Afşar Timuçin Şiirleri

akşamda çocuk sezgileri

İyileşmez çocukluğum yüzündendir

Bu dalgalar arasında gidip gelişim

Bilge ve güngörmüş martılarla

Benim işim sevinç, aşk bana göre

Hele gün başladı mı sancılanmaya

Başıma gelenlerin hemen hepsi

İyileşmez çocukluğum yüzündendir



İyileşmez çocukluğum yüzündendir

Ölü resimleri gibi solgun yüzler karşısında

Duyarsız kalışım, hatta inatla susuşum

Boş tutkuların, anlamsız korkuların

Kirli yağmur suları gibi biriktiği

Akşamlardan güle oynaya geçişim

İyileşmez çocukluğum yüzündendir



İyileşmez çocukluğum yüzündendir

Dağların ve denizlerin durmadan devinişi

Beni çağırması bütün uzakların

Birdenbire rüzgârlarla uzaylara açılışım

Herşeyimin birden maviye kesmesi

İyileşmez çocukluğum yüzündendir

afşar timuçin

sana son mektubumdur

Beni rüzgâra verme

Öfkeli bir deniz gibi

Üstünden atma beni

Yazdığın gibi silme



Yumlama parçalama

Ne yapsam kırılmaz diye

İtme koca dağlardan

Gidip gelip ağlatma



Bu bensiz yapamaz de

İçimin derinlerine sakla

Gösterme kimseye beni

Gönlünde tut bırakma



Kuşlara parçalatma

Çöllere koyup dönme

Gözden çıkarma beni

Tam her şeyimi aydınlatırken

Yeter bu kadar deyip sönme



Bir gidip bir gelip

Çocuk gibi oyalama

Korkutma yıldırma beni

Beni sakın bırakma

afşar timuçin