merhabalar.evet cogu kadinin yasadigi seyi yasadim ve aldatildim.belkide hala aldatilmaktayim.ayrilmak kolaydir belki ama insanin 2 yasinda oglu oldumu ayrilmak öyle kolay olmuyormus.ama zor katlaniyorum.artik paranoya olmaya basladim.esimin herseyini kontrol ediyorum.bu arada esim de güven vermiyor bana.ne biliyim bizimle biraz ilgilenmek istedigini hissetsem bu kadar kötü bi psikolojide olmiycam.esime nasil davranacagimi bilemiyorum,her seyi denedim bi cok üstüne düstüm.üstüne düstükcemi bilmiyorum iyice kacti.küsüyorum olmuyor.bagiriyorum olmuyor.simdi kendi haline biraktim.artik ne onu ariyorum nede sevgi msjlari yolluyorum.sabah eve geldiginde nerden geldin diye bile sormuyorum.ama bi yandanda icim icimi yiyor.bana söyleyebilirmisinz.nasil davranmaliyim.esimden bosanmak istemiyorum.hem onu seviyorum bazende ondan nefret ediyorum.benim psikolojimin bozuldugunu yavrum bile anliyor....evliligimi yürütebilmem icin,esimin yaptiklarina ve hala yapmaya devam ettigini bildigim iliskisiyle nasil basa cikicam.ne olur yardim edin.artik dayanamiyorum.ayrilmayi cok düsündüm.ama sirf yavrum icin onu bana vermezler düsüncesiyle duruyorum.daha 2 yasinda kim bilir nelerle doldururlar aklini benden nefret eder diye korkuyorum.bu sebeple ayrilamiyorumda.sizin fikirlerinize vede tavsiyelerinize ihtiyacim varmafoldumben