şöyle anlatayım.aslında 2 yıl önce olan bir şey ama duygusallaşınca aklıma gelen ve beni çok üzen bir şey.
okuldan bey arkadaşlar sizin memleketin yemekleri çok güzeldir oraya gezi düzenleyeceğiz size de uğrarız demişlerdi.bekardım henüz yani ailemle kalıyordum.şehir dışındaydım tatilde gidiyordum ama sık sık.
uğrarız deyince tabi dedim.şaka falan öyle gelmeye niyetleri yok diye düşünmüştüm.
sonra bir hafta sonu gelme ihtimalimiz var demişlerdi.
ben de bizimkileri aradım aslında sadece ablalarım vardı evde, yengelerimle de kardeş gibiyizdir.
en yakın olduğum ablam gibi gördüğüm yengemi aradım çünkü ablam o dönem ameliyat olmuştu ve rahatsızdı.diğerleri de pek hamarat değildir yani yemek işinden anlamazlar.
neyse yengeme okuldan bey arkadaşlar gelebilir ben neyse masrafı vereceğim şu şu yemekleri yapar mısın dedim.olur dedi.
sonra arkadaşlar gelmekten vazgeçtiler ben de rahatladım açıkçası.
sonra memlekete gittim.yengem arkadaşların gelmeyecek mi dedi yok dedim zaten gelmeyeceklerini hazırlık yapmamasını söylemiştim telefonda.
ablam yengen ne dedi biliyor musun?
ne dedi dedim.
niye bizi uğraştırıyor yemeğe götürsün ya dedi,
bunu duyunca o kadar çok üzüldüm ki.hayatımda hiçbir zaman ailemden hiçbir şey istemedim.üniversitede para isterken bile utanırdım.asla çocukken oyuncak bir şey istemedim.
hep uyumlu bir çocuk oldum.aileme saygılı oldum
ama bu olay beni o kadar çok üzdü ki.
kırk yılda bir bir şey istedim onu da candan yapmak istememişler bile.
o kadar çok kırıldım ki.
annem vefat etmişti.annemden istesem yapardı elbet.biliyorum ki ablam da bize iş çıkardı diye şikayet etmiştir.
ama ben kendim bile isteye davet etmemiştim zaten.zorda kalmıştım rica ettim.
ama karşılaştığım muamele çok üzdü beni.
okuldan bey arkadaşlar sizin memleketin yemekleri çok güzeldir oraya gezi düzenleyeceğiz size de uğrarız demişlerdi.bekardım henüz yani ailemle kalıyordum.şehir dışındaydım tatilde gidiyordum ama sık sık.
uğrarız deyince tabi dedim.şaka falan öyle gelmeye niyetleri yok diye düşünmüştüm.
sonra bir hafta sonu gelme ihtimalimiz var demişlerdi.
ben de bizimkileri aradım aslında sadece ablalarım vardı evde, yengelerimle de kardeş gibiyizdir.
en yakın olduğum ablam gibi gördüğüm yengemi aradım çünkü ablam o dönem ameliyat olmuştu ve rahatsızdı.diğerleri de pek hamarat değildir yani yemek işinden anlamazlar.
neyse yengeme okuldan bey arkadaşlar gelebilir ben neyse masrafı vereceğim şu şu yemekleri yapar mısın dedim.olur dedi.
sonra arkadaşlar gelmekten vazgeçtiler ben de rahatladım açıkçası.
sonra memlekete gittim.yengem arkadaşların gelmeyecek mi dedi yok dedim zaten gelmeyeceklerini hazırlık yapmamasını söylemiştim telefonda.
ablam yengen ne dedi biliyor musun?
ne dedi dedim.
niye bizi uğraştırıyor yemeğe götürsün ya dedi,
bunu duyunca o kadar çok üzüldüm ki.hayatımda hiçbir zaman ailemden hiçbir şey istemedim.üniversitede para isterken bile utanırdım.asla çocukken oyuncak bir şey istemedim.
hep uyumlu bir çocuk oldum.aileme saygılı oldum
ama bu olay beni o kadar çok üzdü ki.
kırk yılda bir bir şey istedim onu da candan yapmak istememişler bile.
o kadar çok kırıldım ki.
annem vefat etmişti.annemden istesem yapardı elbet.biliyorum ki ablam da bize iş çıkardı diye şikayet etmiştir.
ama ben kendim bile isteye davet etmemiştim zaten.zorda kalmıştım rica ettim.
ama karşılaştığım muamele çok üzdü beni.