Ana kucağından ayrılıyorum..

Valla ben hem de acayip duygusal bir insanim. Burda konularda ciddi takiliyorum o ayri da. Duygusallik dendi mi ota b.ka gozleri dolan, gunde 5 ogun goz dolmasi yasayan bir insanim. Sokakta gordugum iki cocuk oynamasina bile gozlerim dolar. Ama konumuz bu degil. Aile baglarim kuvvetli olsaydi herhalde ben de aglamaktan yirtilan biri olurdum, ama dedigim gibi, olmadigi icin bu konuda avantajliyim galiba. Ama bir tek bu konuda.

Ne diyeyim bilemedim.. Kendi yuvanda çok mutlu ol inşallah.. Bugün seni çok sevdim, kıyamadım.. :'(

bizim için binbir türlü fedakarlık yapan melekler onlar ayrılmak çok zor olacak ama sende sevdiğin insanla bir aile olacaksın çocuklarınız olacak.Annende yakın olacakmış sık sık görüşürsünüz il dışı daha zor

Doğru diyorsun canım..

Benim için daha çok var bende üzülürüm tabi ki ama herkesin farklı bir hayatı olacak sonuçta yine de pozitif düşün aynı evde yaşayamasanız bile dilediğin zaman görüşebilirsiniz :KK68:

Doğru canım, Allah annelerimizi basımızdan eksik etmesin...

Zaten bir süre sonra kendi hayatına, kendi düzenine, evine alışacaksın :) İlk aylar da zorlanırız ama zamanla alışırız elbet hatta mutlu bile olacağız :KK51:

Ne bileyim benim annem hem anne hem baba oldu.. Korkuyorum.. :'(
 
Amiin canim
Annem yarin Izmir'e gidiyor bi haftaligina belli etmiyorum ama bakalim 1 hafta onsuz nasil gececek. :KK35:

Annem belinden rahatsiz ben gidince ev islerini kim yapacak en cok ona üzülüyorum. Bi saat ayakta is yapsa beli tutuluyor :KK43:

Ayyy tutamicam kendimi daha fazla
:KK61:
Allah sabır versin bize


Allah acil şifalar versin.. Amin kardeşim :'(
 
Benim de dugunume 3 aydan az zaman kaldi.
Tek cocugum. Annem de yalniz yasiyor.
ooof oooof
 
Ne diyeyim bilemedim.. Kendi yuvanda çok mutlu ol inşallah.. Bugün seni çok sevdim, kıyamadım.. :'(



Doğru diyorsun canım..



Doğru canım, Allah annelerimizi basımızdan eksik etmesin...



Ne bileyim benim annem hem anne hem baba oldu.. Korkuyorum.. :'(

Tesekkurler. Ben de aynilarini senin icin temenni ederim.
 
Ne diyeyim bilemedim.. Kendi yuvanda çok mutlu ol inşallah.. Bugün seni çok sevdim, kıyamadım.. :'(



Doğru diyorsun canım..



Doğru canım, Allah annelerimizi basımızdan eksik etmesin...



Ne bileyim benim annem hem anne hem baba oldu.. Korkuyorum.. :'(
Aynen canım Allah onları bize bağışlasın :KK36:
 
Evlerimiz yakın değil, ben Kavaklıdere de oturuyorum annem Keçiörende, bilmem Ankaralı mısın.. :KK43:
İnşallah ama düşünüp düşünüp ağlıyorum.

Öyle tabi de ne bileyim. Annem benim o :'(


Benim gözlerim şişti zaten, çirkin gelin olcam. Hala anlayamıyorum, ilk nişanlımla evlenseydim Almanya'ya gidecektim, nasıl kabul etmişim..
Ewlenip amerikaya gelmis anne kokusundan mahrum bi ben.. Sadece sukredin diyorum ozlediginiz an yaninizds. Caninizmi skkin gelsin hmen. Acip kina videosunu kizim diyor sarkisinda nasil agladigini izleyip izleyip agliyorum ilk gunki gibi. Yinede alisiliyomu evet. Simdi benim bi kizim olucak. Allah kimsenin annesini basindan eksik etmesin..
 
Evleneli 8 ay oldu.
Ne evlenirken ne de kına gecemde 1 damla bile ağlamadım, aileme ağlarlarsa küseceğimi söyledim.
Gayet güle oynaya ayrıldım evden.
Ama hala 'bizim evde' diye kurduğum cümleler ailemle yaşadığım evle alakalı şeyler oluyor.
Eşimle yaşadığım ev için 'kocamın evi' tabirini kullanıyorum niyeyse.
Şöyle söyleyebilirim, ben ailesine hiç düşkün bir kadın değilim.
Yanlarında sürekli mıç mıç olsam dahi, 2 3 hafta tatile gitseler aramam sormam çünkü yıllarca ayrı yaşadım zaten.
Ama şuan eve gittiğimde(yani ailemin evine) o kapıda karşılamalarını giyinip süslenmelerini, akşam yemeği için çıkarılan misafir takımlarını, çeşit çeşit yemeklerini, asansöre binene kadar kapıda durmalarını görünce içim gidiyor içim....
Benim gibi duygusuz sayılabilecek birinin bile gözleri doluyor.
Bu sebeple çok yakın oturmama rağmen ayda iki kereden fazla gitmiyorum alışmak için.
Zamanla daha mı kolaylaşır bilmiyorum ama, inanın zor hem de çok zor.
 
Kızlar... Hiç iyi değilim, ağlıyorum sürekli..
10 mayısta düğünüm var, anneciğimin kollarından ayrılıyorum. Yine hep yanında olucam ama aynı evde yaşamak gibi olmayacak biliyorum. Eski nişanımda hiç düşünmezdim, zaten ilk nişanlım uzaktaydı, hiç nişanlı gibi hissetmiyordum ama şimdi gün sayıyorum, çok gerçek. Haftaya bugün bambaşka bir hayatı yasıyor olacağım. Nasıl dayanırım?
Çok mutluyum ama bi yanım buruk.. Nasıl alışacağız? Bugün annemin evine yeni bi eşya aldık, söylemesi ne tuhaf ' ANNEMİN EVİ', benim evim.. Neyse işte, eve koyduk eşyayı durduk yere gözlerimiz doldu aynı anda, sarılıp ağladık.. O eşyayı beraber eskitemeyeceğiz :'(
Benim annem beni tek büyüttü sayılır, hep güçlü ve yalnızdı.. Ona yetişememekten, ihmal etmekten korkuyorum..
Bir gün onu 'kendi' ailemin dışında tutmak fikri beni çok üzüyor. Siz nasıl alıştınız? Alışacak mıyız?
Yazım hatalarım varsa kusura bakmayı valla ekranı zor görüyorum. Bu aralar pek bir duygusalım..
Alışıyorsun canım, mutluysan alışıyorsun ama annenin evini de deli gibi özlüyorsun. Ben anne babamı değil de memleketimi özlüyorum. Bir de kardeşlerimi. Annemi özlesem gittiğimde kardeşimin okuldan geleceği saati bekleyip, o yokken sıkıntıdan patlamam herhalde. İnşallah eşinle mutlu olursun. Alışman daha kolay olur böylece.
 
Evlerimiz yakın değil, ben Kavaklıdere de oturuyorum annem Keçiörende, bilmem Ankaralı mısın.. :KK43:
İnşallah ama düşünüp düşünüp ağlıyorum.

Öyle tabi de ne bileyim. Annem benim o :'(


Benim gözlerim şişti zaten, çirkin gelin olcam. Hala anlayamıyorum, ilk nişanlımla evlenseydim Almanya'ya gidecektim, nasıl kabul etmişim..
Haline sukretmelisin. Almanya ya gelin gittim. Annem Etlik te. Ki dedigin mesafeler cok uzakta degil.
Her sene geldigimde bazi esyalar yenileniyor ya da yerleri degisiyor ve ben kendimi yabanci hissediyorum o yere. Bi sure sonra ait oldugun yer baska bir ev olacak. Cok mutlu olun anneevinizi aramayin.
 
3 senelik evliyim,ilk birkaç ayda çok zorlandım evet memleketimden başka bir şehire geldim tek bir akrabam yok burada ama şükürler olsun ki eşimle çok mutlu,huzurluyum aile özlemi hep oluyor evet ama inan zamanla alışılıyor,hatta çok uzak bir ihtimal olarak gelebilir şimdi sana ama insan zamanla kendi evini özlüyor :KK24: ailemin yanına kalmaya gittiğimde 1 haftadan sonra burnumda tütüyor evim eşim çünkü orası benim evim kendi çabalarımla düzenini kurduğum yuvam arkadaşların dediği gibi eğer eşiyle mutluysa insan çok daha çabuk alışılıyor. Hatta geçen annemlere kalmaya gittiğimde 10. gün annem özlemişsindir evini,her ne kadar burası da seninde evin olsada insan kendi evini,kocasını,düzenini özlüyor bende ananene kalmaya gittiğimde oluyordu dedi. Aynı şehirde özlediğin an anneni görecek durumda olacaksın,dilerim yeni yuvanda çok mutlu olursun da bu gözyaşlarını gülümseyerek hatırlarsın canım
 
Ne sevgilim var, ne de nişanlıyım. Buna rağmen ben evlenince annemden nasıl ayrılıcagımı dusunuyorum, bide buna ağlıyorum.
En azından aynı şehir, özlediğinizde 1 saat sonra yanında olabiliceksiniz.
 
Bende evliyim mutluyum ama yazini okuyunca icimdeki ozlem tekrar ortaya cikti seni cook iyi anliyorum bende cok zorlanmistim o evden cikarken ama insan neye alismiyorki canim 1ay sonra hersey normale donuyor. Ilk gunler cok zor ama yavas yavas alisiyorsun. Insanoglu herseye alismak zorundayiz canim. Allah bir ömür mutlu etsin ayni yastikta Insallah.
Mutluluklar
 
Hiç böyle bir derdim olmadı.
Hele ki aynı şehirdesiniz.

Evliliğiniz mutlu olsun annenize yeter. Duygu umarım nişanlıyla problemler çözülmüştür. Çünkü anlattıklarından sonra benim içimde hep bi acaba?? Kaldı. Mutlu olursun inşallah
 
Aynen benim durumumdasin canim
Gecen sene 9mayista evlendim hayatta annemden baska kimsem yok son on yildir annemle basbasaydik ama ayrilmak zor geldi
Simdi bir yil boyunca her cumartesimi anneme ayiriyorum doya doya gezdiriyorum alisverisini ben yapiyorum zevkle gidecegi yere esim goturup getiriyor elden gelen maksimum oranda ona vakit ayiriyoruz ve bundan dolayi da cok mutluyuz:KK66:
 
Benimde 1 ay var her sabah uyaninca artık bu evde uyanmayacaksin diyorum. ebedi gidiyorum gibi üzülüyorum falan :KK43: Bazen kendimi kardeşlerimi uyurken izliyor şekilde buluyorum. Sanki bidaha onları uyurken göremeyecekmisim gibi. Bişey soracağım Sizede oluyor mu ben bazen içimden diyorum ki sen napiyorsun niye evleniyorsun falan filan korku düşüyor bazen içime..:KK61:nişanlimi görünce geçiyor ama:110:
 
Bende evlenmeden once sizler gibiydim..hatta anneme okadar duskunumki arkadaslarimda kaldigim geceler annemi ozledim diye aglardim, arkadasin babasi eve birakirdi:KK48:

etrafimdaki evliler baba evinde rahat edemiceksin gun gelecek derlerdi "abartmayin"derdim..

nitekim ana kuzusu ben, annemlere gidince eve donene kadar kurtlaniyorum..saka gibi ama artik bi zaman sonra kendi evin kendi duzenini ariyorsun..kendinizi fazla uzmeyin, alisacaksiniz
 
ah cnmm benide annem tek büyüttü babasız..
evlenecegim zaman bende çok ama çok huzursuzdum.
ilk 6 ay hep agladım hhamilelikte daha çok agladım çocuk dogunca aglamayı bırak üzülmeye fırsatım olmuyodu sürekli bebekle ugraşmaktan..
kızım 2.5 yasına geldi ancak o uyudugu zaman üzülme düşünme fırsatı buluyorum...
 
X