4 çocuğuna hamile olanlar ...

Iyi cesaret gerçekten!tam anlamıyla bakabilecekseniz yapın tabi.bakmaktan kastım yedirip giydirip uyutmak değil tabi.diğer çocuklardan da kısmadan, hem maddi hem manevi yönden ilgilenecekseniz yapın.atıyorum mesela; normalde her çocugunuzun iki ayakkabısı varsa dördüncü olunca bire düşecekse yapmayın.normalde oyunlar oynuyorsanız , ama bebek gelince oynayamayacaksanız yapmayin gibi...

Ben ikinci cocugu 2 senedir erteliyorum.valla kızım geldi 5 yaşına.çalışan anneyim.bakıcı ve kreşte büyüdü cocugum.bu sene eşim istiyor artık.ama bazen diyorumki tekle mi kalsak.çünkü size dedigim gibi maddiyat, zaman, ilgi, yönünden sıkıntı duyuyorum.ya birine yetemezsem, ondan alıp öbürüne verirsem düşüncesi kahreder beni.o yüzden kendimi iyi tartmam lazım.

Siz de kendinizi iyi tartın bence
 
Biz 4 kız kardeşiz, hep derim annem iyi ki doğurmuş ancak şu var ki annem 4 çocuğunu da normal doğurmuş bir kadındı ve dinçti, sezeryanla doğum olacaksa 4. vücuda nasıl etki eder bilemiyorum
Büyütmek tabi ki kolay değil, biz arkadaş gibi büyüdük, kimseye ihtiyaç duymadık ama rahmetli annemin ömrü tükendi bizimle uğraşmaktan, sevmeye, nazlamaya hiç vakti olmadı, 59 yaşında da vefat etti zaten. Ara ara hep düşünürüm, bu kadar yıpranmasının tek sebebi bizdik, kendisi için hiç vakti olmadı. Geniş aile keyiflidir ancak annelere yazık olduğunu düşünüyorum bu konuda
Annenizin sizi sıkıntıyla büyüttüğümü hatırlıyorum eski mesajlarınızdan. Zor zamanlarda dik durmaya çalışarak. Maddi durum ve destek çok şey değiştiriyor gerçekten. Aynı yıpranma olmuyor.
 
5-6 tane çocuğu olan üye siz miydiniz? daha biri memeden kesilmeden diğerine hamileydiniz sanki.
Ya yanlış anlama kalp kırmak istemiyorum ama bunun konuyla ne ilgisi var. Sonra da konuyu kendine çekip ilgi odağı oluyorsun tarzı mesajlar geliyor. Arkadaşım ben sana bekarsan niye bekarsın, evliysen niye çocuğun yok, çocuğun varsa 2.yi 3.yü doğur mutlaka diye söylüyor muyum ya da hayatına burnumu sokuyor muyum? Sen kendi hayatına, tercihlerine saygı beklemiyor musun? Eğer ben çocuğuma bile isteye zarar verirsem gider polise şikayet edersin de, gerisi seni neden ilgilendiriyor?
 
Annenizin sizi sıkıntıyla büyüttüğümü hatırlıyorum eski mesajlarınızdan. Zor zamanlarda dik durmaya çalışarak. Maddi durum ve destek çok şey değiştiriyor gerçekten. Aynı yıpranma olmuyor.

Evet annem zor şartlardan geçmiş bir kadındı, babamız yoktu
Ancak hep derdi ki keşke küçük kalsaydınız, küçükken bir sorununuz yoktu
Büyüdükçe ergenlikler, okullar, sorunlar daha ileri de evlilikler ....çok çocuğun derdi çok kimse inkar edemez
Şu anda en küçük kardeşimin iki oğlu var, mutlu bir evliliği ve maddi durumu da normalin çok üzerinde bir hayatı var, geçen akşam konuştuk, abla tükeniyorum dedi, uyku yok, nefes almak yok, bir kahve içimlik vaktim yok kendimi hiç iyi hissetmiyorum dedi. Dünyada en zor büyüyen şey insan yavrusu, huzurlu ve mutlu bir anne mutlu çocuklar yetiştirebilir, biraz alanı, dinlenecek hali olmalı annenin meseleye çocuklar açısından bakıyor herkes ama anne de insan, biraz yaşayacak fırsatı olmalı
 
Ya yanlış anlama kalp kırmak istemiyorum ama bunun konuyla ne ilgisi var. Sonra da konuyu kendine çekip ilgi odağı oluyorsun tarzı mesajlar geliyor. Arkadaşım ben sana bekarsan niye bekarsın, evliysen niye çocuğun yok, çocuğun varsa 2.yi 3.yü doğur mutlaka diye söylüyor muyum ya da hayatına burnumu sokuyor muyum? Sen kendi hayatına, tercihlerine saygı beklemiyor musun? Eğer ben çocuğuma bile isteye zarar verirsem gider polise şikayet edersin de, gerisi seni neden ilgilendiriyor?

bu kadar parlamanın bi alemi yok.
konuyla şöyle ilgisi var. siz diyorsunuz ki 'yapın, çocuklar kendi kendilerine oynayıp büyüyolar.'
ben de diyorum ki sizin çocuklar anneden mahrum kalıp kardeşle idare ediyolar.
belkı burada 4. çocuğu yapacak olan konu sahibinde de aynı problem olacak. uyarmış oluyorum işte.
 
tek çocuğum bile olmadan bu yorumu yaptım .
Sizinde konu sahıbıne hak vermenız doğal 6 çocuk waaowww .

Benım çocugumla kardeşi ilgilenmesin ben ilgileneyım .
Benıde ablam buyuttu annem çalıştı.
Çok isterdım annem byutsun . he şuda var . Benım babam 4 yaşımda öldü .
Annem 3 çocukla ne kadar zorluklar çekti .
6 çocuk Allah koruusn böyle birşey başınıza gelse nasıl başedeceksınız.
Herşeyı düşünmek laızm herseyı.

Hiçbirşeye güvenmemek lazım . Devrimiz çok çok kötü .
Babamı kaybettiğimde 12 yaşındaydım ben de. O dönem ve sonrasında yanımda biri olmasını, anlatabilmeyi,dertlesebilmeyi öyle çok istedim ki.. ama kimse yoktu annem dışında o ise kendi acısıyla yandı. Sizin en azindan kardeşleriniz varmış. Ayrıca çok çocuklu bir anne olarak samimi olarak şunu söyleyebilirim ki tek çocuk olsanız anneniz daha çok zorlanırdı ve hayatının hiç bir döneminde keşke 1 ya da iki çocuğum olsaydı demedi. Her neyse sonuç olarak ben böyle bir durum olsa bile çocuklarımın paylaşarak o acıyı atlatabilmelerini tercih ederim siz başka şekilde tercih edersiniz bu sizin kararınız. Benim başıma simdi birşey gelse annem ilgilenir çocuklarla genç zaten. Eşimin başına birşey gelirse diye de ben geçen yıl iyi bir üniversiteyi bitirdim. Zor durumda kalırsam çalışabilirim diye. Hatta şimdi de psikoloji okumayı düşünüyorum eşime çocuklarıma çevreme daha faydalı olmak için. Allah tan başka güvendiğim kimsem yok zaten ama elimden geleni yapmak da boynumun borcu. O yüzden yazdım böyle
 
Valla benim bir arkadaşım var 5 i düşünüyor , maddi durumu gayet yerinde 10 taneye de bakabilir , üstelik çok ilgili ve iyi bir anne , kendinize güveniyorsanız neden olmasın.
 
bu kadar parlamanın bi alemi yok.
konuyla şöyle ilgisi var. siz diyorsunuz ki 'yapın, çocuklar kendi kendilerine oynayıp büyüyolar.'
ben de diyorum ki sizin çocuklar anneden mahrum kalıp kardeşle idare ediyolar.
belkı burada 4. çocuğu yapacak olan konu sahibinde de aynı problem olacak. uyarmış oluyorum işte.
O zaman konu sahibine yaz bana neden yazıyorsun. Ben konu sahibine çocuk doğur yazmadım ki isteyen doğurur bu anneye onun psikolojisine kalmış birşey yazdım.
 
Kızlar benim 3 kızım var çocukları seviyorum ve 4 çocuğu bazen düşünüyorum sizce olmalı mi 4 çocuğuna hamile olanlar yazabilirmi nasıl geçiyor

Bunun bizcesi yok sizcesi var.
Ben cesaret edemem mesela.
Evim o kadar buyuk degil, ozel alan isteyecekler elbette ilerde.
Bugun birbirlerinin kuculmuslerini giyiyorlar ama yarin herkes kendi kiyafetini isteyecek.
Okullari egitimleri.. en onemlisi annenin hayati nolacak?
2 sipam var, iyiki var ama cok fedakarlik ediyorum kendi keyfimden hobilerimden.
 
Acaba erkek olurmu diye yapmak istiyorsaniz yapmayin bence.
O zihniyeti sevmiyorum.

Gercekden sabrınız ve maddi durumunuza güveniyorsanız ayrıca çocukları seviyorsanız yapin.

Ben 2. 13 sene sonra karar verdim.
Ve esim cok istiyor diye
Yani esim bukadar cocuk cocuk demese sanirim dusunmezdim.

Sizi ayrıca tebrik ediyorum 3 çocuk bu zamanda.

3. Asla ama asla dusunmuyorum.
Allah isteyene nasip etsin.
 
Söylemişler zaten, bende söyleyeceğim. Eğer kendiniz bakabilecekseniz, birebir ilgilenecekseniz doğurun tabiki. Ama daha çocukluğu bitmemiş çocuklar, parkta kardeşlerini oynatıyor. Birlikte tabi oynasınlar ama hep ilgi bekleyen çocuk ablası/abisi olmak çok zor.
 
Bunun bizcesi yok sizcesi var.
Ben cesaret edemem mesela.
Evim o kadar buyuk degil, ozel alan isteyecekler elbette ilerde.
Bugun birbirlerinin kuculmuslerini giyiyorlar ama yarin herkes kendi kiyafetini isteyecek.
Okullari egitimleri.. en onemlisi annenin hayati nolacak?
2 sipam var, iyiki var ama cok fedakarlik ediyorum kendi keyfimden hobilerimden.
Kesinlikle katiliyorum.
 
Ya seviyorsanız bakabilecekseniz maddi manevi neden olmasın bende isterim çok çocuğum olsun seviyorum çünkü Rabbim hayırlısını versin tabi
 
Benimde iki oğlum var bazen 3. Çocuğu yapma fikri geliyor bir kizim olsun isterdim kızlarla annelerin iletişimleri farklı oluyor ama cesaret edemiyorum
 
Yok öyle olmuyor 4 çocuk olunca. Bakıyorsun biri birine ders anlatıyor biri oyuncaklar oynuyor sen bebekle ilgileniyorsun falan. Sabır işi annelik. Tek çocuğu olup dayanamayıp döven de var çok çocuğa sabreden onları en güzel şekilde yetiştirmeye çalışan da. Hayat bizim tv de gördüğümüz veya kendi tek çocuğunuzla kiyasladigimiz gibi olmuyor çoğu zaman.


İşte senin ilgin çocuklara bulunduğu gibi çocuğun ilgisi de diğer kardeşlerine bulunduğu için anneden daha az ilgi bekliyor. Açıkçası kendi yasitlariyla olmanın daha faydalı olduğunu düşünüyorum çocuk için. Çünkü onlardan birşey öğrenmeye daha açık oluyorlar. Evde birbirleriyle ingilizce veya çarpım tablosu tekrarı yapıyorlar mesela. Ben öğretmeye kalksam ders gibi olacak ama birbirleriyle yarışma yapıyorlar gibi.


Dediklerine tamamen katılıyorum. Mesela büyük oğlum teknolojiye çok meraklı. Yurt dışında okumak istediğini söyledi. Olur tabi annecim dedim yalnız bizim buna paramız yetmez çok çalışmalısın burs kazanmalisin. Biz senin için en iyiyi yapmaya çalışıyoruz ama gerisi sende dedim. Robotik kursu istedi gidiyor şimdi. İlgisi o yönde olduğu için hiç itiraz etmedim. Bundan sonrası kendi bileceği iş. Okumak istiyorsa oturur çalışır artık.

bana verdiğin cevaba katılıyorum
bu konu zaten sen doğrusun ben yanlışım konusu değil, herkesin kendi dinamiği içinde verilecek bir karar, burda kamuoyu yoklaması yapılması dahi abes kocanla oturur konuşursun ve kararı verirsin, burda 40 tane fikir gelecek
 
Babamı kaybettiğimde 12 yaşındaydım ben de. O dönem ve sonrasında yanımda biri olmasını, anlatabilmeyi,dertlesebilmeyi öyle çok istedim ki.. ama kimse yoktu annem dışında o ise kendi acısıyla yandı. Sizin en azindan kardeşleriniz varmış. Ayrıca çok çocuklu bir anne olarak samimi olarak şunu söyleyebilirim ki tek çocuk olsanız anneniz daha çok zorlanırdı ve hayatının hiç bir döneminde keşke 1 ya da iki çocuğum olsaydı demedi. Her neyse sonuç olarak ben böyle bir durum olsa bile çocuklarımın paylaşarak o acıyı atlatabilmelerini tercih ederim siz başka şekilde tercih edersiniz bu sizin kararınız. Benim başıma simdi birşey gelse annem ilgilenir çocuklarla genç zaten. Eşimin başına birşey gelirse diye de ben geçen yıl iyi bir üniversiteyi bitirdim. Zor durumda kalırsam çalışabilirim diye. Hatta şimdi de psikoloji okumayı düşünüyorum eşime çocuklarıma çevreme daha faydalı olmak için. Allah tan başka güvendiğim kimsem yok zaten ama elimden geleni yapmak da boynumun borcu. O yüzden yazdım böyle

bak bu konuda da katılıyorum
babamı ameliyata aldıklarında yanında kardeşim varmış, ben batmandaydım hamileydim babam ablana söyleme demiş operasyona girerken, annem zaten diyabetli, kardeşim o günü çatlayacaktım ortadan diye anlatır, keşke 3 kardeş olsaydık dedim o gün demişti, en azından kağıt kürek işinde bana yardımcı olur omzuna başımı yaslardım demişti, sonrasında ben annemle de çok konuştum ağladım ama kardeşle aynı acıyı paylaşıyosun onun da babası senin de baban, anne kocasına yanıyo, belki bana da şunları şunları yapmıştı diyip içini soğutuyo

en çok bu sebeple oğluma kardeş düşünüyorum ama 2 kardeş bence kafi
 
Ben 2 tanede tobe ettim yoksa 2 kiz. 2 erkek hayalim vardi :KK53: bakabilene ask olsun maddi gucum vardi evet ama oglum ozel ihtiyacli oldu, simdi maddi gucumu tek cocukta toplamak zorundayim. Ustune manevi ihtiyac ki en zoru bu. Cocuk yaparken bunu da dusunun, o cocuk normal bi cocuk olmaya bilir. Ona gore karar verin. Hele hele kucuk bebegi varken hamile kalmayi buyuk cesaret(veya aptallik) olarak goruyorum simdi. Hayatin hep normal duzeninde ilerleyecegini dusunmemek lazim.
 
X