Aileme rest çekmeli miyim?

Herkese merhaba. Dün gece sabaha kadar uyutmayan kafa karışıklığımı sizinle paylaşmak istedim. Şöyle ki 25 yaşındayım mezun olduğum bölümde iş yapmam çok çok zor. Geçen sene çalışıyordum ancak işten ayrılmak zorunda kaldım. Kaç aydır evdeyim ve gerçekten bunaldım.
Birkaç ay önce yurtdışında yaşayan bir arkadaşımla iletişime geçtik. Hayat şartları ve ekonomik durumuna bakıyorum benim çalıştığım dönemle zaten kıyaslanamaz bile. Neyse konuştuk ettik dil okuluyla gidip orda çalışırsam hem maddi anlamda hem de dil açısından kendimi geliştirmem açısından bana çok mantıklı geldi. Keza kalacağım yer ve çalışacağım işi bile arkadaşım sayesinde hallettik sayılır. Benim de kafama yatınca konuyu aileme açtım. Babam başta sıcak yaklaşmasa da oradaki arkadaşımla konuşunca tamam dedi buraya kadar her şey çok güzel ben pasaport başvurumu yaptım vize işlemlerini halledicez. İş artık ciddiye binince annem sorun çıkarmaya başladı. Kız başına oralarda ne işin var otur oturduğun yerde gibisinden kavgalar kaoslar.. Daha kötüsü babamın da sesi çıkmıyor dünden beri defalarca aradım mesaj attım asla dönüş yapmadı.
Şuan aldatılmış gibi hissediyorum gerçekten heveslenmiştim çünkü yıllardır aile evindeyim artık kendi hayatımı çizebilicem diye mutluydum. Farklı kültürler farklı hayat tarzları göreceğim ve kendimi geliştireceğim diye düşünürken ailem şuan 3 maymunu oynuyor.
Bu durumda ne yapmalıyım sizce? Danışmanıma şuanlık işlemleri durduralım dedim ama ne yapacağımı bilemiyorum. Ailem son raddede yine hayır gitmeni istemiyoruz derlerse çok üzülücem

Annenizi de arkadaşınızla konuşturmayı denediniz mi? Aileler yalnız olmayacağınızı görünce bir tık daha olumlu yaklaşıyor.

Gerçekten hayallerin varsa kimseyi dinleme. Belli bir gelirim olduğu halde her sene greencard başvurusu yapıyorum neler neler deniyor dinlemiyorum çünkü niye dinliyim. Haklı gerekçelerim var. Boşver, onları dinlesen ev kızı olursun.

Bence kendi istediğini yap, upuzun hayat yolunu keşkelerle geçirmek istemiyorum kabul etmeseniz de gidiyorum ama yanımda olduğunuzu bilsem daha rahat giderim de

Nickyokkk .!.:

Gerçekten hayallerin varsa kimseyi dinleme. Belli bir gelirim olduğu halde her sene greencard başvurusu yapıyorum neler neler deniyor dinlemiyorum çünkü niye dinliyim. Haklı gerekçelerim var. Boşver, onları dinlesen ev kızı olursun.

Genişletmek için tıkla...

Şuan iletişimimiz sıfır. Sanki hiç konuşulmamış gibi davranıyorlar. Tekrardan konuşmaya çalışıcam ne olur bilemiyorum

esra777057 .!.:

Herkese merhaba. Dün gece sabaha kadar uyutmayan kafa karışıklığımı sizinle paylaşmak istedim. Şöyle ki 25 yaşındayım mezun olduğum bölümde iş yapmam çok çok zor. Geçen sene çalışıyordum ancak işten ayrılmak zorunda kaldım. Kaç aydır evdeyim ve gerçekten bunaldım.
Birkaç ay önce yurtdışında yaşayan bir arkadaşımla iletişime geçtik. Hayat şartları ve ekonomik durumuna bakıyorum benim çalıştığım dönemle zaten kıyaslanamaz bile. Neyse konuştuk ettik dil okuluyla gidip orda çalışırsam hem maddi anlamda hem de dil açısından kendimi geliştirmem açısından bana çok mantıklı geldi. Keza kalacağım yer ve çalışacağım işi bile arkadaşım sayesinde hallettik sayılır. Benim de kafama yatınca konuyu aileme açtım. Babam başta sıcak yaklaşmasa da oradaki arkadaşımla konuşunca tamam dedi buraya kadar her şey çok güzel ben pasaport başvurumu yaptım vize işlemlerini halledicez. İş artık ciddiye binince annem sorun çıkarmaya başladı. Kız başına oralarda ne işin var otur oturduğun yerde gibisinden kavgalar kaoslar.. Daha kötüsü babamın da sesi çıkmıyor dünden beri defalarca aradım mesaj attım asla dönüş yapmadı.
Şuan aldatılmış gibi hissediyorum gerçekten heveslenmiştim çünkü yıllardır aile evindeyim artık kendi hayatımı çizebilicem diye mutluydum. Farklı kültürler farklı hayat tarzları göreceğim ve kendimi geliştireceğim diye düşünürken ailem şuan 3 maymunu oynuyor.
Bu durumda ne yapmalıyım sizce? Danışmanıma şuanlık işlemleri durduralım dedim ama ne yapacağımı bilemiyorum. Ailem son raddede yine hayır gitmeni istemiyoruz derlerse çok üzülücem

Genişletmek için tıkla...

E git :) para olarak bağımlı isen yapacak bir şey yok

freya_ .!.:

E git :) para olarak bağımlı isen yapacak bir şey yok

Genişletmek için tıkla...

Para olarak bağımlı değilim birikmişim var. Tek sorun bu şekilde olmasını istemiyorum

Aileden para alınan dönem hariç herhangi bir konuda izinlerini almak zorunda kalmadım. Gerek yok çünkü. Yarın iş bulamasan evde boş boş dursan vay bizim yüzümüzden oldu demezler, sen de ne tembelsin iş beğenmiyorsun falan derler. Ben olsam 25 yaşında bekarken giderim ne olacak yani en kötü birkaç ay dil okuluna gidip dönmüş olurum.

Bence bir kez daha ikna etmeye çalışın ama yine aynı tutumu sürdürürlerse onları dinlemeyip gidin. Burada tatil vs değil hayatınızı değiştirebilecek bir plan söz konusu ve annenizin de karşı çıkmak için hiçbir somut gerekçesi yok, anneler her zaman doğrusunu bilir diye bir şey zateh asla yok. Sonsuza kadar size küs kalacak halleri yok ve kaçıracağınız fırsatı da ileride onlar telafi edecek değiller. Bu imkanı yakalamışken bırakmayın derim.

Anneniz sorun çıkarmaya başlamış ama babanız birşey dememiş. Yani aslında ortada çok rest çekmeyi gerektirecek bir şey yok. Ama siz işlemleri durdurmuşsunuz ve "ailem son raddede yine hayır gitmeni istemiyoruz derlerse çok üzülücem" diyorsunuz. Yazınızı okurken bana nedense aslında iş ciddiye binince siz bu adımı atmaktan korkumuşsunuz da annenizin böyle bir sorun çıkarması içten içe içiniz rahatlatmış gibi geldi. Annenizin "kız başına ne yapacaksın oralarda" sorusunu "nasıl yapacağım oralarda" diye kendinize soruyor olabilir misiniz?

Bunları yazıyorum ancak yanlış anlamayın, amacım eleştiri değil de kendi içinize bakmanızı sağlamak.
Kendi hayatımda da aslında benim için çok iyi olacak bir şeyin önüne bir engel çıktığında bir yandan üzülürken bir yandan da aslında o adımı atmaktan korktuğum için içimin rahatlamış olduğu zamanlar oldu. O engeli aşmaya cesaretiniz var mı yok mu, asıl önemli olan bu bana kalırsa. O yüzden önce kendi içinize bakmanızı ve bu işi gerçekten isteyip istemediğinizi düşünmenizi öneririm. Eğer istediğinize karar verirseniz de devam edein, aileniz siz kararlı olduktan sonra sizi durduracak bir aile gibi gelmedi bana.

25 yasindasiniz artik onlarin rizasini bekleme yasini gectiniz islemleri devam ettirin ve gidin sonra bir ur pisman olursunuz onlarin dizinin dibinde oturdugunuz icin

The_Woman .!.:

Anneniz sorun çıkarmaya başlamış ama babanız birşey dememiş. Yani aslında ortada çok rest çekmeyi gerektirecek bir şey yok. Ama siz işlemleri durdurmuşsunuz ve "ailem son raddede yine hayır gitmeni istemiyoruz derlerse çok üzülücem" diyorsunuz. Yazınızı okurken bana nedense aslında iş ciddiye binince siz bu adımı atmaktan korkumuşsunuz da annenizin böyle bir sorun çıkarması içten içe içiniz rahatlatmış gibi geldi. Annenizin "kız başına ne yapacaksın oralarda" sorusunu "nasıl yapacağım oralarda" diye kendinize soruyor olabilir misiniz?

Bunları yazıyorum ancak yanlış anlamayın, amacım eleştiri değil de kendi içinize bakmanızı sağlamak.
Kendi hayatımda da aslında benim için çok iyi olacak bir şeyin önüne bir engel çıktığında bir yandan üzülürken bir yandan da aslında o adımı atmaktan korktuğum için içimin rahatlamış olduğu zamanlar oldu. O engeli aşmaya cesaretiniz var mı yok mu, asıl önemli olan bu bana kalırsa. O yüzden önce kendi içinize bakmanızı ve bu işi gerçekten isteyip istemediğinizi düşünmenizi öneririm. Eğer istediğinize karar verirseniz de devam edein, aileniz siz kararlı olduktan sonra sizi durduracak bir aile gibi gelmedi bana.

Genişletmek için tıkla...

Doğru bir yerden bakmışsınız. Evet dediğiniz gibi çok düşündüm gerçekten istiyor muyum istemiyor muyum diye. Evet gerçekten istiyorum çünkü uzun zaman sonra heyecanlandığım bir şey oldu. Ailemin tepkisinin beni bu kadar çekmesinin sebebi hep annen en doğrusunu bilir ailenin istemediği şeyi yaparsan sonu kötüye çıkar mantığıyla büyütülmek aslında.

Ben olsam giderim, gittim de 25 yaş risk almak için harika bir zaman. Ileri ki zamanlarda daha zor olacak. Gidin, görün, deneyimleyin. Baktınız olmuyor başka bir plana gecersiniz.

Ne kadar birikmiş paranız var ve bölümünüz ne? Hemen vize çıkacak mı vize çıkınca bankada durması gereken para ne olacak? Ben olsam iyice bi ağlar evde ruh gibi dolaşır onları panikletir kabul etmeleri için manipüle ederdim. Benim bir tanıdığımın kocası Amerika'da iş buldu kadın Türkiye'de sosyoloji okumuş Türkiye'de bile işi yoktu. 35 yaşından sonra Amerika'da community collagede diş hemşireliği okudu 2 sene. Şimdi çalışıyor ve eşi mühendis ona çok yakın maaş alıyormuş. Ama çok para gerekir yani öyle rest çektim gittim olmaz. En az 10 bin dolar cebinizde olması lazım

Bir dil okulu ile vize almak zor.Yuksek lisans yolu ile basvurabiliseniz sizin icin daha iyi.Yada universite yolu ile, bir de ise direk alinma yolu ile.Dili halledersiniz ingilizceniz varsa bu daha kolay olur. Bu surec uzun da olabilir kisa da. O yuzden hemen olacakmis gibi de dusunmeyin. Cabuk olursa da sevinirsiniz.

Restlik bir durum yok, gidin. Bu hayatı anneniz değil siz yaşıyorsunuz. Hemen işlemleri durdurmuşsunuz bir de. Biri dur gitme dese diye bekliyor gibi.
Ben de yurtdışına taşınırken annem ilk başta hiç inanmamıştı olacağına ciddiye almamıştı. Sonrasında ağlamaya başlamıştı evin içinde, inanın gram vicdanım sızlamadı gelirken.
Üzülmesine üzüldüm, özlem bitmiyor maalesef ama bir gün bile pişman olmadım.
Anneler babalar böyle çırpınmalar yapıyor dinlemeyin, özellikle cebinizde paranız varsa asla söz hakları yok.
Onlar için, özellikle kız çocuklarının bağımsız bir birey olarak özgür bir hayat kurması zorlayıcı olabiliyor.

esra777057 .!.:

Herkese merhaba. Dün gece sabaha kadar uyutmayan kafa karışıklığımı sizinle paylaşmak istedim. Şöyle ki 25 yaşındayım mezun olduğum bölümde iş yapmam çok çok zor. Geçen sene çalışıyordum ancak işten ayrılmak zorunda kaldım. Kaç aydır evdeyim ve gerçekten bunaldım.
Birkaç ay önce yurtdışında yaşayan bir arkadaşımla iletişime geçtik. Hayat şartları ve ekonomik durumuna bakıyorum benim çalıştığım dönemle zaten kıyaslanamaz bile. Neyse konuştuk ettik dil okuluyla gidip orda çalışırsam hem maddi anlamda hem de dil açısından kendimi geliştirmem açısından bana çok mantıklı geldi. Keza kalacağım yer ve çalışacağım işi bile arkadaşım sayesinde hallettik sayılır. Benim de kafama yatınca konuyu aileme açtım. Babam başta sıcak yaklaşmasa da oradaki arkadaşımla konuşunca tamam dedi buraya kadar her şey çok güzel ben pasaport başvurumu yaptım vize işlemlerini halledicez. İş artık ciddiye binince annem sorun çıkarmaya başladı. Kız başına oralarda ne işin var otur oturduğun yerde gibisinden kavgalar kaoslar.. Daha kötüsü babamın da sesi çıkmıyor dünden beri defalarca aradım mesaj attım asla dönüş yapmadı.
Şuan aldatılmış gibi hissediyorum gerçekten heveslenmiştim çünkü yıllardır aile evindeyim artık kendi hayatımı çizebilicem diye mutluydum. Farklı kültürler farklı hayat tarzları göreceğim ve kendimi geliştireceğim diye düşünürken ailem şuan 3 maymunu oynuyor.
Bu durumda ne yapmalıyım sizce? Danışmanıma şuanlık işlemleri durduralım dedim ama ne yapacağımı bilemiyorum. Ailem son raddede yine hayır gitmeni istemiyoruz derlerse çok üzülücem

Genişletmek için tıkla...

Anneniz duygusal davranıyor ama böyle bir imkanınız varsa gidin , yapamadığınız yerde anılar biriktirerek dönersiniz.

Aileniz muhtemelen "Allah muhafaza gider sevişir oralarda" diye düşünüyor olabilir Türk aileleri biraz bu odaklı çünkü.