merhaba arkadaşlar, hiç iyi değilim. sadece içimi dökmek istiyorum.
4 yaşına girmiş bir yeğenim var, kendisi atipik otizmli. 6 aydır falan eğitim görüyor. yazın teşhis konulmuştu, o günden beri aklımdan çıkmıyor. farklı şehirlerde yaşıyoruz. bizde 10 gün falan kalıp gittiler. onunla ilgilendim, sevdim öptüm kokladım. hepimiz ilgilendik. çok seviyoruz zaten. özel konuşma terapisi alıyor, ayrıca devlet tarafından karşılanan öözel eğitime de haftanın 2 günü gidiyor. bilmiyorum bana mı öyle geldi ama sanki gerileme görüyorum onda geçen geldiklerinden bu yana.
aslında otizmin çoğu belirtisi yok, göz kontağı kuruyor, öyle bi nesneye karşı takıntısı yok, yaşıtlarıyla ilişki kuruyor vs, ama konuşamıyor. gerçi 6 ay öncesine kadar hiç konuşmuyordu ama artık hiç olmazsa tek kelimelik konuşmalar yapabiliyor. "anne, baba, abla, elma, çiş, park" gibi. arada sırada kendi etrafında dönme durumu var.
ben korkuyorum, ileride sorun yaşayacak çünkü. biliyorum. onu üzecekler kıracaklar belki dışlayacaklar. bunları şimdiden düşünmek yersiz farkındayım ama elimde değil. istiyorum ki hiç incinmesin. çok mutlu bir çocuk olsun. bir sürü arkadaşı olsun eğlensin. ama belki öğretmeni bile kötü davranacak ona. hatırlıyorum da ben ilkokuldayken bir kaynaştırma öğrencisi vardı sınıfımızda, öğretmenimiz pek de nazik davranmıyordu. şimdi o çocuk aklıma geliyor. büyüdükçe anlıyorum işte.
o benim canımın içi, kokusu bile hala burnumda. çok korkuyorum onun mutsuz olmasından. akademik kariyeri falan bile umrumda değil. yeter ki onu kırmasınlar. üzmesinler. duyarlı olsun insanlar.
tek tesellim mutlu bir ailede yetişmesi. eskiden koleje falan verirler öyle devlet okullarındaki gibi hoyratça davranılmaz diyordum ama araştırmalarıma göre özel okullar farklı çocukları kaydetmeye yanaşmıyormuş. bu konuda bana fikir veren olursa ayrıca sevinirim.
ama bilmiyorum. hafif düzeyde otizmli olduğu için belki ilerler ama ya ilerlemezse, ya insanlar onu incitirse diye çok korkuyorum.
4 yaşına girmiş bir yeğenim var, kendisi atipik otizmli. 6 aydır falan eğitim görüyor. yazın teşhis konulmuştu, o günden beri aklımdan çıkmıyor. farklı şehirlerde yaşıyoruz. bizde 10 gün falan kalıp gittiler. onunla ilgilendim, sevdim öptüm kokladım. hepimiz ilgilendik. çok seviyoruz zaten. özel konuşma terapisi alıyor, ayrıca devlet tarafından karşılanan öözel eğitime de haftanın 2 günü gidiyor. bilmiyorum bana mı öyle geldi ama sanki gerileme görüyorum onda geçen geldiklerinden bu yana.
aslında otizmin çoğu belirtisi yok, göz kontağı kuruyor, öyle bi nesneye karşı takıntısı yok, yaşıtlarıyla ilişki kuruyor vs, ama konuşamıyor. gerçi 6 ay öncesine kadar hiç konuşmuyordu ama artık hiç olmazsa tek kelimelik konuşmalar yapabiliyor. "anne, baba, abla, elma, çiş, park" gibi. arada sırada kendi etrafında dönme durumu var.
ben korkuyorum, ileride sorun yaşayacak çünkü. biliyorum. onu üzecekler kıracaklar belki dışlayacaklar. bunları şimdiden düşünmek yersiz farkındayım ama elimde değil. istiyorum ki hiç incinmesin. çok mutlu bir çocuk olsun. bir sürü arkadaşı olsun eğlensin. ama belki öğretmeni bile kötü davranacak ona. hatırlıyorum da ben ilkokuldayken bir kaynaştırma öğrencisi vardı sınıfımızda, öğretmenimiz pek de nazik davranmıyordu. şimdi o çocuk aklıma geliyor. büyüdükçe anlıyorum işte.
o benim canımın içi, kokusu bile hala burnumda. çok korkuyorum onun mutsuz olmasından. akademik kariyeri falan bile umrumda değil. yeter ki onu kırmasınlar. üzmesinler. duyarlı olsun insanlar.
tek tesellim mutlu bir ailede yetişmesi. eskiden koleje falan verirler öyle devlet okullarındaki gibi hoyratça davranılmaz diyordum ama araştırmalarıma göre özel okullar farklı çocukları kaydetmeye yanaşmıyormuş. bu konuda bana fikir veren olursa ayrıca sevinirim.
ama bilmiyorum. hafif düzeyde otizmli olduğu için belki ilerler ama ya ilerlemezse, ya insanlar onu incitirse diye çok korkuyorum.
yeğenimin anne ve babasi da psikolojik destek alıyor. Gercekten cok ama cok zor. Kimse evladıyla imtihan olmasin. Insan en iyisini sağlamak istiyor ama cevre gercekten cok duyarsiz ve ister istemez toplumun bir parcasiyiz, tepkiler, bakışlar, davranışlar canımızı yakıyor. Bizler yetiskiniz,buna ragmen etkileniyoruz. Cocugun arkadaslari tarafından dışlanması cok daha ağır bir psikoloji
