- 21 Ağustos 2014
- 730
- 1.476
- 313
Makas böyle büyük ve keskin uçlu bir makas değil ama yinde de tehlikeli. Savunması ben yanındayım bakıyorum.
Kararınıza herhangi bir etkide bulunmak istemem ama tecrübeme dayanarak size bunun bir geçiş aşaması olduğunu eşinizin çocuğu tam manasıyla benimsemesiyle sizden daha çok üstüne titreyecek duruma gelebileceğini belirtmek istiyorum.Hayat sizin sizin yaşadığınız hayata uzaktan ahkam kesemem ama azıcık sabredip son aşamada yapacak bir şey olmadığını görünce yollarınızı ayırmanızi tavsiye ederim.Merhaba,
Eşimle 6 yıldır evliyiz. 8 ay önce bebeğimiz oldu. Bebekten önce de bazı problemlerimiz vardı ama hallederdik ya da ben daha güçlüydüm katlanırdım. Güzel bir hamilelik geçirdim sorunlarımız o 9 aylık sürede rafa kalktı. Doğumdan sonra eskisinden daha güçlü geri döndü bebeğimizin eve geldiği ikinci gün başladı. “ Off puff” “ çok yoruluyorum” “gece uyanmak çok zor” vs. Neyse dedim alışma süreci zamana ihtiyacı var. Hatta o sürede ailemin yanındaydım onlar bile fark ettiler durumu. Gece emziren sensin, altını alan, üstünü giydiren eşin neden söyleniyor diye.
Şimdilerde kavgalarımız çok şiddetlendi. Tek bir sebebi yok kavgalarımızın. Her gün ayrı bir neden. Her şeye söyleniyor her şeye. İşe giderken yoruluyorum diye söyleniyor( Ben de çalışıyorum). Paramız yok diye söyleniyor( evimiz ve arabamız var.) Arabamız eski diye söyleniyor. Tatile gidemedik diye söyleniyor. Bebekle dışarı çıkmak zor diye söyleniyor. Bir taraftan evin sorumluluğu bir taraftan bebeğimin bakımı bir taraftan kocamın çenesi artık çok yoruldum.
Artık kavgaların şekli değil de gidişatı beni üzmeye başladı. Hakaret, küfür itişme şeklinde oluyor. Mesela çocuğu yatağın üstüne bırakıp gidiyor. “Koyma oraya düşecekti az daha diyorum.” Sen yalancısın düşeceği falan yok diyor. O öyle bana “yalancı, edepsiz, terbiyesiz” gibi laflar söyleyince ben de kendimi tutamıyorum. Ben de saydırıyorum. Artık oğlum korkmaya başladı maalesef kavgalarımızı anlıyor ve tedirgin oluyor. Birkaç kere sesimizi yükselttiğimizde ağladı. Çok üzüldüm.
Bugün yine kavga ettik. Ben yemek yaparken. Çocuğun eline makas vermiş oynasın diye. Kızınca da ben yanındayım diyor. Kavga şiddetleninca bana gerizekalı dedi. Bende onu ittim, o da kolumu sıktı kolum mosmor. Boşanmak istiyorum dediğimde saçmalama her evlilikte böyle şeyler olur ne boşanması diyor.
Maddi olarak çocuğuma bakacak gücüm var. Devlet memuruyum tek düşündüğüm çocuğum. Boşanmak istiyorum ama çocuğuma kıyamıyorum. Baba figürü olmadan büyümek onun işin travma olur mu? Bu şekilde de itiş kakışın içinde kalmasını istemiyorum. Ya da her şeye susup çocuğum için eyvallah mı demeliyim. Mantıklı ve makul fikirlerinize ihtiyacım var. Teşekkürler.
Tamam boşansın konu sahibiBebegim 18 aylık hamile kaldigimdan bu zamana kadar cinsellik bitti bizde benden kaynaklı ama hiç bir zaman eşimden kötü bir söz hakaret isitmedim itip kakmadi yani cinselligin olmaması konu sahibinin eşinin yaptıklarına bir neden değil
Eşiniz evlenecek adam değilmiş.biz kadınlar bu işler bize göre mi değil mi iyi analiz edip ona göre yol çiziyoruz ama maalesef çoğu erkekte bu mekanizma çok zayıf ya da hiç yok.sonuç bu oluyor maalesef.Merhaba,
Eşimle 6 yıldır evliyiz. 8 ay önce bebeğimiz oldu. Bebekten önce de bazı problemlerimiz vardı ama hallederdik ya da ben daha güçlüydüm katlanırdım. Güzel bir hamilelik geçirdim sorunlarımız o 9 aylık sürede rafa kalktı. Doğumdan sonra eskisinden daha güçlü geri döndü bebeğimizin eve geldiği ikinci gün başladı. “ Off puff” “ çok yoruluyorum” “gece uyanmak çok zor” vs. Neyse dedim alışma süreci zamana ihtiyacı var. Hatta o sürede ailemin yanındaydım onlar bile fark ettiler durumu. Gece emziren sensin, altını alan, üstünü giydiren eşin neden söyleniyor diye.
Şimdilerde kavgalarımız çok şiddetlendi. Tek bir sebebi yok kavgalarımızın. Her gün ayrı bir neden. Her şeye söyleniyor her şeye. İşe giderken yoruluyorum diye söyleniyor( Ben de çalışıyorum). Paramız yok diye söyleniyor( evimiz ve arabamız var.) Arabamız eski diye söyleniyor. Tatile gidemedik diye söyleniyor. Bebekle dışarı çıkmak zor diye söyleniyor. Bir taraftan evin sorumluluğu bir taraftan bebeğimin bakımı bir taraftan kocamın çenesi artık çok yoruldum.
Artık kavgaların şekli değil de gidişatı beni üzmeye başladı. Hakaret, küfür itişme şeklinde oluyor. Mesela çocuğu yatağın üstüne bırakıp gidiyor. “Koyma oraya düşecekti az daha diyorum.” Sen yalancısın düşeceği falan yok diyor. O öyle bana “yalancı, edepsiz, terbiyesiz” gibi laflar söyleyince ben de kendimi tutamıyorum. Ben de saydırıyorum. Artık oğlum korkmaya başladı maalesef kavgalarımızı anlıyor ve tedirgin oluyor. Birkaç kere sesimizi yükselttiğimizde ağladı. Çok üzüldüm.
Bugün yine kavga ettik. Ben yemek yaparken. Çocuğun eline makas vermiş oynasın diye. Kızınca da ben yanındayım diyor. Kavga şiddetleninca bana gerizekalı dedi. Bende onu ittim, o da kolumu sıktı kolum mosmor. Boşanmak istiyorum dediğimde saçmalama her evlilikte böyle şeyler olur ne boşanması diyor.
Maddi olarak çocuğuma bakacak gücüm var. Devlet memuruyum tek düşündüğüm çocuğum. Boşanmak istiyorum ama çocuğuma kıyamıyorum. Baba figürü olmadan büyümek onun işin travma olur mu? Bu şekilde de itiş kakışın içinde kalmasını istemiyorum. Ya da her şeye susup çocuğum için eyvallah mı demeliyim. Mantıklı ve makul fikirlerinize ihtiyacım var. Teşekkürler.
Kim bunu diyebilir ki kolay kolay. hayatımızdaki insan için mücadele etmek gerekiyor ama karşı taraftan da yapamayacağı şeyler beklemek, karşı tarafı daha da zor durumda bırakıyor aslında.yalabilecek mi yapamayacak mı siz tartmalıydiniz.o bir erkek.hiçbir zaman bizim kadar sağlıklı düşünemez ki.Sanırım bu benim hatam. Aslında bebek sahibi olmak isteyen bendim. 4 yıl çocuk yapmadık. Ben artık anne olmak istiyorum istemiyorsan ayrılalım dedim. Ama silah da dayamadım yani. O zaman tamam ayrılalım deseydi hiç problem yapmazdım. Ben istiyorum diye çocuk sahibi olduk.
Bizimkine benze r olmuşAynı benim eski kocam offlama pufflamalar negatiflik ama o çocuğun eline makas vermez asla böyle tehlikeli şeylere dikkat eder en son kavgamizi ben işten geldim o yazın çalışmıyor çocuklara bakıyordu eve geldim mutfağa girdim cocuklarinla ilgilen diye söylendi hem işten geldim hem tatlı istedi diye mutfağa girdim hem söylendi kavga büyüdü fiziksel şiddet oldu zaten bu söylenmeleri beni bitirmişti 1 ay sonra boşandik geçenlerde siz bi de çift terapisti deneyin umarım sizinki düzelir ama memnuniyetsiz her şeye söylenen biri ile yaşamak çok zor
Bekar hayatı ne aşıdan çok daha konforlu ?Merhaba, inanın hiç ön yargılı olduğunuz gibi değil aslında. Kendime koca figürü aramıyorum. İhtiyacım yok çünkü. Birçok şeyi tek başıma halledebiliyorum. Maddi manevi. Bu hep böyleydi. Tek başıma olsam bekar hayat çok daha konforlu. Zaten benim için artık bebeğimin anladığı noktada işler zorlaştı. Sizce de samimi olmasam gecenin bu saati yorgun bir anne buraya bunları mı yazar? Gerçekten tek düşündüğüm çocuğum.
Valla bende kolay kolay boşan demem ama böyle maddi özgürlüğü elinde olupta böyle geri zekalı adamların kahrını çeken hemcinslerime çok kızıyorum. Adamın sizin hayatınıza yük olmaktan başka vasfı yok. Niye çekiyorsunuz ki.Maalesef artık cinsellik yok. Çocuktan sonra hiç olmadı.
Her evlilikte boyle şeyler olmaz. Normal evliliklerde çocuğun ilk gulucugu, ilk boynunu tutmasi, ilk sws çikarmasi bile eve neşe getirirken sizde tam tersi olmuş. Onu yuk olarak goren bir eşin varken çocuğun sonraki zorlu yillarinda onu da yipraticaktir. Şimdi anlamiyor ama anladiginda gordugu baba modelini hiç sevmiycektir. Annesinin kolunu morartan, kufurler savuran bir babayla bir yerde yaşamaktansa yalniz ama mutlu bir anneyle buyumesi her açidan daha iyi.Merhaba,
Eşimle 6 yıldır evliyiz. 8 ay önce bebeğimiz oldu. Bebekten önce de bazı problemlerimiz vardı ama hallederdik ya da ben daha güçlüydüm katlanırdım. Güzel bir hamilelik geçirdim sorunlarımız o 9 aylık sürede rafa kalktı. Doğumdan sonra eskisinden daha güçlü geri döndü bebeğimizin eve geldiği ikinci gün başladı. “ Off puff” “ çok yoruluyorum” “gece uyanmak çok zor” vs. Neyse dedim alışma süreci zamana ihtiyacı var. Hatta o sürede ailemin yanındaydım onlar bile fark ettiler durumu. Gece emziren sensin, altını alan, üstünü giydiren eşin neden söyleniyor diye.
Şimdilerde kavgalarımız çok şiddetlendi. Tek bir sebebi yok kavgalarımızın. Her gün ayrı bir neden. Her şeye söyleniyor her şeye. İşe giderken yoruluyorum diye söyleniyor( Ben de çalışıyorum). Paramız yok diye söyleniyor( evimiz ve arabamız var.) Arabamız eski diye söyleniyor. Tatile gidemedik diye söyleniyor. Bebekle dışarı çıkmak zor diye söyleniyor. Bir taraftan evin sorumluluğu bir taraftan bebeğimin bakımı bir taraftan kocamın çenesi artık çok yoruldum.
Artık kavgaların şekli değil de gidişatı beni üzmeye başladı. Hakaret, küfür itişme şeklinde oluyor. Mesela çocuğu yatağın üstüne bırakıp gidiyor. “Koyma oraya düşecekti az daha diyorum.” Sen yalancısın düşeceği falan yok diyor. O öyle bana “yalancı, edepsiz, terbiyesiz” gibi laflar söyleyince ben de kendimi tutamıyorum. Ben de saydırıyorum. Artık oğlum korkmaya başladı maalesef kavgalarımızı anlıyor ve tedirgin oluyor. Birkaç kere sesimizi yükselttiğimizde ağladı. Çok üzüldüm.
Bugün yine kavga ettik. Ben yemek yaparken. Çocuğun eline makas vermiş oynasın diye. Kızınca da ben yanındayım diyor. Kavga şiddetleninca bana gerizekalı dedi. Bende onu ittim, o da kolumu sıktı kolum mosmor. Boşanmak istiyorum dediğimde saçmalama her evlilikte böyle şeyler olur ne boşanması diyor.
Maddi olarak çocuğuma bakacak gücüm var. Devlet memuruyum tek düşündüğüm çocuğum. Boşanmak istiyorum ama çocuğuma kıyamıyorum. Baba figürü olmadan büyümek onun işin travma olur mu? Bu şekilde de itiş kakışın içinde kalmasını istemiyorum. Ya da her şeye susup çocuğum için eyvallah mı demeliyim. Mantıklı ve makul fikirlerinize ihtiyacım var. Teşekkürler.
Bu herifler çocuk yaparken ne olacağını sanıyorlar acaba? Çocuk doğduktan sonra yurda falan mı verilecek ? Allah hiç bu adamlara evlat duygusu vermemiş mi? Bu nasıl düzen ?Bizimkine benze r olmuş
O evdeyken ben işten geldim , çocukla ilgilendim yemek yendi , iş yerinde o günlerde aşırı stres içindeydim, bir çayımı skalnce içeyim ne olur 20 dakika sakin kalmak istiyorum dedim , bir saat çocukla ikisini Başbaşa bırakmak İçin çabaladım, en sonunda başardım salona geçtim anında geri arkamdan geldi söylenmeye başladı , orda koptu işler , boşandık ..
Şimdi boşandık evlat kıymetli oldu , bu eforu bir aradayken gösterseydi oooo kral gibi büyürdü oplumBu herifler çocuk yaparken ne olacağını sanıyorlar acaba? Çocuk doğduktan sonra yurda falan mı verilecek ? Allah hiç bu adamlara evlat duygusu vermemiş mi? Bu nasıl düzen ?
Evet çok benzer hayır ben bi de tatlı istedi diye mutfakta ona tatlı yapıyordum işten gelmişim sen evdesin ki çocuklar kendi başlarına da oynuyorlar eminim ona alan tanıdıklarını bu yazın cehennem sıcağında evde oturmuş klimalı evinde kendi cocuklarina bakıyorsun ne bu söylemler ne bu memnuniyetsizlik ya artık bardak taştı çocukların yanında fiziksel şiddet de olmuştu daha önce oldu affettim artık yok duzelmeyecek dedim ve ipleri kopardım tek celsede bittiBizimkine benze r olmuş
O evdeyken ben işten geldim , çocukla ilgilendim yemek yendi , iş yerinde o günlerde aşırı stres içindeydim, bir çayımı skalnce içeyim ne olur 20 dakika sakin kalmak istiyorum dedim , bir saat çocukla ikisini Başbaşa bırakmak İçin çabaladım, en sonunda başardım salona geçtim anında geri arkamdan geldi söylenmeye başladı , orda koptu işler , boşandık ..
Sana poz kesiyor işte.1 saat fazla bıraksan başlar yine.Şimdi boşandık evlat kıymetli oldu , bu eforu bir aradayken gösterseydi oooo kral gibi büyürdü oplum
Esasında sorumluluktan kaçtı ya rahat etti keyfine göre görüşünce kıymete bindi evlat
Çünkü sorumluluğun çoğunu sizin üzerinize attı.Şimdi boşandık evlat kıymetli oldu , bu eforu bir aradayken gösterseydi oooo kral gibi büyürdü oplum
Esasında sorumluluktan kaçtı ya rahat etti keyfine göre görüşünce kıymete bindi evlat
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?