- Konu Sahibi taylaninannesi
- #1
2-3 yaş sendromunu cok agır gecirmiş bir evlada sahibim :) Pedagogla görüşmemizde "ilgisiz baba modelinden dolayı cocukta anne bagımlılıgı oluştugunu" söylemişti..Zaten hicbir zaman benım koynumdan ayrılmamıs bır cocuktu ama simdilerde durum daha da beterleşti..Yatagında yatırıp uyutuyorum masal okuyorum veya anımasyon cd ızlıyoruz..uykuya dalıyor, odama gecıyorum,takrıben ıkı saat kadar sonra,dehsete kpılmıs bır sekılde cıglık atarak yanımıza gelıyor.aramıza gırıp yatınca rahatlamıyor yıne de ve sabaha kadar tepınerek ustunu acıyor (sureklı de üşütüyor bu arada tabi) okudugum yontemlerı uygulamaya calıstım, tek basına zor da olsa ugrastım, artık sert cıkmaya basladım, cunku gunduz de son derece zor bır cocuk zaten..NAsıl basa cıkacagımı ve nasıl psikolojisi duzgun bır cocuk yetıstırecegımı bılmıyorum..Fikirlerinizi paylasırsanız sevınırım..