Gemiler geçiyor gözlerimin önünden,
aklımdan sen geçiyorsun…
Bu ara nereye baksam, ne söylense uzaklardan, kimi dinlesem,
aklıma sen geliyorsun…
Geliyorsun, geçiyorsun ama kalmıyorsun,
gidiyorsun…
Belki de kalmamak üzere geliyorsun!
İyi de yapıyorsun…
Malum ev hep tek kişilik gibi duruyor.
Ev hep gece ve ışıklar hep az.
Ve sen geceleri,
aklıma düşüyorsun...
Kahvem hep soğuyor.
Sigaram hep kendi kendine sönüyor.
Bütün şarkılar Hicaz’a dönüyor.
Hava daha da soğuyor.
Kaplumbağalar bu mevsimde uyuyor.
Gazeteleri okuyorum, haberleri izliyorum,
nerelerde neler oluyor…
Birkaç belgesele denk geliyorum,
her zaman ki gibi kurt kuzuyu kapıyor,
aklım çekiliyor.
Kanal değiştiriyorum.
Adamlar kadınlar kavga ediyor.
Sunucu bağırıyor.
Ben susuyorum.
Zaten sen de hiçbir şey söylemiyorsun.
Ev sessiz…
Ağaçların dalları sallanıyor mevsimin fırtınasından,
yaprakları düşüyor naif bir teslimiyetle toprağa.
Sen,
aklımdan düşüyorsun…