- 16 Mart 2012
- 467
- 199
-
- Konu Sahibi Papatyamutlusu
- #101
benim eşimde içerdi oda tam tersi içince bal gibi olurdu içmeyince şeytan. bende ilçeye gitmiştim onun için ordada erkekler genelde içerdi. aynı yer mi acaba
benim eşimde içerdi oda tam tersi içince bal gibi olurdu içmeyince şeytan. bende ilçeye gitmiştim onun için ordada erkekler genelde içerdi. aynı yer mi acabaEvet daha önce de açmıştım konu çünkü kimseye soramıyorum dertleşemiyorum, işin içinden çıkamıyorum. İçmeyince bal gibi adam içince birden bambaşka bir hal alıyor, hangisi gerçek bilmiyorum. O öyle oldukça da gittikçe daha da yalnızlaşıyorum bu kavgalardan küslüklerden... Çocuk olunca bırakmayacağını tahmin ediyorum. Aslında bende çocuk istiyorum tam annelik yaşım olduğunu düşünüyorum nedense ama nasıl güveneyimki, herşey çok zor ve ben kendimi bütünlerse çok güçsüz hissediyorum bu yüzden...
Şimdi içmiyo mu??benim eşimde içerdi oda tam tersi içince bal gibi olurdu içmeyince şeytan. bende ilçeye gitmiştim onun için ordada erkekler genelde içerdi. aynı yer mi acaba
içiyodur heralde. ayrıldım ben vazgeçtiğini sanmamŞimdi içmiyo mu??
Evet o huyu gerçekten çok kötü... Kabga ettiğimizde bahaneleri, bana karşı söyleyecekleri bellidir hep beni suçlar kendi melekmiş gibi, şuan hala konuşmuyoruz ve tam tersi o daha çok trip atıyor, hiç anlamıyorum gerçekten...Hatasini kabul etmeyip suç bastirmasi, "benle mutlu olamadin bla bla" diyerek demagoji yapması, hem suclu hem güçlü olmasi hususu da alkol gibi kotu..
20 sene alkolik bir babanın olduğu ailede büyüdüm,
Maddi sorunu olmayan,içinde etrafa saldirmayan ama asla bir aile ortamı da olusamayan bir aile..
Biz tatile giderdik o içer,biz pikniğe giderdik o evde kalır içer,düğün olur yok,misafirlik yok..
Bir çocuk için bulunmaz imkanlara sahipken bir cok arkadasimin gozunde,akşam ailece yemek yemeye,çay içip meyve yiyen normal ailelere özenmekle geçti 20 senem..
Şimdi hayalini kurduğum bir aileye sahibim ama günler hala içimde ukte..
Siz bu hayatı kendinize reva görebilir o bu sebepten ayrılmayı düşünmeyebilirsiniz ama lütfen dünyaya bir çocuk getirip ona da bu eziyeti yaşatmayın..
Not:27 yıl sonra annem ayrıldı babamdan ve dönüp sizin için çektim bunca yıl dedi..
Güler misiniz ağlar misiniz siz düşünün..
Ben kocası içen bi kadın olarak değil babası içen bi evlat olarak yazıyorum. Sakın bıraktığına emin olmadan o adamdan çocuk yapmayın. Bi gece o kadar içmiş ki tuvaletin yolunu bulamayıp benim okul çanta mı tuvalet sanmış... daha 1. Sınıfa gidiyordum ama sabah o çantayı annemin temizleyişini benim onunla okula gitmemi tedirginliğimi hala unutamıyorum. Ve hergün sürüp giden tartışmaları
En çok da böyle babası alkol içen kişilerin yazılarını okuyunca gözyaşlarına boğuluyorum, tahmin ediyorum çok zordur... Ben bile bazen eşim içip eve gelince yemek yemesine, yerlere dökmesine dayanamıyorum, ayakta duramayınca kendimi tutamayıp ağlıyorum. Ben öyle bir ailede büyümedim ama şuan anlıyorum... Eğer çocuğum olursa böyle bir ortamda ya babası eve gelmesin diye dua eden nefret eden ya da babası gibi eve sarhoş gelen bir çocuğum olacak sanırım... İnanamıyorum şuan böyle bir pozisyonda olduğuma...Merhabalar öncelikle ne diyeceğimi bilmiyorum ama alkol sorunu olan bir babanın kızı olarak yazıyorum. Yaşadıklarımdan sadece şunu anlatayım kalp ameliyatı oldum ben 10 yıl önce odönem babam 50 yaşında, yoğun bakımı servisi birbuçuk ay sonra eve gelmişim eve geldiğim gün sarhoş gelip annemi gözümün önünde dövdü tüm hayatım böyle geçti, eve gelir anahtarı kapıya taktığı anda kalbim çarpmaya başlardı demem o ki keşke bu hayata hiç gelmeseydim dediğim çok oldu
Böyle başlıyor bu tip erkekler Yaşadıklarımızdan yola çıkarak değişmeyeceğini yakında şiddete başlayabileceğini üzülerek söyleyebilirim
Size tavsiyem bu adamı çekmeyin Ha çekmeyi seçerseniz bu sizin seçiminiz olur ama masum bir çocuğa sakın bunu yapmayın
Ben ancak 29 yaşına gelip okuyup, atanıp öyle çıkabildim o evden ama benden, ömrümden, ruhumdan çok şey kaybettim
Yanlızlık, o kadar büyük nimet ki emin olun kendi benliğinizi kaybetmenizin yanında bir lütuf bana göre
Benimde bu zamana kadar tek ayrılmama sebebim bu sanırım... Annem günlerce ağladı, hem uzak olduğu için hem de bu adamın bana yapacaklarını bildiği için. Dinlemedim, gözüm hiçbir şey görmedi ama doğruymuş... Ben de bıraktım gittim annem yine yıkıldı, ben demiştim biliyordum diye günlerce ağladı... Sadece anneme üzülüyorum, o yüzden yaşadıklarımı anlatamıyorum... Ama belki kendime de daha çok üzülmem gerekiyor...
akli melekeleriniz de problem yoksa bu adamı sevmeniz imkansız çocuk yap içmem yalanına inanacak kadar saf olacağınızı düşünmek bile istemiyorumO kadar kötüyümki artık nefes alamıyorum... 13 aylık bir evliliğim ve bitmeyen bir sürü sorun... Daha önce de konu açmıştım, nerden başlayıp ne anlatacağımı bilmiyorum ama artık boğuldum... Eşim her hafta 3 -4 gün içmeden duramıyor, içince dengesizleşiyor ne dediğini bilmiyor, kabus gibi günler geçirdim bu yüzden, çok kez ayrılmaya karar verdik ama nasıl bir sevgidir bilmiyorum hala bitmedi... İçmediği günler o kadar iyiyizki, o kadar seviyorki sanki o adam başkası.. Her yolu denedim azaltsın diye, iyi davrandım, kızdım, küstüm, masa kurdum sevmediğim halde onunla oturup içtim, hep aynı... Bari kararında kaldıramıyorum dedim ama yok. Çocuk istiyor yaş farkımız baya var ama ben güvenemediğim için istemiyorum, onun için bari bırak aile olalım dedim Yok çocuk olunca bırakacakmış...
Ya en çok zoruma giden de ben bu adam için Türkiye’nin öbür ucuna geldim resmen kimseyi tanımadığım bir yere, ailemi Yok sayarak, sevgimin peşinden. Ailem o kadar iyilerki hala beni düşünüyorlar ama beler yaşadığımı belli etmek istemiyorum, daha fazla üzemem.. En çok buna dayanamıyorum, çok zoruma gidiyor, işimi gücümü herşeyi bırakıp geldim hemde... Her haftasonu kavga, haftaiçi bir şey yokmuş gibi hadi gezelim hadi seni kahvaltıya götüreyim, sonra tüm o güzel günler zehir oluyor hakaretler küfürler...
En son cumartesi pazar ağrılar içindeyken bi bahaneyle beni evden çağırıp, dükkanı bana bırakıp, döneceğim diye koma sarhoş olup eve gidip yattığında artık susayım sonuç hep aynı dedim. O günden beri konuşmuyorum, Pazartesi “git istediğin gibi yaşa, madem tüm haftasonu planın içmek, hiçbir haftasonu eşinle bi planın Yok artık karışmıyorum. Haftaiçi olunca da iş var para Yok diyorsun dertleniyorsun çünkü içkiden başka birşey görmüyor gözün. diğer insanlara baksana insanlar senin sokakta harcadığın paralarla ailesiyle geziyor tatil planları yapıyor, demekki sen benimle değil içkiyle zaman geçirmek istiyorsun, ayrı ayrı planlar yaparız, ben tek yaşarım bu şehirde” dedim ama yok, o benden daha kötü davranıyor sanki haklıymış gibi yüzüme bakmıyor.. Ve ne zaman böyle olsa bana ayrılalım diyor, sonra kavga dön başa... Şimdi yine haftaiçi olmasına rağmen sarhoş olup eve gidip sızdı, ve bana “ yarın abini arıycam, benle olamadın git ailenle mutlu yaşa” yazmış, aynı şeyler yani... Ben o kadar kötüyüm ki anlatamıyorum bile neler yaşadığımı.. Burada herkes içiyor nerdeyse ve kadınlar o kadar rahatki umurlarında değil, onlar da hayatlarına bakıyorlar, ben böyle yaşayamıyorum. Artık aileme de, uzaktaki arkadaşlarıma da anlatamıyorum, herşey içimde..
Bir yandan ders çalışıp atanmam lazım yapamıyorum, bir yandan hipotiroid çıktı şimdi de ne yapacağımı bilmiyorum bu ilaçlardan kurtulmak istiyorum...
Bu adama artık nasıl davranacağımı bilmiyorum, ne yapabilirimki ben... Susup hadi iç hayatım mı diyeceğim, ya da sevdiğim adama veda mı edeceğim bilmiyorum... Buradaki yalnızlık da beni çok yordu, sadece onun için yazıyorum aslında, daha fazla birileriyle paylaşamazsam nefes alamıycam gibi. Ben ne yapacağımı bilmiyorum, sadece destek istiyorum sizden, bana güç verecek yeniden canlanmamı sağlayacak.. Yalnız da mutlu olmama inandıracak bir söz bir ses...
Uzun oldu kusura bakmayın, doğru cümleler kurdum mu onu bile bilmiyorum... Teşekkür ederim...
Ailem zaten arkamda, yani bana her zaman destek olurlar ama ben herşeyi kendim yaptığım ailemi dinlemediğim için nedense hep onlara karşı vicdan azabı çekiyorum... Ama tabiki tedavi olmazsa yapacak başka bir şey görünmüyor şuanSen o adamı bırakıp gitsen hatandan dönsen ailen ne diyecekki sana ,kaldıki birşey deseler bile 3-5 gün sonra geçer hepsi unutulur, ama bu adamla senin gençliğin geçer ...
Şuan alkolü suç ya da bağımlılık olarak görmüyor, tedavi olur mu bilmiyorum. Sadece evet çok yıprandığımın farkındayım, haklısınız...Tedavi görmedikçe alkolü bırakamaz niyeti de yok zaten anladığım kadarıyla. Kendini yıpratıcaksın bu adamla ömür geçmez
Ailem zaten arkamda, yani bana her zaman destek olurlar ama ben herşeyi kendim yaptığım ailemi dinlemediğim için nedense hep onlara karşı vicdan azabı çekiyorum... Ama tabiki tedavi olmazsa yapacak başka bir şey görünmüyor şuan
benim esimde ayni 2 yillik evliyizKeşke başarabilsem gitmeyi, bazen emeklerime acıyorum bu kadar kolay bitemez diyorum, bazen çok sevdiğim için dayanamam diyorum ve olduğum yerde kalıyorum... Tedavi olmaz çünkü bunu bağımlılık olarak görmüyor ve onun için anormal olan benim. İçince bana ters davranma bir şey söyleme alış artık, gül gibi geçinip gidelim diyor.. Ama böyle nasıl olurki...
"içmeyince bal gibi bir adam" Çok tanıdık geldi içmeyince son derece sevgi dolu eğlenceli yardımcı bir adam içince içinden bir canavar çıkıyor ağzından nefret ve küfürler çıkıyor sonra sabah oluyor binbir özür. Bu bitmiyor 15 yıl geçti bitmeyecek yol yakınken çek git.Evet daha önce de açmıştım konu çünkü kimseye soramıyorum dertleşemiyorum, işin içinden çıkamıyorum. İçmeyince bal gibi adam içince birden bambaşka bir hal alıyor, hangisi gerçek bilmiyorum. O öyle oldukça da gittikçe daha da yalnızlaşıyorum bu kavgalardan küslüklerden... Çocuk olunca bırakmayacağını tahmin ediyorum. Aslında bende çocuk istiyorum tam annelik yaşım olduğunu düşünüyorum nedense ama nasıl güveneyimki, herşey çok zor ve ben kendimi bütünlerse çok güçsüz hissediyorum bu yüzden...
Bu illeti yasayan bilir. çocuğun yokken lutfen ailenin yanina git. Doktor tedavisi oldum demeden de inanmaa... Yillarin gecer gider sen tukenip sinir hastasi olursun. kendini suclama hepimiz insaniz.Ailem zaten arkamda, yani bana her zaman destek olurlar ama ben herşeyi kendim yaptığım ailemi dinlemediğim için nedense hep onlara karşı vicdan azabı çekiyorum... Ama tabiki tedavi olmazsa yapacak başka bir şey görünmüyor şuan