- 30 Mart 2011
- 405
- 957
- 35
-
- Konu Sahibi Latinachica
- #1
çok merak ediyorum.içinizde var mı böyle durumda olan diye.ben kendimi bildim bileli annem ve babam hiç geçinemiyor.mutlu,huzurlu bir ailede büyümedim.evde süüüüürekli gergin ve huzursuz bir ortam var.ilerde evlenmemeyi düşünmemin tek sebebi onlardır.babam çok şükür kötü alışkanlığı olmayan kendi halinde biri.dışarıdan biri olsa akıllar verir,konuşur eder.dersiniz ki ne iyi adam.ama ev içinde alakası yok.ne çocuklarına bir nasılsın der,ne de annemle tek kelime konuşuyolar.
ama resmen hiçç konuşmuyolar.babamın orda koltukta bütün gün hiç konuşmadan durabilmesine hayret ediyorum.sinirlerimi bozuyor.bunu ergenliğe yeni giren çocuk bile yapmaz.zaten konuşsa dicem...konuşmayı da bilmez ki.ağzından güzel kelime çıktığını görmedim.annem pür pak mı.tabiki hayır onun da yanlışları var.o da sürekli babamı bana eleştiriyor.içim daralıyor artık.bu konulardan.böyle bi ortamda büyümenin bana etkileri çok büyük oldu.hiçbir şekilde evlenmek istemiyorum.evliliğimin de böyle olacağından korkuyorum.
bu durumu yaşayan var mı.naptınız ne ettiniz.cözümü var mı
belki tam anlamıyla aynı şeyleri yaşamıyoruz ama seni anlıyorum.çok zor.bizimki de ha fiziksel şiddet ha sözlü şiddet aynı...Ben 8 senedir babam denen şahısla konuşmuyorum aynı evdeyiz ama bizde de asla sohbet olmaz. Anneme sadece emreder yemeğe bunu yap, şu markettenbunu al, şuraya git, bu saatte gel, bunu giy. Muhabbete dair hiçbirşey yok hatta annem çalışmıyor, hiç çalışmamış aylık 100 tl veriyor ve kadına ne kıyafet ne hediye hiçbirşey almıyor.
Annem de boşan diyince ben çok memnunum kocamı seviyorum diyor. Ben evden dışarı çıkamaz hale geldim her dakika o... diyor, hatta 21 yaşındayım dövüyor. Annemse hala onun arkasında, babandır diyor. Bu olayların ertesi günü yine ard arda duş almalar bilmem ne..
Bende bıktım artık. Usandım ve onlardan nefret ediyorum. Böyle insanlarla bir arada olmaktan bile utanıyorum.
çok merak ediyorum.içinizde var mı böyle durumda olan diye.ben kendimi bildim bileli annem ve babam hiç geçinemiyor.mutlu,huzurlu bir ailede büyümedim.evde süüüüürekli gergin ve huzursuz bir ortam var.ilerde evlenmemeyi düşünmemin tek sebebi onlardır.babam çok şükür kötü alışkanlığı olmayan kendi halinde biri.dışarıdan biri olsa akıllar verir,konuşur eder.dersiniz ki ne iyi adam.ama ev içinde alakası yok.ne çocuklarına bir nasılsın der,ne de annemle tek kelime konuşuyolar.
ama resmen hiçç konuşmuyolar.babamın orda koltukta bütün gün hiç konuşmadan durabilmesine hayret ediyorum.sinirlerimi bozuyor.bunu ergenliğe yeni giren çocuk bile yapmaz.zaten konuşsa dicem...konuşmayı da bilmez ki.ağzından güzel kelime çıktığını görmedim.annem pür pak mı.tabiki hayır onun da yanlışları var.o da sürekli babamı bana eleştiriyor.içim daralıyor artık.bu konulardan.böyle bi ortamda büyümenin bana etkileri çok büyük oldu.hiçbir şekilde evlenmek istemiyorum.evliliğimin de böyle olacağından korkuyorum.
bu durumu yaşayan var mı.naptınız ne ettiniz.cözümü var mı
bende aynı durumdayım evliyim ne zmn annemi arasam bi şikayet bişey valla bunaldım yani kardeşim okuyo uzakta ne zmn gitse yanlarına çocuk mutsuz dönüyo valla biz öyle olmayalım tk dilegim bu...çok merak ediyorum.içinizde var mı böyle durumda olan diye.ben kendimi bildim bileli annem ve babam hiç geçinemiyor.mutlu,huzurlu bir ailede büyümedim.evde süüüüürekli gergin ve huzursuz bir ortam var.ilerde evlenmemeyi düşünmemin tek sebebi onlardır.babam çok şükür kötü alışkanlığı olmayan kendi halinde biri.dışarıdan biri olsa akıllar verir,konuşur eder.dersiniz ki ne iyi adam.ama ev içinde alakası yok.ne çocuklarına bir nasılsın der,ne de annemle tek kelime konuşuyolar.
ama resmen hiçç konuşmuyolar.babamın orda koltukta bütün gün hiç konuşmadan durabilmesine hayret ediyorum.sinirlerimi bozuyor.bunu ergenliğe yeni giren çocuk bile yapmaz.zaten konuşsa dicem...konuşmayı da bilmez ki.ağzından güzel kelime çıktığını görmedim.annem pür pak mı.tabiki hayır onun da yanlışları var.o da sürekli babamı bana eleştiriyor.içim daralıyor artık.bu konulardan.böyle bi ortamda büyümenin bana etkileri çok büyük oldu.hiçbir şekilde evlenmek istemiyorum.evliliğimin de böyle olacağından korkuyorum.
bu durumu yaşayan var mı.naptınız ne ettiniz.cözümü var mı
Aynısını ben yaşadım 23 yıl bir evde böyle yaşadım. Anneme evdeki eşya kadar değer vermeyen. Eve gelişinin tek nedeni tv izlemek olan babam. Sürekli kavga. Zaten yapı olarakta diktatör olan ve babama hıncı olup benden çıkaran annem.çok merak ediyorum.içinizde var mı böyle durumda olan diye.ben kendimi bildim bileli annem ve babam hiç geçinemiyor.mutlu,huzurlu bir ailede büyümedim.evde süüüüürekli gergin ve huzursuz bir ortam var.ilerde evlenmemeyi düşünmemin tek sebebi onlardır.babam çok şükür kötü alışkanlığı olmayan kendi halinde biri.dışarıdan biri olsa akıllar verir,konuşur eder.dersiniz ki ne iyi adam.ama ev içinde alakası yok.ne çocuklarına bir nasılsın der,ne de annemle tek kelime konuşuyolar.
ama resmen hiçç konuşmuyolar.babamın orda koltukta bütün gün hiç konuşmadan durabilmesine hayret ediyorum.sinirlerimi bozuyor.bunu ergenliğe yeni giren çocuk bile yapmaz.zaten konuşsa dicem...konuşmayı da bilmez ki.ağzından güzel kelime çıktığını görmedim.annem pür pak mı.tabiki hayır onun da yanlışları var.o da sürekli babamı bana eleştiriyor.içim daralıyor artık.bu konulardan.böyle bi ortamda büyümenin bana etkileri çok büyük oldu.hiçbir şekilde evlenmek istemiyorum.evliliğimin de böyle olacağından korkuyorum.
bu durumu yaşayan var mı.naptınız ne ettiniz.cözümü var mı