Incredible incredible
Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
- 6 Ağustos 2015
- 7.208
- 19.840
-
- Konu Sahibi Bana Diyor Nau Nau
- #121
Çok güzel olacakSiz ben misiniz?
Ben de böyleyim. Kitaplarım, dizilerim, kahvem yetiyor kimseyi aramam.
Yeni arkadaşlıklar kurmaya mecalim yok kimseyle o kadar ilerletemiyorum muhabbeti zaten.
Eşimin en yakın arkadaşı evlendi geçen sene çok tatlı biriyle acayip seviyorum kadını öyle saf bir enerjisi var ki kaç kere de dedi canın sıkılınca atla gel bana akşam beyler işten dönene kadar otururuz gezeriz sonra beylerle akşam yemeği yeriz falan diye çok da istedim ama valla mecalim yok. Evimde çiçeklerimle kitaplarımla olmak daha çok hoşuma gidiyor.
Onun dışında kaç senelik arkadaşlarım da var sürekli çağırırlar hep bahanem olur gitmek bile istemem.
34 yaşındayım bu tek başınalığı kendimle olmayı o kadar seviyorum ki çocuk bile istemedim bu zamana kadar. Sonra yaş geçiyor olsun bari dedik yine vazgeçtik falan derken bir baktım hamile kalmışım tam yine vazgeçince.
Şimdi aklımda deli sorular…
çocuk olunca muhtemelen ben de kedi gibi camda bekleyip çocuklu komşu kovalayacağım ki çocuğum iki insan görsün
Benim gibi biri için çocuk yapmak pek de akıllıca bir karar değilmiş gibime geliyor.
Neyse… şimdi gidip yatmadan önce uzun uzun tavanı izleyip hayatı ve neden çocuk yapma kararı aldığımı iyice bir sorgulayayım
Yaa bende tam olarak böyleyim. Yaşadığım.sehirde 10. Senem. Ama görüştüğüm insan sayısı bir en fazla ikidir. Benden çok sonra daha bir yıldır burda oturan insanların çevresine ,tanıdıklarına bakıyorum ve şok oluyorum resmen. Çok fazla insan seçerim , AA onun şöyle huyu var bu böyle diye diye kimseyle yakın olmam.kolay kolay. Evime de herkesi sokamam .kötü bir huy sanırım
Bende öyleyim, 2senedir aynı binayım, kimseyi tanımıyorum. Konuşmuyorum ,yaşıtımda yok.. Doğum yaptım annem yanımda 1 hafta kaldı. Herkesi tanımış bana anlatttıBen insanlarla tanışmıyorum ki insan seçeyim
Sosyal yanım yok galiba
Biz senle digerlerini alalim yanimiza 4 katli bi apartman bize bak ne makaralar ne eglenceler sonra
Benim de oğlum okula başladıktan sonra başladı insanlarla konuşma maceram diyeyimBen insanlarla tanışmıyorum ki insan seçeyim
Sosyal yanım yok galiba
Ben insanlarla tanışmıyorum ki insan seçeyim
Sosyal yanım yok galiba
Olamıyorummmarkadaş olmak iyidir ya neden olmuyosunuz?
Aminnn inşallah öyle olsunÇok güzel olacakSağlıkla gelsin hayata
Cocugumu alir yazin hergun parka krese oyun aktivitelerine gotururum oynar aksaminda eve geri getirrim kimseyle samimi olmama gerek yok cocugum arkadaslariyla bag kursun yeter. Merhaba nasilsiniz guzel oynuyorlar dimi evet.sizinki kac yasinda aaa harika. Masallah sizde cok iyi bir annesiniz derim yalandan her gordugume. Yeter benim samimiyetim bu kadar. Fazlasi sirtta hancer yapiuorSelam Hanımlar,
İtiraf köşesi gibi olacak şimdi. . .
Kendime hayret ediyorum ama ciddi kıskanıyorum ya.
Durumu anlatayım.
Alt komşumun oğlumla yaşıt oğlu var.
Onun hemen karşı komşusunun da aynı yaş bir kızı ve biraz büyük oğlu var.
Ben bu alt komşuyla tanıştım.
Oğullarımız oynar vs. diye.
Bir kez o geldi, bir kez ben gittim.
Sonra biz kış boyu hasta olduk. Hiç gidemedim çağıramadım.
Aylar geçti. Tabi samimiyet gitti.
Bu sürede o karşı komşuyla kanka oldu
Sürekli bir aradalar ve ben kıskanıyorum.
Allahım çok saçma
Aslında kıskançlık da değil.
Onlar yan komşuyla bahçede kahve içerken bebekleri oynuyor
Ben yukarıdan görüyorum veya seslerini duyuyorum.
Böyle kıskanç bakışlar atan Burhan Altıntop gibi hissediyorum.
2 hafta önce kahveye çağırdım.
Başka yerdeyim, sonra inşallah dedi.
Mesela bir daha çağırayım mı?
İnsanlara yapışmaktan hoşlanmam ama benim sorunum komşuluk kuramamakla ilgili.
Ben şimdiye kadar çok evcimendim ve komşu hiç sevmezdim.
Ama şimdi 2 yaşında oğlum var ve istiyorum ki bebekli annelerle arkadaş olalım.
Sitenin parkında karşılaşıyoruz.
Adın ne, nerede oturuyorsun, benim oğlum şu yaşında..
Eee devamı yok..
Ben hariç tüm bebekli anneler arkadaş çünkü ben nasıl yapacağımı bilmiyorum.
Kışın sorun yok ama yazın evde tıkılıp kalıyoruz.
Eşim diyor ki takma seneye kreşe gidecek zaten.
Oradaki annelerle arkadaş olursun.
Ama ben kendimi biliyorum.
Bu beceriksizlikle onlarla da arkadaş olamam.
Ben hariç tüm sınıf arkadaş olur.
Mesela bana önerileriniz ne olur?
Geçen bir kadın bebeğini gezdiriyordu. Aynı yaş o da oğlumla.
Tanıştık ama kaldı sonra.
Mesela ben çat diye arayıp sana kahveye gelmek istiyorum diyemiyorum.
Zaten o aşamaya da gelemiyorum (telefon isteme vs.)
Açıkcası oğlumun sosyalleşmesi yazın arkadaşlarıyla oynaması için istiyorum daha çok.
Alt komşumu bir daha kahveye çağırayım mı?
Yoksa onu artık salayım mı?
Bu konuyu açtığıma utanıyorum hihih
Bu asosyal anneye öneri verir misiniz lütfen
Not: Çok sevdiğim en yakın 3 arkadaşım var çocuklu. Ama en yakını bana 1.5 saat uzaklıkta. Burada tek kaldım. O yüzden arkadaş edinmek istiyorum.
Komşunuz ayıp etmiş. Sizi de davet etmesi gerekirdi. Ben öyle yapardım en azından. Mahcup hissederdim çünkü davete icabet edemedigim icin. "Kahveye cağırdın ama işim vardı gelemedim o gün müsaitsen sen gel istersen x komşu da gelecek çay kahve içeriz" gibi birsey diyip davet etse ne güzel olurmuş.Selam Hanımlar,
İtiraf köşesi gibi olacak şimdi. . .
Kendime hayret ediyorum ama ciddi kıskanıyorum ya.
Durumu anlatayım.
Alt komşumun oğlumla yaşıt oğlu var.
Onun hemen karşı komşusunun da aynı yaş bir kızı ve biraz büyük oğlu var.
Ben bu alt komşuyla tanıştım.
Oğullarımız oynar vs. diye.
Bir kez o geldi, bir kez ben gittim.
Sonra biz kış boyu hasta olduk. Hiç gidemedim çağıramadım.
Aylar geçti. Tabi samimiyet gitti.
Bu sürede o karşı komşuyla kanka oldu
Sürekli bir aradalar ve ben kıskanıyorum.
Allahım çok saçma
Aslında kıskançlık da değil.
Onlar yan komşuyla bahçede kahve içerken bebekleri oynuyor
Ben yukarıdan görüyorum veya seslerini duyuyorum.
Böyle kıskanç bakışlar atan Burhan Altıntop gibi hissediyorum.
2 hafta önce kahveye çağırdım.
Başka yerdeyim, sonra inşallah dedi.
Mesela bir daha çağırayım mı?
İnsanlara yapışmaktan hoşlanmam ama benim sorunum komşuluk kuramamakla ilgili.
Ben şimdiye kadar çok evcimendim ve komşu hiç sevmezdim.
Ama şimdi 2 yaşında oğlum var ve istiyorum ki bebekli annelerle arkadaş olalım.
Sitenin parkında karşılaşıyoruz.
Adın ne, nerede oturuyorsun, benim oğlum şu yaşında..
Eee devamı yok..
Ben hariç tüm bebekli anneler arkadaş çünkü ben nasıl yapacağımı bilmiyorum.
Kışın sorun yok ama yazın evde tıkılıp kalıyoruz.
Eşim diyor ki takma seneye kreşe gidecek zaten.
Oradaki annelerle arkadaş olursun.
Ama ben kendimi biliyorum.
Bu beceriksizlikle onlarla da arkadaş olamam.
Ben hariç tüm sınıf arkadaş olur.
Mesela bana önerileriniz ne olur?
Geçen bir kadın bebeğini gezdiriyordu. Aynı yaş o da oğlumla.
Tanıştık ama kaldı sonra.
Mesela ben çat diye arayıp sana kahveye gelmek istiyorum diyemiyorum.
Zaten o aşamaya da gelemiyorum (telefon isteme vs.)
Açıkcası oğlumun sosyalleşmesi yazın arkadaşlarıyla oynaması için istiyorum daha çok.
Alt komşumu bir daha kahveye çağırayım mı?
Yoksa onu artık salayım mı?
Bu konuyu açtığıma utanıyorum hihih
Bu asosyal anneye öneri verir misiniz lütfen
Not: Çok sevdiğim en yakın 3 arkadaşım var çocuklu. Ama en yakını bana 1.5 saat uzaklıkta. Burada tek kaldım. O yüzden arkadaş edinmek istiyorum.
Bahçeye neden inmiyorsunuzAy evet dimi
Ama bahçede gördükçe kıskanıyorum
Yazın onların oğlu ve kızı oynarken biz bebeğimle bakacağız uzaktan gibi senaryolar kalbimi darlıyor
Kadının özel bahçesiymis ortak alan degilBahçeye neden inmiyorsunuz
İnsanlar belki onları beğenmeyip kendinizi geri çektiğinizi sandılar.
Gördüğünüzde yanlarına gidin, havalardan girin bütün kış hastalıktan eve kapanmak zorunda kaldığınızdan çıkın, böylece onlar birbiriyle görüşürken sizin neden aralarına katılamadığınızı da anlarlar.
Ayak üstü muhabbetlerle başlayın arkadaşlıklara, bahçede sosyalleşme adımları atın, biraz dışa dönük olun, muhabbet edin, sürekli dışarıdan izler içe kapanık olursanız kimseyle arkadaş olamazsınız, insanlar sırf çocuklar beraber oynasın diye arkadaşlık yapmıyor karşılarındakinin sohbeti de sarmalı.
Arkadaşlık karşılıklı kurulmadan bence o yapmali diye beklenti içinde olunmamalı çünkü şu anda bu arkadaşlığa öncelikle ihtiyacı olan taraf sizsiniz.Ya ben itici sevilmeyen bir insanım sanırım
Ben hariç herkes arkadaş gibi geliyor..
Bende çağırmaya çekiniyorum.
Bence artık ondan adım gelmeli..
Mesela sitede biri var tanıdığım.
Herkesle istisnasız arkadaş
Çünkü direkt arayıp sana yarın kahveye geleyim mi diyor.
Ben yapamıyorum.
Eve kahveye çağırma bence de şey yap arayıp ya hava çok güzel , yarin ya da obursu gün kek yapicam bi demlik çay alıp bahçeye inelim mis gibi bahar havası çekelim de. Hem eve de cagirmiyosun rahat olur hem de belki gören gelir ya da başka arkadaşına da söyler kaynasirsiniz. Yarın doluysa öbür güne ok der. İkisine de isim var derse zaten sizle samimi olmak istemiyor demek. Başka kişilere aynı taktıktan devam edersiniz parkta tanistiginjz falanSelam Hanımlar,
İtiraf köşesi gibi olacak şimdi. . .
Kendime hayret ediyorum ama ciddi kıskanıyorum ya.
Durumu anlatayım.
Alt komşumun oğlumla yaşıt oğlu var.
Onun hemen karşı komşusunun da aynı yaş bir kızı ve biraz büyük oğlu var.
Ben bu alt komşuyla tanıştım.
Oğullarımız oynar vs. diye.
Bir kez o geldi, bir kez ben gittim.
Sonra biz kış boyu hasta olduk. Hiç gidemedim çağıramadım.
Aylar geçti. Tabi samimiyet gitti.
Bu sürede o karşı komşuyla kanka oldu
Sürekli bir aradalar ve ben kıskanıyorum.
Allahım çok saçma
Aslında kıskançlık da değil.
Onlar yan komşuyla bahçede kahve içerken bebekleri oynuyor
Ben yukarıdan görüyorum veya seslerini duyuyorum.
Böyle kıskanç bakışlar atan Burhan Altıntop gibi hissediyorum.
2 hafta önce kahveye çağırdım.
Başka yerdeyim, sonra inşallah dedi.
Mesela bir daha çağırayım mı?
İnsanlara yapışmaktan hoşlanmam ama benim sorunum komşuluk kuramamakla ilgili.
Ben şimdiye kadar çok evcimendim ve komşu hiç sevmezdim.
Ama şimdi 2 yaşında oğlum var ve istiyorum ki bebekli annelerle arkadaş olalım.
Sitenin parkında karşılaşıyoruz.
Adın ne, nerede oturuyorsun, benim oğlum şu yaşında..
Eee devamı yok..
Ben hariç tüm bebekli anneler arkadaş çünkü ben nasıl yapacağımı bilmiyorum.
Kışın sorun yok ama yazın evde tıkılıp kalıyoruz.
Eşim diyor ki takma seneye kreşe gidecek zaten.
Oradaki annelerle arkadaş olursun.
Ama ben kendimi biliyorum.
Bu beceriksizlikle onlarla da arkadaş olamam.
Ben hariç tüm sınıf arkadaş olur.
Mesela bana önerileriniz ne olur?
Geçen bir kadın bebeğini gezdiriyordu. Aynı yaş o da oğlumla.
Tanıştık ama kaldı sonra.
Mesela ben çat diye arayıp sana kahveye gelmek istiyorum diyemiyorum.
Zaten o aşamaya da gelemiyorum (telefon isteme vs.)
Açıkcası oğlumun sosyalleşmesi yazın arkadaşlarıyla oynaması için istiyorum daha çok.
Alt komşumu bir daha kahveye çağırayım mı?
Yoksa onu artık salayım mı?
Bu konuyu açtığıma utanıyorum hihih
Bu asosyal anneye öneri verir misiniz lütfen
Not: Çok sevdiğim en yakın 3 arkadaşım var çocuklu. Ama en yakını bana 1.5 saat uzaklıkta. Burada tek kaldım. O yüzden arkadaş edinmek istiyorum.
Alt komsunu sal bi kez cagirmissin. Cocugun arkadas edinmesi icin annesiyle arkadas olmana gerk yok. Parka git cocugu sal cocuk kendi bulur arkadasini. Sen pesinde koscan zaten arkadasi napcanSelam Hanımlar,
İtiraf köşesi gibi olacak şimdi. . .
Kendime hayret ediyorum ama ciddi kıskanıyorum ya.
Durumu anlatayım.
Alt komşumun oğlumla yaşıt oğlu var.
Onun hemen karşı komşusunun da aynı yaş bir kızı ve biraz büyük oğlu var.
Ben bu alt komşuyla tanıştım.
Oğullarımız oynar vs. diye.
Bir kez o geldi, bir kez ben gittim.
Sonra biz kış boyu hasta olduk. Hiç gidemedim çağıramadım.
Aylar geçti. Tabi samimiyet gitti.
Bu sürede o karşı komşuyla kanka oldu
Sürekli bir aradalar ve ben kıskanıyorum.
Allahım çok saçma
Aslında kıskançlık da değil.
Onlar yan komşuyla bahçede kahve içerken bebekleri oynuyor
Ben yukarıdan görüyorum veya seslerini duyuyorum.
Böyle kıskanç bakışlar atan Burhan Altıntop gibi hissediyorum.
2 hafta önce kahveye çağırdım.
Başka yerdeyim, sonra inşallah dedi.
Mesela bir daha çağırayım mı?
İnsanlara yapışmaktan hoşlanmam ama benim sorunum komşuluk kuramamakla ilgili.
Ben şimdiye kadar çok evcimendim ve komşu hiç sevmezdim.
Ama şimdi 2 yaşında oğlum var ve istiyorum ki bebekli annelerle arkadaş olalım.
Sitenin parkında karşılaşıyoruz.
Adın ne, nerede oturuyorsun, benim oğlum şu yaşında..
Eee devamı yok..
Ben hariç tüm bebekli anneler arkadaş çünkü ben nasıl yapacağımı bilmiyorum.
Kışın sorun yok ama yazın evde tıkılıp kalıyoruz.
Eşim diyor ki takma seneye kreşe gidecek zaten.
Oradaki annelerle arkadaş olursun.
Ama ben kendimi biliyorum.
Bu beceriksizlikle onlarla da arkadaş olamam.
Ben hariç tüm sınıf arkadaş olur.
Mesela bana önerileriniz ne olur?
Geçen bir kadın bebeğini gezdiriyordu. Aynı yaş o da oğlumla.
Tanıştık ama kaldı sonra.
Mesela ben çat diye arayıp sana kahveye gelmek istiyorum diyemiyorum.
Zaten o aşamaya da gelemiyorum (telefon isteme vs.)
Açıkcası oğlumun sosyalleşmesi yazın arkadaşlarıyla oynaması için istiyorum daha çok.
Alt komşumu bir daha kahveye çağırayım mı?
Yoksa onu artık salayım mı?
Bu konuyu açtığıma utanıyorum hihih
Bu asosyal anneye öneri verir misiniz lütfen
Not: Çok sevdiğim en yakın 3 arkadaşım var çocuklu. Ama en yakını bana 1.5 saat uzaklıkta. Burada tek kaldım. O yüzden arkadaş edinmek istiyorum.