta huzurlu ve mutlu olmamak için yüzlerce neden sayabilirim size, aynı şekilde tam tersi için de.

Not: Ben de şu sıralar bazı şeylerin anlamsızlığı üzerine düşünüyorum, eskiden çok önemli gelen şeyler artık sanki gelmiyor. Ama bu sorgulamaları da yaptığımda içinde bazı şeyleri çözmeye yaklaşıcam galiba. Siz de benzer bir süreç geçiriyorsunuz. Bu yolda size de başarılar dilerim :)

lotuscicegii .!.:

Herşeyi kontrol etmeye çalışmak yani tıptaki adıyla yaygın anksiyete bozukluğuna sebep oluyor birbirini bir çığ gibi sonsuz bir döngüye sokuyor. Madem inancınız var tevekkül edin bazen sorumluluğu üstünden bıraktığında daha katlanılır oluyor herşey. Aynı süreçlerden geçmiş biri olarak yazıyorum bunları. Dağılırsa dağılsın dökülürse dökülsün bir yaratan var ve o mutlaka bir yol gösterecektir

Genişletmek için tıkla...

Şu an o aşamadayım.Her şey dağıldı.Dilerim yerli yerine koyabilirim.

Spizella .!.:

Çok muhafazakar bir ailede büyümüşsünüz o kişilerin sizi yönlendirirken kullandıkları cümleler iç sesiniz olmuş.
Gerçekten siz de ailenizin dini fikirlerini paylaşıyor musunuz yoksa onlar tarafından bu şekilde kabul göreceğiniz için belki bazı noktalarda onlar gibi düşünmüyor olsanız bile uyum sağlamaya ve size biçilmiş kalıbınızdan çıkmamaya mı çalışıyorsunuz? Ben anlattıklarınızdan kendinizi ideal bir profile uydurmaya çalışan biri olmaya çalıştığınızı düşündüm. Ayrıca mutluluk “ileride” yaşanacak bir durum ya da varılacak bir hedef değildir. Yani bir gün şu olursa mutluluk ve huzuru bulacağım şeklinde bir düşünce sizi o hedefe ulaştığınızda da mutlu etmeyecektir. Hatta ee şimdi ne olacak hissiyle boşluğa düşebilirsiniz. Evlenince mutlu olurum işe girince olurum çocuğum olunca olurum… bu değil yani.
Anda kalmak bence zor bir şey ama geçmişe takılmayı bırakınca olabilecek bir şey gibi geliyor bana. Yani ben 34 yaşındayım şu ana kadar çok kararlar verdim, eyleme geçtim ya da geçemedim. Ama bunları keşke şöyle yapsaydım diye düşünmem. Evet bazı kararlarımın sonucu hoş olmadı. Ama bana bunu öğretti diyip sadece o çıkarımımı alırım gerisini asla düşünmem. Şunu yapsaydım ne olurdu demem. Çünkü hayat seçimlerden ibaret ve şu an seçtiğim hayatı yaşıyorum. Hatalardan yola çıkıp daha iyi seçimler yapmaya çalışmak aslında elimde olan tek şey. ama hatalı seçimlerim de gelecekte vereceğim kararlar sonucunda ne olacağına dair çok endişeli olmama neden olmamalı aynı zamanda. Burada siz inanan biri olduğunuz için belki kadercilik biraz işinize yarayabilir. Şöyle düşünebilirsiniz elimden gelenin en iyisini yapacağım sonra Allah bana yol açar, nasip ederse olur, her şey olacağına varır. Bu düşünce insanı rahatlatabilir. Ben inançlı biri değilim, o yüzden kendime şöyle diyorum. Kontrolümde olmayan şeyler var. Bunların da farkındayım, ama bu yolculukta kendimin en iyi versiyonu olmak benim nihai hedefim. Bu süreçte de yaşadığım güzel şeylerden mutluluk duyarım, kötü durumların da yaşanacağını bilirim ve bu olduğunda mutsuzluğun hayatımın tamamını ele geçirmesine izin vermeyeceğim. Belki sizin de bakış açınızı değiştirmeniz işe yarar.

Senin hayatın yolunda tuzun kuru diye düşünenler olabilir belki çevremde de ama özellikle ailesinde başına gerçekten kötü hastalıklar, kayıplar gelmiş biriyim. Babamla ikili ilişki sorunlarım var, eşimle hayata karşı çok zor zamanlar atlattık, işimle istediğim pozisyona gelemiyorum vb vb yani güllük gülistanlık bir hayatta yaşamıyorum ama hayatta huzurlu ve mutlu olmamak için yüzlerce neden sayabilirim size, aynı şekilde tam tersi için de.

Not: Ben de şu sıralar bazı şeylerin anlamsızlığı üzerine düşünüyorum, eskiden çok önemli gelen şeyler artık sanki gelmiyor. Ama bu sorgulamaları da yaptığımda içinde bazı şeyleri çözmeye yaklaşıcam galiba. Siz de benzer bir süreç geçiriyorsunuz. Bu yolda size de başarılar dilerim :)

Genişletmek için tıkla...

O kadar çok kaynak var ki,hangisinden nerden başlayavağımı bilemiyorum.

havaleci .!.:

Anda kalmak için şükretmek bana iyi geldi.aslında kadere iman dediğimiz şey, başka bir inanışa göre “amor fati” yazgını sev…kader böyleymiş deyip elimdeki koşullara uyumlanıyorum elimden birşey gelmiyorsa.Birde yaşamak için neyi bekliyorsunuz?Biri mi vesile olsun?Başlangıçta zor geliyor ama biraz kendinizi zorlarsanız yaşam akıyor.Dini olarak da sorgulamayın ama kendinizi de hurafelere kaptırmayın.Teyzem helal dairede bile sesli gülmemize izin vermezdi melekler incinir derdidaha bir sürü komik şey ama o zamanlar çok etkilenirdik.Ama şimdi kocaman kadınlarız iyiyi doğruyu güzeli ayırabiliyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Ayırmaya çalışsam bile iç sesim susmak bilmiyor.