- 30 Eylül 2014
- 4.277
- 12.428
Merhaba arkadaslar,
Gercekten cok moralim bozuk su anda. Kisaca ozetleyeyim, bir toplantim vardi sabah, gittim geldim evde calismaya devam edecegim diye. Esimde evdeydi. Kahvaltiya tam oturacakken bugunki planlarini sordum. Aksam annemlere caya gidelim diye teklif ettim sonra. Oda bana 'sen gidip geliyosun iste, ben gitmek istemiyorum' dedi. Bende 'bugun degilse cumartesi aksam gidelim ozaman, farketmez' dedim. Hayir, sen git, ben gitmiyorum diye tekrarladi. Derken tabi tartistik. Ve kahvaltiyi etmeden kalkti annesigile gecti (komsum).
Kisaca durumu ozetleyeyim. 1 senelik evliyiz, ben kaynanamgile komsuyum. Yani Allahin her gunu goruyorum onlari, saygida hormette bir gun bile kusur etmisligim yok, Allah var onlarda cok iyiler.
Samimiyetimiz beni ara ara bogsada, bi sekilde idare ediyorum. Ama gelin gorunki esimin ailemle cok fazla yuz goz olmak istememe gibi bir durumu var (bunu bana evlenmeden oncede soylemisti, ben zaten her hafta kocami koluma takip annemlere goturmek isteyen tiplerden olmadigim icin sorun yapmadim). Ayda, birbucuk ayda 1 defa ancak geliyor benimle beraber aileme. Ben ise onlari her firsatta ziyaret ediyorum, bunada asla karismaz ayrica. Ama aradan biraz zaman gectikten sonra benim aileme gidelim diye teklif ettigim herrrr defada, illa bir tartisacagiz, illa bir zorlanacagiz, illa yine 2 gun kus kalacagiz. Sonucta yine gitmeyecegiz ama. Kavgadan bir hafta sonra gideriz ama (tekrar kavga etmeyelim diye gelir).
Bu durum benim canimi ziyadesiyle sikiyor. Ben ailesiyle bukadar icli disliyken onun bukadar mesafeli olmasi aileminde hosuna gitmiyor. Bisey demeselerde 'sogukluguna alistik, sanssizsin kizim' gibi ifadeler kullaniliyor.
Alisamiyorum, bastan beri bu cizgide ilerliyor bu, ama inanim boguluyorum. Ben bukadar fedakar davranirken beni aileme karsi utandirmasi inanin beni cokkkk uzuyor. Bunu dile getirincede sinirleniyor, utaniyomusun benden diye.
Etrafta karisinin ailesinden uzak duran, mesafeli olan erkekleri gordukte hep yadirgardim, tepki gosterirdim. Aynisindanda benim basimda var. Esim yapi olarak gerci biraz daha soguktur, mesafelidir insanlara karsi. Ama benim onun ailesiyle olan muhabbetime karsin onun bu tavri, beni cileden cikariyor.
Ne yapmaliyim, bilmiyorum. Bana saglam fikirler verebilirmisiniz? Sizde durum nasil?
Gercekten cok moralim bozuk su anda. Kisaca ozetleyeyim, bir toplantim vardi sabah, gittim geldim evde calismaya devam edecegim diye. Esimde evdeydi. Kahvaltiya tam oturacakken bugunki planlarini sordum. Aksam annemlere caya gidelim diye teklif ettim sonra. Oda bana 'sen gidip geliyosun iste, ben gitmek istemiyorum' dedi. Bende 'bugun degilse cumartesi aksam gidelim ozaman, farketmez' dedim. Hayir, sen git, ben gitmiyorum diye tekrarladi. Derken tabi tartistik. Ve kahvaltiyi etmeden kalkti annesigile gecti (komsum).
Kisaca durumu ozetleyeyim. 1 senelik evliyiz, ben kaynanamgile komsuyum. Yani Allahin her gunu goruyorum onlari, saygida hormette bir gun bile kusur etmisligim yok, Allah var onlarda cok iyiler.
Samimiyetimiz beni ara ara bogsada, bi sekilde idare ediyorum. Ama gelin gorunki esimin ailemle cok fazla yuz goz olmak istememe gibi bir durumu var (bunu bana evlenmeden oncede soylemisti, ben zaten her hafta kocami koluma takip annemlere goturmek isteyen tiplerden olmadigim icin sorun yapmadim). Ayda, birbucuk ayda 1 defa ancak geliyor benimle beraber aileme. Ben ise onlari her firsatta ziyaret ediyorum, bunada asla karismaz ayrica. Ama aradan biraz zaman gectikten sonra benim aileme gidelim diye teklif ettigim herrrr defada, illa bir tartisacagiz, illa bir zorlanacagiz, illa yine 2 gun kus kalacagiz. Sonucta yine gitmeyecegiz ama. Kavgadan bir hafta sonra gideriz ama (tekrar kavga etmeyelim diye gelir).
Bu durum benim canimi ziyadesiyle sikiyor. Ben ailesiyle bukadar icli disliyken onun bukadar mesafeli olmasi aileminde hosuna gitmiyor. Bisey demeselerde 'sogukluguna alistik, sanssizsin kizim' gibi ifadeler kullaniliyor.
Alisamiyorum, bastan beri bu cizgide ilerliyor bu, ama inanim boguluyorum. Ben bukadar fedakar davranirken beni aileme karsi utandirmasi inanin beni cokkkk uzuyor. Bunu dile getirincede sinirleniyor, utaniyomusun benden diye.
Etrafta karisinin ailesinden uzak duran, mesafeli olan erkekleri gordukte hep yadirgardim, tepki gosterirdim. Aynisindanda benim basimda var. Esim yapi olarak gerci biraz daha soguktur, mesafelidir insanlara karsi. Ama benim onun ailesiyle olan muhabbetime karsin onun bu tavri, beni cileden cikariyor.
Ne yapmaliyim, bilmiyorum. Bana saglam fikirler verebilirmisiniz? Sizde durum nasil?