İnsanın doğuştan gelen bir takım özellikleri vardır.. bahsettiğimiz konuya sanırım psikolojide mizaç diyorlar. Mizaç değişmez..Nasılsan öylesindir. Ben de çok alınganım,utangacım elimde değil.. Ama sosyalleşme dediğimiz kavramı (internetteki sosyalleşme modasından bahsetmiyorum) hayatnıza ne kadar sokmayı başarırsanız bu mizaç denen şeyi o kadar yönetmesini öğreniyorsunuz.
İnsanların sizi sevip yanlarında istemeleri kadar dışlamaları da normal sadece istenmeyen bir durum olduğu için yaşadığımızda haklı olarak çok üzülüyoruz. İnsanlar sizi yanlarına katmak istemeyebilir, dışlayabilir, kötü de davranabilir. Siz vicdanen rahat iseniz bırakın insanlar istedikeri gibi davransınlar. Ben 1 sene boyunca her sabah beni yok sayan selam vermeyen birine aynı güleryüzle "Günaydın" demiş bir insanım. Karşılğnda o insanı kazanamadım ama vicdanen çok rahatım çünkü ben iyi bir insanım, karşımdaki insanın bana davrandığı gibi davranarak kendimi küçültmemeyi kendime kabul ettirdim. Yani ben ona güleryüz göstermekle eksilmedim ama o çok şey kaybetti..
Yalnız olduğunuzu düşünmeniz sizi üzmekten başka bir işe yaramaz. Çünkü etrafı ne kadar insanla dolu olursa olsun kimin gerçekten yalnız olduğunu asla bilemezsiniz. Size öyle değilmiş gibi görünebilir. Zaten insanı yoran da gerçeğin gerçekten ne olduğunu bilememekten gelir.
Benim bildiğim tek şey bu dünyada sahip olduğumuzu düşündüğümüz hiçbir şeyin eş dost eşya çocuk aslında bize ait olmadığıdır.
Evet insan bir yerlere giderken yanında birileri olsun istiyor,canı sıkılınca alo diyebileceği birilerini aryor çok insani bir durum. Kendinizi bu konuyu düşünmekten alıkoyun. Sevdiğiniz bir şeyleri yapmaya yönelin. Ortak aktiviteler ortak zevkleri olan insanları bir araya getirir.
Eğer çok acil bir çözüm istiyorsanız sabah uyandığınızda yüzünüzü yıkarken kendinize gülümseyerek günaydn deyin, güne böyle devam edin. Gülümsemek altın bir anahtardır.