Alışabilir miyim?

kirginpapatya .!.:

Merhaba
Biraz uzun olabilir ama olabildiğince açıklayarak yazmaya çalışacağım
30 yaşında özel okulda çalışan öğretmenim
2 yıl önce evlendim. Kayınvalidemlerin alt katında kendi evimizde yaşadık 2 yıl boyunca kayınvalidem anlayışlı insandır 2 yıl boyunca herhangi bir sorun yaşamadım.

Benim problemim evimizin olduğu ilçeyle ilgiliydi çok kalabalık çocuk gürültüsünün çok olduğu evlerin dip dibe olduğu bir yerde. Hatta şöyle söyleyeyim yatak odamızla arka tarafımızdaki diğer bina arasında 2-3 metre anca vardır yazın cam açık uyuduğumuzda arka binalarda ne ses varsa olduğu gibi odamızdaydı çoğu zaman bu yüzden uyuyamadığımız oluyordu.

Eşimde bende taşınmak istiyorduk ama ben geçen yıl çalışmadığım sadece kpssye hazırlandığım için yapamadık. Yaşadığımız yerde gürültü hiç bitmediği için yazın ders çalışmak için 2 ay annemlerde kaldım. Malesef sınavda istediğim başarıyı elde edemediğim için iyi bir özel okulda çalışmaya başladım.

Ben işe başlayınca maddi yönden bir sıkıntımız kalmadığı için kendi evimizi kiraya verip çalıştığım okula yakın bir konumda eve taşındık ev sıfır ve sokak çok sessiz sakin.
ekstra olarak kendi kiramızın üzerine 2 bin lira ekliyoruz. Kayınvalidem kayınpederim bu duruma karşı çıkmadı onlarda taşınmamızı istediği için sorun olmadı yani en azından biz böyle biliyoruz.

Taşınalı 3 gün oldu ama eşimi mutsuz görünce bende mutlu olamıyorum ve sürekli kendime kızıyorum biraz daha sabretseydin diyorum. Bu yıl özel okulda çalışmama rağmen yeniden sınava hazırlanma kararı aldım ama bu çalışmayı orda otururken yapamazdım.
Yazın gece saat 11-12 ye kadar çocuklar içeri girmiyor uyarmamız da hiçbir işe yaramıyordu. Şimdi neden mutsuzsunuz derseniz eşim 30 yıldır anne babasının yanından hiç ayrılmadığı için ona şuan çok zor geliyor ve ek olarak kayınvalidem çalışıyor eşim kolaylık olsun diye her sabah metrobüse bırakıp çıkışta annesini almak için 1 saat bekliyordu. Şimdi sadece sabahları evden 15 dakika erken çıkıp annesini alıp metrobüse bırakıyor . Akşam çıkışta annesi eve kendisi gidiyor ama eve ulaşması 1 saat daha geç oluyor tabi. Bende orda oturduğumuzda servis kullandığım için bende 1 saat sonra eve gidiyordum şuan kendi evimle okul arası yürüyerek 5 dakika. Eşimin annesi tazminatı olduğu için şuan işten ayrılamıyor ama seneye aralıkta süresi dolduğu için tazminatı alıp çıkacak inşallah. Annesinin yol problemi olmasa bu durumu bu kadar dert edeceğimi düşünmüyorum ama şuan inanılmaz takıyorum ve neden en başından düşünmedim diye kendime çok kızıyorum. Eşimde bir yıl daha sabredebilirdin seneye belki atanacaksın en azından bir kez taşınırdık diyor.. bana biraz kırgın gibi nasıl düzelteceğim hiçbir fikrim yok. Onu mutsuz gördükçe kendime olan öfkem dinmiyor.. ve bende evi sevemiyorum.. 2 yılda çok fazla söylensemde oraya alıştığımı anladım bende ama artık çok geç tabikii

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

Of ne saçma ya. Kadın anasını danasini yeri gelip şehrini bıraksın, kimsenin gozune gelmiyor. Adam yan ilçeye taşınmış da anneciginden ayrılmış. Ne acıklı hikaye.
Evli barkli olup annemden uzağa düştüm diye üzülen kocam olsa gözümden düşerdi..göbek bağını kessin de evlensin

Genişletmek için tıkla...

kirginpapatya .!.:

Merhaba
Biraz uzun olabilir ama olabildiğince açıklayarak yazmaya çalışacağım
30 yaşında özel okulda çalışan öğretmenim
2 yıl önce evlendim. Kayınvalidemlerin alt katında kendi evimizde yaşadık 2 yıl boyunca kayınvalidem anlayışlı insandır 2 yıl boyunca herhangi bir sorun yaşamadım.

Benim problemim evimizin olduğu ilçeyle ilgiliydi çok kalabalık çocuk gürültüsünün çok olduğu evlerin dip dibe olduğu bir yerde. Hatta şöyle söyleyeyim yatak odamızla arka tarafımızdaki diğer bina arasında 2-3 metre anca vardır yazın cam açık uyuduğumuzda arka binalarda ne ses varsa olduğu gibi odamızdaydı çoğu zaman bu yüzden uyuyamadığımız oluyordu.

Eşimde bende taşınmak istiyorduk ama ben geçen yıl çalışmadığım sadece kpssye hazırlandığım için yapamadık. Yaşadığımız yerde gürültü hiç bitmediği için yazın ders çalışmak için 2 ay annemlerde kaldım. Malesef sınavda istediğim başarıyı elde edemediğim için iyi bir özel okulda çalışmaya başladım.

Ben işe başlayınca maddi yönden bir sıkıntımız kalmadığı için kendi evimizi kiraya verip çalıştığım okula yakın bir konumda eve taşındık ev sıfır ve sokak çok sessiz sakin.
ekstra olarak kendi kiramızın üzerine 2 bin lira ekliyoruz. Kayınvalidem kayınpederim bu duruma karşı çıkmadı onlarda taşınmamızı istediği için sorun olmadı yani en azından biz böyle biliyoruz.

Taşınalı 3 gün oldu ama eşimi mutsuz görünce bende mutlu olamıyorum ve sürekli kendime kızıyorum biraz daha sabretseydin diyorum. Bu yıl özel okulda çalışmama rağmen yeniden sınava hazırlanma kararı aldım ama bu çalışmayı orda otururken yapamazdım.
Yazın gece saat 11-12 ye kadar çocuklar içeri girmiyor uyarmamız da hiçbir işe yaramıyordu. Şimdi neden mutsuzsunuz derseniz eşim 30 yıldır anne babasının yanından hiç ayrılmadığı için ona şuan çok zor geliyor ve ek olarak kayınvalidem çalışıyor eşim kolaylık olsun diye her sabah metrobüse bırakıp çıkışta annesini almak için 1 saat bekliyordu. Şimdi sadece sabahları evden 15 dakika erken çıkıp annesini alıp metrobüse bırakıyor . Akşam çıkışta annesi eve kendisi gidiyor ama eve ulaşması 1 saat daha geç oluyor tabi. Bende orda oturduğumuzda servis kullandığım için bende 1 saat sonra eve gidiyordum şuan kendi evimle okul arası yürüyerek 5 dakika. Eşimin annesi tazminatı olduğu için şuan işten ayrılamıyor ama seneye aralıkta süresi dolduğu için tazminatı alıp çıkacak inşallah. Annesinin yol problemi olmasa bu durumu bu kadar dert edeceğimi düşünmüyorum ama şuan inanılmaz takıyorum ve neden en başından düşünmedim diye kendime çok kızıyorum. Eşimde bir yıl daha sabredebilirdin seneye belki atanacaksın en azından bir kez taşınırdık diyor.. bana biraz kırgın gibi nasıl düzelteceğim hiçbir fikrim yok. Onu mutsuz gördükçe kendime olan öfkem dinmiyor.. ve bende evi sevemiyorum.. 2 yılda çok fazla söylensemde oraya alıştığımı anladım bende ama artık çok geç tabikii

Genişletmek için tıkla...

holymoly .!.:

Ay konuyu ben yazdım sandım bir an Batı'daki evimiz aynı sizin anlattığınız gibi bir yerde, komşular aynı, gürültü aynı, hatta evet yatak odamın camıyla diğer bina arası maksimum 4-5 metre.

Insanin öyle muhitlerde cidden psikolojisi bozuluyor. Ben nasıl dua ettiysem şu komşulardan ve gürültüden kurtulayım diye, Doğu'daki evimin yanı mezarlık ve köyün en sonundayız. Sessizlik gibisi yok. Ruhum rahatladı yemin ediyorum. Demem o ki, benim eşim de başta istemiyordu o evden ayrılmayı ama şu anda tatillerde oraya dönünce sinir krizi geçiriyor. Hele hamileyken o gürültü beni hasta edecekti, uyuyamıyordum bile. İnsan huzura ve rahatlığa daha çabuk alışıyor emin olun. Alışacaktır. Çok içinize sinmiyorsa bize yazdığınız gibi güzelce konuşun. Artık taşınmışsınız zaten, siz nasıl o kaosa adapte olmaya çalıştıysanız, o da aynı şekilde bir fedakarlık yapıversin. Birebir aynı şartlarda yaşadığım için biliyorum, şimdi özlemiş ve alışmış gibi hissediyorsunuz (tatillerde gitmek üzereyken ben de öyle oluyorum), ama dönseniz aslında hiç de özlemediğinizi farkedeceksiniz Sizin şu an hissettiğiniz bana kalırsa eşinizin huzursuzluğunun bir yansıması. Huzurla oturun yeni evinizde

Genişletmek için tıkla...