- Konu Sahibi yorgunnnnn
- #1
çok üzgünüm arkadaşlar...eşim beni başkalarının yanında rencide ediyor,aileme saygısızlık yapıyor.ayrıca evin ihtiyaçlarını tam anlamıyla karşılamıyor.9 yıllık evliyim,1 çocuğum var.eşimle aramızda kültür farkı var.sanırım oda bunu sorun ediyor.aileme gittiğimizde surat asıp oturuyor.küçük bi işleri olsa rica etseler ihmal ediyor,yapmıyor.ben söylediğimde mecbur değilim diyip geçiştiriyor.
geçenlerde arkadaşımla bi yere gitmemiz gerekiyordu.eşim çocugu alıp anneme bıraktı.çünkü arkadaşımın motoru var ve biz gideceğimiz yere motorla gidecektik,eşimde ben çocugu annene bırakayım,siz gidin dedi.eve gittiğinde babamda evdeymiş.''kendi geberirse gebersin,ben çocugumu sokakta bulmaım,motora bindiremem'..vs..demiş.babamda orda beni savunmamış,'karın değilmi,sahip çık'gibi bişeyler söylemiş..çok incindim ikisinede..anem beni savunur hep ama babam çok fena,çok anlayışsızdır.halbuki ortada kötü bir durumda yok.arkadaşımı çok iyi tanır eşim ve arkadaşımın iş görüşmesi vardı,yanında olmamı istedi.hatta eşim kendisi dedi beraber gidin diye..
sonra balkonda sandalyeler varmış,o sandalyeleri çekin,çocuk düşecek..diye sert bi şekilde azarlamış annemi..
geçenlerde arkadaşlarımız var.balkonda sigara içiyolar.çocukta balkonun diğer ucunda oynuyor.beni azarladı yine,çocugu içeri götür diye..bende o dumanı görmüyor,bırak keyfi yerinde deim.çocugu aldı hızla içeri bıraktı.çok utandım.ne kadar çok yakın arkadaşlarımızda olsa mahçup oldum.beni çok utandırıyor.samimi ortak arkadaşımızdı yanımızdaki.oda daha sonra bana 'bu adam seni kaldıramıyor,kompleks yapmış..vs..'gibi şeyler söyledi.artık bende öyle düşünüyorum.aşağılık kompleksi var eşimde.
bunca yıllık evliyiz,daha doğru düzgün bi yatırımı yok.kendisiyle aynı işi yapanların durumları gayet iyi.ama bizimki evin faturalarını bile biriktirdiği için bi türlü 2 yakası bir araya gelmiyorr.günü geçireyim derdinde..ben çocugumu düşünüyorum.onun için bişeyler yapmamız lazım diyorum ama 70 lik dedeler gibi sanki emekli olmuş,ununu elemiş eleğini asmış bi havası var.
kaç gündür çok üzgünüm.duru pdurup ağlıyorum.bana davranışları çok yaralıyor beni.sanki bu evde sadece çocuğa bakmak için varım.ne maddi yönden ne manevi anlamda hiç bir söz hakkım yok.hatasınıda asla kabul etmiyor.diyorum ki 'ne olursa olsun aileme karşı saygılı olmaslısın,onlar senin büyüğün'..ben buyum diyip keyfine bakıyor.delirtti beni iyice..özgüvenimi aldı..
geçenlerde arkadaşımla bi yere gitmemiz gerekiyordu.eşim çocugu alıp anneme bıraktı.çünkü arkadaşımın motoru var ve biz gideceğimiz yere motorla gidecektik,eşimde ben çocugu annene bırakayım,siz gidin dedi.eve gittiğinde babamda evdeymiş.''kendi geberirse gebersin,ben çocugumu sokakta bulmaım,motora bindiremem'..vs..demiş.babamda orda beni savunmamış,'karın değilmi,sahip çık'gibi bişeyler söylemiş..çok incindim ikisinede..anem beni savunur hep ama babam çok fena,çok anlayışsızdır.halbuki ortada kötü bir durumda yok.arkadaşımı çok iyi tanır eşim ve arkadaşımın iş görüşmesi vardı,yanında olmamı istedi.hatta eşim kendisi dedi beraber gidin diye..
sonra balkonda sandalyeler varmış,o sandalyeleri çekin,çocuk düşecek..diye sert bi şekilde azarlamış annemi..
geçenlerde arkadaşlarımız var.balkonda sigara içiyolar.çocukta balkonun diğer ucunda oynuyor.beni azarladı yine,çocugu içeri götür diye..bende o dumanı görmüyor,bırak keyfi yerinde deim.çocugu aldı hızla içeri bıraktı.çok utandım.ne kadar çok yakın arkadaşlarımızda olsa mahçup oldum.beni çok utandırıyor.samimi ortak arkadaşımızdı yanımızdaki.oda daha sonra bana 'bu adam seni kaldıramıyor,kompleks yapmış..vs..'gibi şeyler söyledi.artık bende öyle düşünüyorum.aşağılık kompleksi var eşimde.
bunca yıllık evliyiz,daha doğru düzgün bi yatırımı yok.kendisiyle aynı işi yapanların durumları gayet iyi.ama bizimki evin faturalarını bile biriktirdiği için bi türlü 2 yakası bir araya gelmiyorr.günü geçireyim derdinde..ben çocugumu düşünüyorum.onun için bişeyler yapmamız lazım diyorum ama 70 lik dedeler gibi sanki emekli olmuş,ununu elemiş eleğini asmış bi havası var.
kaç gündür çok üzgünüm.duru pdurup ağlıyorum.bana davranışları çok yaralıyor beni.sanki bu evde sadece çocuğa bakmak için varım.ne maddi yönden ne manevi anlamda hiç bir söz hakkım yok.hatasınıda asla kabul etmiyor.diyorum ki 'ne olursa olsun aileme karşı saygılı olmaslısın,onlar senin büyüğün'..ben buyum diyip keyfine bakıyor.delirtti beni iyice..özgüvenimi aldı..
bu çok kötü 
Allah yardım etsin sizler yani ne denir bilmemki..ya madem evliliğinde mutsuzsun bu kadar ayrılsan sonra bi süre annende kalsan iş bulsanda ayrı eve çıksan olmazmı?? yani bunu demek kolay yapmak o kadar kolay değil çok ii biliyorum ama en azından böyle mutsuz olmaktansa az sıkıntı ama huzurlu yaşa daha iyi gibi düşündüm..seninde psikolojini etkiler bu die düşünüyorum..esir gibisin sanki zor yanındasın eşinin gibi..ya bence böyle sürmezki..
Allah çocuğunun yüzü suyu hürmetine sana yardımcı olsun...
