- 29 Nisan 2015
- 31.360
- 105.528
İcimdeki butun duygulari yazmissin buraya ben cok kotuyum :-(
İcimdeki butun duygulari yazmissin buraya ben cok kotuyum :-(Çocuksuz olmak, dünyada başka hiçbir yoksunluğa benzemiyor. Çünkü diğer bütün yoksunluklar bu dünyaya ait. Bir tek çocuk, bir tek evlat başka… O, çok ötelerde s...eninle yaratılmış, seninle doğmuş, seninle yaşıyor.
Çocuk sahibi olma isteği; Allah Teala’nın bizi yaratırken, tabiri caizse toprağımızın harcına kattığı, ruhumuzun en derinlerine işlediği bir içgüdü, insanoğlunun soyunun devamı için. Bu nedenden ötürü çocuğu olmayan kadın, eksik hissediyor, tam olamıyor, yarım kalıyor sanki. Bunun bir imtihan olduğunu en çok şöyle düşününce idrak ediyor insan: Zina edenlerin çocuğu oluyor, cami avlusuna bırakanların çocuğu oluyor, maddi ve manevi olarak çocuğa sahip çıkamayacak olanların çocuğu oluyor, Allah’a inanmayanların çocuğu oluyor, herkesin çocuğu oluyor, bir tek benim olmuyor. Neden? Allah onları senden çok mu seviyor ki, onlara veriyor da sana vermiyor, bir evladı senden mi esirgiyor? Tabii ki hayır…
Herkesin hikayesi başka... Herkes acılar çekiyor, çeşit çeşit imtihanlardan, hatta bazen neredeyse iğne deliğinden geçiyor insan bu dünyada. Çocuğu var diye özendiğin bir kadınla biraz sohbet ettiğinde, aslında ne sıkıntılar içinde olduğunu öğreniyorsun. Senin yerinde olmak isteyen ne kadar çok kadın var kim bilir? Senin imkanlarına sahip olamayan, ama 3-5 çocuğu olan nice anneler var…Aile ve dost çevresinde, sıkça hamile hanımların haberlerini alıyorsun. Bazen kardeşlerinin, arkadaşlarının, eşinin yakınlarının anne olacağını duyuyorsun. Önce kendi yoksunluğunu hatırlayıp, kendine ağlıyorsun. Sonra da, doğan bebekleri en çok sen seviyorsun. Onlara kendi çocuğun gibi bağlanıyor, hasretini gideriyorsun. Şanslı olduğun durumlar da oluyor tabi. Mesela, bebekler en çok senin kucağında kalıyor. Herkes çocuğunu doya doya sevesin istiyor. Bütün çocuklar senin oluyor; sıkıntılarını anneler çekiyor, sana sevmek kalıyor.
En çok da sana yaşlı gözlerle bakarak dua ettiklerinde üzülüyorsun. Bazen hiç aklında yokken; yoksunluğunu, bebek hasretini hatırlatıyorlar sana. “Allah sana da versin evladım” diyerek vahlanıyorlar. İyi niyetli olduklarını biliyorsun ama istemeden de olsa seni üzüyorlar. Yeni doğum yapmış hanımları ziyarete gitmediğinde, sana darılanlar bile oluyor. Özelikle bu meclislerde seni görüp de acıyan gözlerle sana bakıldığında, için lime lime oluyor.
Yaşadığımız her anın, attığımız her bir adımın manasının olduğu bu fani dünyada, anne olamamanın sana neler katacağını anlamaya çalışmak düşüyor insana belki de. Kim bilir, belki bir gün sen de anne olursun. Biliyorsun, Allah’ın kudreti engin ve hazinesi çok geniş. Sana bu isteği veren de, istediğini vermeyen de O. İşte bunun adı İMTİHAN oluyor.
Bir de merak duygusu seni hiç terk etmiyor. Acaba nasıl bir insan olurdu, kime benzerdi diye düşünüp duruyorsun. Ve şu soruların cevabını tam olarak alamıyorsun: İyi bir anne olur muydun? Sana “Anne” dendiğinde ne hissederdin? Bebeğine sarılıp uyumak nasıl bir duygu?...
Ne kadar teslim olursan ol Allah’a, ne kadar kabullendim alıştım dersen de, dönem dönem depreşiyor duyguların. Teselli olamıyorsun bir türlü. Kendinin ve başkalarının bu yöndeki çabası yeterli olmuyor, gönlüne söz geçiremiyorsun. Gece uykuya dalmadan önce, hayaller kuruyorsun. Anne olduğunu, yanında bir meleğin uyuduğunu görmeye çalışıyorsun gözlerin kapalı… Hazreti Ayşe Validemizin de çocuğunun olmadığını hatırlayıp teselli bulmaya çalışıyorsun. “Dua edin, icabet edeyim” ilahi hitabına sığınıp sabırla, ümitle, inançla bekliyorsun. Hz. Zekeriya’nın çocuk isteğine verilen karşılığın Hz. Yahya olduğunu düşünüyorsun. Hz. İshak ve Hz İsmail’in, Hz İbrahim’e verilen müjdeler olduğu geliyor aklına. Ve Allah’tan istemeye devam ediyorsun…
Çocuksuz olmak, dünyada başka hiçbir yoksunluğa benzemiyor. Çünkü diğer bütün yoksunluklar bu dünyaya ait. Bir tek çocuk, bir tek evlat başka… O, çok ötelerde s...eninle yaratılmış, seninle doğmuş, seninle yaşıyor.
Çocuk sahibi olma isteği; Allah Teala’nın bizi yaratırken, tabiri caizse toprağımızın harcına kattığı, ruhumuzun en derinlerine işlediği bir içgüdü, insanoğlunun soyunun devamı için. Bu nedenden ötürü çocuğu olmayan kadın, eksik hissediyor, tam olamıyor, yarım kalıyor sanki. Bunun bir imtihan olduğunu en çok şöyle düşününce idrak ediyor insan: Zina edenlerin çocuğu oluyor, cami avlusuna bırakanların çocuğu oluyor, maddi ve manevi olarak çocuğa sahip çıkamayacak olanların çocuğu oluyor, Allah’a inanmayanların çocuğu oluyor, herkesin çocuğu oluyor, bir tek benim olmuyor. Neden? Allah onları senden çok mu seviyor ki, onlara veriyor da sana vermiyor, bir evladı senden mi esirgiyor? Tabii ki hayır…
Herkesin hikayesi başka... Herkes acılar çekiyor, çeşit çeşit imtihanlardan, hatta bazen neredeyse iğne deliğinden geçiyor insan bu dünyada. Çocuğu var diye özendiğin bir kadınla biraz sohbet ettiğinde, aslında ne sıkıntılar içinde olduğunu öğreniyorsun. Senin yerinde olmak isteyen ne kadar çok kadın var kim bilir? Senin imkanlarına sahip olamayan, ama 3-5 çocuğu olan nice anneler var…Aile ve dost çevresinde, sıkça hamile hanımların haberlerini alıyorsun. Bazen kardeşlerinin, arkadaşlarının, eşinin yakınlarının anne olacağını duyuyorsun. Önce kendi yoksunluğunu hatırlayıp, kendine ağlıyorsun. Sonra da, doğan bebekleri en çok sen seviyorsun. Onlara kendi çocuğun gibi bağlanıyor, hasretini gideriyorsun. Şanslı olduğun durumlar da oluyor tabi. Mesela, bebekler en çok senin kucağında kalıyor. Herkes çocuğunu doya doya sevesin istiyor. Bütün çocuklar senin oluyor; sıkıntılarını anneler çekiyor, sana sevmek kalıyor.
En çok da sana yaşlı gözlerle bakarak dua ettiklerinde üzülüyorsun. Bazen hiç aklında yokken; yoksunluğunu, bebek hasretini hatırlatıyorlar sana. “Allah sana da versin evladım” diyerek vahlanıyorlar. İyi niyetli olduklarını biliyorsun ama istemeden de olsa seni üzüyorlar. Yeni doğum yapmış hanımları ziyarete gitmediğinde, sana darılanlar bile oluyor. Özelikle bu meclislerde seni görüp de acıyan gözlerle sana bakıldığında, için lime lime oluyor.
Yaşadığımız her anın, attığımız her bir adımın manasının olduğu bu fani dünyada, anne olamamanın sana neler katacağını anlamaya çalışmak düşüyor insana belki de. Kim bilir, belki bir gün sen de anne olursun. Biliyorsun, Allah’ın kudreti engin ve hazinesi çok geniş. Sana bu isteği veren de, istediğini vermeyen de O. İşte bunun adı İMTİHAN oluyor.
Bir de merak duygusu seni hiç terk etmiyor. Acaba nasıl bir insan olurdu, kime benzerdi diye düşünüp duruyorsun. Ve şu soruların cevabını tam olarak alamıyorsun: İyi bir anne olur muydun? Sana “Anne” dendiğinde ne hissederdin? Bebeğine sarılıp uyumak nasıl bir duygu?...
Ne kadar teslim olursan ol Allah’a, ne kadar kabullendim alıştım dersen de, dönem dönem depreşiyor duyguların. Teselli olamıyorsun bir türlü. Kendinin ve başkalarının bu yöndeki çabası yeterli olmuyor, gönlüne söz geçiremiyorsun. Gece uykuya dalmadan önce, hayaller kuruyorsun. Anne olduğunu, yanında bir meleğin uyuduğunu görmeye çalışıyorsun gözlerin kapalı… Hazreti Ayşe Validemizin de çocuğunun olmadığını hatırlayıp teselli bulmaya çalışıyorsun. “Dua edin, icabet edeyim” ilahi hitabına sığınıp sabırla, ümitle, inançla bekliyorsun. Hz. Zekeriya’nın çocuk isteğine verilen karşılığın Hz. Yahya olduğunu düşünüyorsun. Hz. İshak ve Hz İsmail’in, Hz İbrahim’e verilen müjdeler olduğu geliyor aklına. Ve Allah’tan istemeye devam ediyorsun…
Bunu o kadar çok kafama takıyorum ki..
Şu an tedavi sürecindeyim, düşünmemem gerekiyo bu kadar biliyorum..
Oluruna bırakmalıyım, ama olmuyo...
Bugün yine ağladım, çünkü beklenen adet gelmedi,
o kadar ilacın üstüne hala regl olmadım...
Sinir oluyorum bu duruma!
Gelse de devam etsem tedavime...
Dertliyim yani kızlar, moralim bozuk..
)=
Ne guzel dua ettin öyle masallah. Ben dua ederken ne diyecegimi bilmiyorum sadece istiyorum sen ne guzel ettin oyle yaKız mı erkek mi istiyorsunuz bilmiyorum canım ama kalbime erkek doğdu o an.. En doğrusunu Allah bilir, hayırlısı olur inşallah
Korunmak için kullanıyordum ben aslında sonra bıraktığım hafta gebe kalmışım normalde bir süre daha koruyordu ya :)doğum kontrol hapı kullanan pcoslularda gebe kalması daha kolay oluyor :)
Yok daha henüz iki aylık sabret mutlaka zamanını bekliyorsun ayırmam duamdan merak etme :)Amin inşallah bade veraSağlıkla kucağına alırsın inşallah..
Cinsiyet belli mi? Böyle gebe kalanlar yazınca daha bir umutla bakıyorum geleceğe, kendim için bir örnek olarak görüyorum, pko'lu anneleri..
Kafadan atmak lazım bazen oluyo bazen olmuyo..
Allah kerimdir...
Sen duandan ayırma bizleri..
Kotu dusunme kotu olmasin bende daha dun negatif sonuc alinca karalar bagladim ama bosuna cunku Allah verecek zamani biliyor ve sabrimizi siniyor. Sabret ve dua et. Benim 19aydir yumurtalarm gelismiyor gecen ay kontrle gittim esimle dedik yine basa donecez bi baktk doktor dedi 1 tane yumrtan baya buyumus dedi hic ummuyorduk emin ol bebeklerimzde ummadigmz anda gelip annlerini sevindrcek. Bnm teysem 3yil denedi olmadi gittim 1 ay yaninda kaldim bebegi hic dusunmedi sonra dedi galiba adet olacam aradan 3gun gecti tv izlerken icinden test yapmak gecti bi bakti hamile nasi sok oldu anlatamam. O duygu daha guzel bence bi andabende dün akşam çok ağladım çok üzüldüm hiç anne olamicakmışım gibi bir his geliyor bazen oturup öylecene ağladım baya dolmuşum demek bu ay ilk kez tedaviye başladım ama umudum yok yolun çok başındayız hiç böyle olmamıştım tedavinin etki etmiceğini iyi gelmiceğini düşünüyorum neden dir bilmiyorum kendi kabım dar geldi bana
Kiyamam sana canim benim ya uzulme Vardir Allahin bildigi ki olmamistir. Simdi olacak insallah sen inan yeter ki dua et. Bende pkoluyum hemde cook ileri derecede
Dusun 50kiloydim bu hormon ilaclarindan dolayi 60kilo oldm belki daha fazla ve pko kiloyu sevmez o zaman ben umudumu tamamen tuketim kilomdan dolayi olmaz diyimm uzulme tamammi Allaha sigin sana harka bi bebek vercek insallah. Hepimiz buraya hamileyiz yazacaz bi gunn..
Kendime en sık sorduğum soru
YÜCE YARADAN ALLAH bazen sevdiği kullarının sesini daha fazla duymak istermiş,hüzünlü kullarını daha çok severmiş, dert verir kendisine yönelmemizi istermiş,peygamberler neler çektiler ,bir de bunları düşünelim teselli bulalım inşallah
Cinsiyetini yaz mutlaka zamanı gelinceYok daha henüz iki aylık sabret mutlaka zamanını bekliyorsun ayırmam duamdan merak etme :)
Kız mı erkek mi istiyorsunuz bilmiyorum canım ama kalbime erkek doğdu o an.. En doğrusunu Allah bilir, hayırlısı olur inşallah