- 6 Nisan 2016
- 1.992
- 6.152
Evet iki hafta konu açmama sözümü tutamadım
Eşimin bir ablası var. Pek konuşmuyorum. Zorunlu olarak bir araya gelince sadece selam veriyorum. 4 yaşında bir kızı var. Kızını bana karşı dolduruyor gibi geliyor. Size de anlatayım şimdi siz ne düşüneceksiniz acaba ben mi büyütüyorum?
İlk günden beri eşimin ablasıyla pek yıldızımız barışmadı. Benden pek hoşlanmıyor. Sevimli bir kızı var onunla ilgileniyorum. Anne yokken çocuk beraber vakit geçirdiğimizde gayet mutlu. Annesi gelince çocuk 180 derece dönüyor. Adeta içinden küçük bir cadı çıkıyor. Bir gün kucağıma yatmıştı karnıma dokunuyordu, bebekle konuşuyordu kendince kıkırdayarak. Anne geldi, çocuk bir fırladı korkuyla ki öyle olur. Az sonra da geldi pat küt karnıma vurmaya başladı. Ellerini tuttum yapma dedim. Annesi hemen atladı, çocuk kuzenini seviyormuş. Şöyle bir bakış attım kadına hiçbir şey demedim. Kızın elini tuttum karnımda gezdirdim bak böyle sevebilirsin diye.
Bir sonraki gördüğümde bu sefer tüm aile oradaydı. Yakın bir zamanda oldu bu. Havadan sudan muhabbet ediliyordu. Ablası pat diye dedi ki "Bebek de ilişkilerde garanti sağlıyor." Bana bakıp sırıta sırıta dedi bunu bir de. Ben evlenmeden hamile kaldım ya
Pazar bir şey için bize uğramaları gerekti. Küçük kız da bir oyuncağını getirmiş. ",Bunu Güneş'e getirdim." dedi. Aldım, teşekkür ettim. Ona güzel şeyler söyledim. Annesi hemen atladı "Yok kızım o senin bebeklik oyuncağın çocuğa annesiyle babası alır" dedi ve şaka gibi oyuncağı elinden aldı. Sonra biz artık gidelim dedi. Ben şok içindeydim hiçbir şey diyemedim arkalarından kapıyı kapattım sadece.
Bu şekilde yani bu kadının davranışları bana anormal geliyor. Çocuğa da bunları zorla yaptırıyormuş gibi düşünüyorum. Şimdiye kadar ben cevap vermedim bu kadına hiç. Sustum. Hiç duymamış gibi davrandım, o yokmuş onu görmüyormuşum gibi davrandım. Çünkü psikolojik olarak dengeli biri gibi de durmuyor. O yüzden bulaşmayayım dedim. Ama canıma yetti yani ben artık ufak ufak buna karşılık vermeye mi başlasam? Çok onun seviyesine de inmek istemiyorum ama zorbalığını gittikçe abartacak gibi sanki. Bebek doğunca ona da zorbalık yapabilir diye endişeleniyorum. Küçük kıza da üzülüyorum büyük baskı altında gibi. Annesi dengesiz diye çocukla arama mesafe koysam duyguları incinir mi? Böyle işte. Siz bu konuyu nasıl yorumlarsınız? Sizce nasıl davranmalıyım?
Eşimin bir ablası var. Pek konuşmuyorum. Zorunlu olarak bir araya gelince sadece selam veriyorum. 4 yaşında bir kızı var. Kızını bana karşı dolduruyor gibi geliyor. Size de anlatayım şimdi siz ne düşüneceksiniz acaba ben mi büyütüyorum?
İlk günden beri eşimin ablasıyla pek yıldızımız barışmadı. Benden pek hoşlanmıyor. Sevimli bir kızı var onunla ilgileniyorum. Anne yokken çocuk beraber vakit geçirdiğimizde gayet mutlu. Annesi gelince çocuk 180 derece dönüyor. Adeta içinden küçük bir cadı çıkıyor. Bir gün kucağıma yatmıştı karnıma dokunuyordu, bebekle konuşuyordu kendince kıkırdayarak. Anne geldi, çocuk bir fırladı korkuyla ki öyle olur. Az sonra da geldi pat küt karnıma vurmaya başladı. Ellerini tuttum yapma dedim. Annesi hemen atladı, çocuk kuzenini seviyormuş. Şöyle bir bakış attım kadına hiçbir şey demedim. Kızın elini tuttum karnımda gezdirdim bak böyle sevebilirsin diye.
Bir sonraki gördüğümde bu sefer tüm aile oradaydı. Yakın bir zamanda oldu bu. Havadan sudan muhabbet ediliyordu. Ablası pat diye dedi ki "Bebek de ilişkilerde garanti sağlıyor." Bana bakıp sırıta sırıta dedi bunu bir de. Ben evlenmeden hamile kaldım ya
Pazar bir şey için bize uğramaları gerekti. Küçük kız da bir oyuncağını getirmiş. ",Bunu Güneş'e getirdim." dedi. Aldım, teşekkür ettim. Ona güzel şeyler söyledim. Annesi hemen atladı "Yok kızım o senin bebeklik oyuncağın çocuğa annesiyle babası alır" dedi ve şaka gibi oyuncağı elinden aldı. Sonra biz artık gidelim dedi. Ben şok içindeydim hiçbir şey diyemedim arkalarından kapıyı kapattım sadece.
Bu şekilde yani bu kadının davranışları bana anormal geliyor. Çocuğa da bunları zorla yaptırıyormuş gibi düşünüyorum. Şimdiye kadar ben cevap vermedim bu kadına hiç. Sustum. Hiç duymamış gibi davrandım, o yokmuş onu görmüyormuşum gibi davrandım. Çünkü psikolojik olarak dengeli biri gibi de durmuyor. O yüzden bulaşmayayım dedim. Ama canıma yetti yani ben artık ufak ufak buna karşılık vermeye mi başlasam? Çok onun seviyesine de inmek istemiyorum ama zorbalığını gittikçe abartacak gibi sanki. Bebek doğunca ona da zorbalık yapabilir diye endişeleniyorum. Küçük kıza da üzülüyorum büyük baskı altında gibi. Annesi dengesiz diye çocukla arama mesafe koysam duyguları incinir mi? Böyle işte. Siz bu konuyu nasıl yorumlarsınız? Sizce nasıl davranmalıyım?